"Driven to these crimes by a horrible force.. called.. músic!"

Goed, dan gaan we maar verder. Voorburg's hoogtepunten:

7. Moderne Scholen
















In Voorburg zijn nog meer scholen dan bejaardentehuizen. En niet alleen dat, deze scholen zijn ook nog eens ultramodern! Hier een goed voorbeeld: de Lusthof, net herbouwd en klaar om weer in gebruik genomen te worden.
Zo proberen wij jonge Voorburgers die oudjes een beetje in het gareel te houden, qua aantal.

6. Kunst (openbaar)




















De gemeente Voorburg is zich er (blijkbaar) zeer van bewust dat een beetje kunst het goed doet, als je het straatbeeld wat wil opleuken. Daarom is bijvoorbeeld besloten dat er hier een naakt bronzen wijf moet komen. Fantastisch, nietwaar? In elk geval voegt het in mijn ogen echt iets toe aan de sfeer die Voorburg uitademt: cultuur, veel groen en veel bakken voor hondenpoep.

5. Cultureel erfgoed
















Maar even serieus: je hebt wel iets leuks in Voorburg. Bijvoorbeeld Howijck: het huis van Constantijn Huygens, dichter, 'ontdekker' van Rembrandt, schilder, musicus, kortom - een echte homo universalis. Wie daar meer over wil lezen, en dan nóg meer, tot je er dood bij neervalt, die moet maar even kijken op de site. Maar het zou me diep teleurstellen als een van jullie dat ook écht zou doen. Ik raad het niet echt aan. Ook al is de man die rondleidingen geeft in Hofwijck best aardig. Hij heeft een hazenlip, maar dat maakt opzich geen ruk uit. Dat is gewoon het opvallendste kenmerk van deze man.

De vervelendste plek om in de rij te staan is het postkantoor. Daar is namelijk niks te doen - alle dingen die ze er verkopen, namelijk kaarten en plakband, wil je niet hebben, alle bankjes zijn bezet door oude mensen die óók nog vóór je in de rij staan (zitten), het kopieerapparaat is bezet en kost 10 cent per kopie (slechte kwaliteit), de mensen achter de balie zijn sloom en beginnen bovendien leuk gesprekken met hun klanten, en, wat nog véél erger is, onderling, en wel over ZULKE onzinnige onderwerpen dat het je neus uitkomt.
Als je dan eindelijk aan de beurt bent heb je ook nog kans dat ze domme grapjes maken.

- Ik wil graag 10 postzegels.
- Oh, nou, voor jou is dat dan 1000 euro! Haha! We ronden het lekker af vandaag! Ha!

Luie arrogante vergrijsde libidoloze bebrilde overbetaalde postkantoorbeamtes.

Een gitaar is een vrouw.

Vandaag was het redelijk mooi weer. Een beetje bewolkt misschien, wat zon. Niet onaangenaam. 's Middags wat regen.

Maar dan opeens een enorme lichtflits, gevolgd door een indrukwekkend KLABAMMM BAMMM! waardoor de grond trilt, de vogels de boom uitvliegen en er buiten 2 meisjes gillen.

Grappig trouwens , soms hoor je in de verte mensen keihard gillen, maar eigenlijk heb ik nog nooit iemand op straat heel hard zien gillen. Ze zijn altijd buiten zicht, die gillende mensen.

Het ding is, voor 11 september zou ik nooit denken aan een of andere aanslag, maar nu heb ik dat soms. Niet dat ik bang ben dat er iets gebeurt, of dat ik constant aan het opletten ben ofzo, maar bij zo'n enorme knal die meer klinkt als een explosie dan als een donder, met een redelijk onbewolkte lucht, dan komen de apocalyptische beelden van een platgebombardeerd Den Haag toch bovendrijven. Uiteraard flink overdreven, aangedikt en geHollywoodiseerd. Dat maakt het wat spannender.

En na die enorme bliksem-en-donder, die zich trouwens voordeed bij onbewolkte lucht, begint het opeens te stromen van de regen. Eerst Tsjernobyl en dan de zondvloed, zeg maar. Ach, het zal allemaal wel ergens goed voor zijn. De plantjes, de vissen, de mannen op straat. De schoonmakers, de schoorsteenvegers, de vuilnismannen, de stratenleggers, de tuinmannen, de vrachtwagenchauffeurs.

Heb je dat verhaal gehoord over die Mexicaanse vissers, die driekwart jaar op open zee hebben rondgedobberd en uiteindelijk weer ergens zijn aangespoeld? Als je 9 maanden wil rondvaren moet je natuurlijk ook eten, en daarom grepen ze elke vogel die aan boord kwam en peuzelden ze die rauw op.

Nou vind ik dat bijzonder knap, want een vogel vangen lijkt mij nog best lastig. En ik zou nooit gegokt hebben dat er zóveel vogels landen op één boot, dat je daar 3 man dagelijks van kan voeden. Naja, ze aten ook nog wel vis enzo, maar toch. En dat je daar zin in hebt, om dat 9 maanden te doen. Slapen zonder bed met 3 man op een klein bootje, rauwe vis en rauwe vogels eten, over boord schijten, niks te doen. Waar moet je het dan in godsnaam over hebben?

Enkele gespreksonderwerpen voor als je een keer vastzit met 2 Mexicanen op een bootje:

• Wat het beste soort bier is;
• Wat je gaat doen als je thuiskomt;
• De leukste reclame die je kent (inclusief het naspelen van de hele reclame, mét geluidseffecten en het liedje);
• Wat de voordelen zijn van de kennis van klassieke talen.

Vermijd vooral gesprekken over religie, filosofie, seks en politiek. En vergeet je Mexicaanse woordenboek niet.

Waar was Jamal?

Jean: "Schrijf maar een blog met tien dingen die leuk zijn aan Voorburg".

Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk. Tien leuke dingen aan Voorburg, daarvoor moet je echt hard zoeken. In mijn zoektocht ben ik langs de raarste dingen gekomen, en uiteindelijk heb ik een selectie kunnen maken. Daarmee zullen jullie nu gedeeltelijk geconfronteerd worden, omdat je maar drie foto's per post kan uploaden. Hoe handig.

10. Bejaardentehuizen















Voorburg telt welgeteld 5 zeer moderne, goed georganiseerde, vrolijk aandoende bejaardentehuizen. Het aantal bejaarden op straat is dan ook ongelofelijk hoog. Maar zeg nou zelf, bejaarden maken een stad toch juist extra gezellig? Altijd beleefd en vriendelijk, aanhangers van normen en waarden (kots) uit een betere tijd. Zorgen bovendien ook nog voor veel werkgelegenheid in de zorg.

9. Kerken




















Ik weet niet hoeveel kerken je precies hebt in Voorburg, maar ik kan er zo 5 opnoemen. Grotekerkfransekerkoudekerklelijkekerkdommekerk. Deze foto is van de allerleukste kerk, alleen al om het opschepperige 'Jezus geeft rust' (waarschijnlijk beter leesbaar als je deze foto op normaal formaat bekijkt) en de lokatie (naast een VMBO-school). Het hoge aantal kerken zal ook wel iets te maken hebben met het hoge aantal bejaarden. Hoe dan ook, het zorgt er vast voor dat ik sowieso een goed plaatsje krijg in de hemel, alleen al omdat ik een Voorburger.. Voorburgenaar.. ben.

8. Bereikbaarheid
















Ook al is het er nu een enorme puinzooi, omdat de Randstadrail gerealiseerd moet worden, toch is dit station geweldig. Want alle sneltreinen en stoptreinen op weg naar Den Haag stoppen hier ook. Waarom weet ik ook niet - waarschijnlijk omdat er een ministerie in de buurt zit - maar het is wel rete-handig. Voorburg telt nóg 3 treinstations, is aangesloten op het tram- en busnet van Den Haag en bovendien is er de ultiem gemakkelijke aansluiting op de A4 (volgens mij is dat de A4. Ja, volgens mij wel.).

Zo kan je heel makkelijk je opa en oma in Voorburg opzoeken.

JAA.

In Frankrijk zijn er natuurlijk weinig Engelstalige TV-series. Fransen hebben het niet zo op Engelsen (zeker nog trauma's van de 100-jarige oorlog), en ze zijn bovendien erg trots op hun eigen taal en cultuur.
Maar ze nemen zonder schaamte de Amerikaanse formats over. Quizzen en Big Brother-varianten heersen over de Franse TV-kanalen. Je hebt zelfs een quiz waarin de gastheer (host, dat klinkt toch beter..) uitvoerig overlegt met een bewegend en pratend digitaal skelet, dat wordt weergegeven op een groot scherm in de studio. Die maakt dan grapjes over dikke kandidaten, of hij wat vlees van ze mag lenen enzo.

Maar de echt leuke Franse programma's zijn detectives. Wie kent niet de geweldige Hercule Poirot! Toegegeven, het is natuurlijk een Belg, maar hij praat Frans - dus is het Frans. Die snor, en vooral die manier van lopen en de gewoonte om iedereen op het eind in één kamer bij elkaar te roepen en ze dan één voor één te confronteren met het feit dat ze allemaal moordenaars zijn is typisch Hercule. En ja, dat hebben ze in The Pink Panther dus afgekeken van Belgen.

Toch is er een opmerkelijkere privé-detective die Frankrijk beschermt tegen allerlei onguur volk. Zijn naam is Nestor Burma. Maar dan dus op z'n Frans uitgesproken. Nestóór Buurmá.



















Er zijn een paar opvallende kenmerken aan deze detective-serie.

Ten eerste krijg je in élke aflevering precies één keer een vrouw topless te zien. Altijd heel kort, maar onmiskenbaar. Het is echt een terugkerend patroon. Het is zelfs zo dat je na drie keer een aflevering kijken bijna zit te wachten op dat moment - gewoon, dat geeft de serie zijn karakter. Net als die boeken waarin je op elke pagina één grote tekening hebt waar vanalles gebeurt, en dat er dan elke keer een of ander mannetje opstaat, heel goed verstopt en heel klein. Als je dat mannetje vindt, is dat het leukste van de hele tekening. Dat hoort er gewoon bij. Zo ook met die één seconde aan blote borsten in Nestor Burma.

Ten tweede is Nestor kaal, maar duikt hij toch elke aflevering met een vrouw in bed. Het liefst met een of andere schoonmaker in het hotel waarin hij undercover is. Zijn secretaresse, die er trouwens ook best mag wezen, maakt daar altijd grapjes over. Eigenlijk is zij stiekum jaloers, en Nestor is eigenlijk stiekum verliefd op haar. Denk ik.

Ten derde heeft Nestor een soort gave om als eerste op de plek te komen waar een lijk ligt. Per aflevering vindt hij er een stuk of 4, en elke keer is hij er eerder dan de politie. Dan belt hij de politie op. Of ze weer een lijk op te willen halen. Eigenlijk kan je dus wel stellen dat hij een verschrikkelijk slechte detective is, want hij is nooit op tijd, maar altijd te laat om iemands leven te redden. Hij is eerder een wandelende apocalyps dan een levensreddende, slimme privé-detective.

En dan aan jullie de taak om te raden uit welk decennium deze TV-serie stamt. Dat zou opzich totaal geen probleem moeten zijn. Voor de mazzelpik die goed gokt schrijf ik mijn volgende blog over een onderwerp naar zijn (of haar!) keuze. En als er niemand comment, wat nogal eens wil gebeuren, dan verzin ik gewoon zelf iets. Lekker puh.

Dan heb ik verder nog nieuws: Laurence of Arabia was homosexueel. Misschien.

Mooie lucht met mooie kleuren en grappige vormen te zien vanuit mijn raam, trouwens. Maar zo'n simpele zin doet tekort aan die mooie lucht. Nog een keer.

Verder kan ik jullie nog medededededededelen dat ik vanuit mijn raam een geweldige wolkenformatie gadesla, die zich uitstrekt over het gehele hemelgestel en daar steeds fantastiekere vormen aanneemt, waarbij het geweldige kleurspectakel dat daar ook aan deelneemt in al zijn verscheidenheid zeker niet onderdoet aan de vórm van de wolken.

Volgens mij klopt er geen hol van. Bijvoorbeeld, in die zin zit het woord hemelgestel, dat volgens mij geen woord is, en het woord fantastiekere, vergrotende trap van fantastieke, dat zal dan wel een samentrekking van fantastisch en elastiek zijn.

Samentrekking is een vorm van nevenschikking waarbij identieke elementen van de samenstellende delen bij één lid worden uitgedrukt en bij de overige leden worden weggelaten. Samentrekking komt voor op drie niveaus; op het niveau van het woord, op het niveau van de woordgroep en op het niveau van de zin. Op het niveau van het woord wordt het weggelaten deel in geschreven taal weergegeven met een streepje.

Wat is samentrekking eigenlijk een vies woord, he.

Tievesliesque.

Meestal als je mensen ergens van probeert te overtuigen, werkt dat averechts. Bijvoorbeeld met eten, of met muziek, of qua vakantiebestemming.

Je begint een overtuigingsgesprek vaak heel fanatiek. Stel dat je iemand ervan wil overtuigen dat sushi lekker is (het is mij toch een raadsel waarom veel mensen daar niet van houden). Dan begin je het gesprek met een paar zinnen waarin je veel explosieve woorden in zoals 'vet' en 'cool' en 'massive' (die heb ik aangeleerd op Lowlands en hij doet het erg goed) propt. Meestal werkt dat niet echt.
Als je ziet dat dat niet erg veel indruk maakt, bedenk je je dat je waarschijnlijk veel te oppervlakkig bezig bent. Alleen maar zeggen dat het vet cool is is niet erg overtuigend. Dus ga je wat dieper op het onderwerp in, beschrijf je de exclusieve en zeer fijne smaak, de geweldige geur en de expressieve en verse kleur van sushi, en hoe goed en snel echte sushikoks dat maken van extreem verse vis, en dat het zo leuk is in zo'n restaurant met ronddraaiende bordjes.
Maar heel vaak werkt dat ook niet.
Na zo'n overtuigingsrede van een minuut of 5 vinden mensen sushi nog steeds vis, en daar houden ze niet van, met rijst, en dat matcht niet, en dat rare zwarte spul eromheen (als ze er achter komen dat dat zeewier is, is het spelletje helemaal uit). Sterker nog, de kans dat ze sushi proberen in een restaurant, of dat ze zomaar een sushibar instappen, is nog veel kleiner dan 'ie daarvoor was.

Misschien heeft dat wel te maken met het behouden van je eigen identiteit. Als je je zo snel laat omlullen, zomaar van 'ik heb nog nooit sushi gegeten maar het lijkt me RANZIG' naar 'oh, eigenlijk lijkt het me wel lekker', dan getuigt dat niet echt van een sterke persoonlijkheid. Of je van sushi houdt wordt iets heel persoonlijks, en het heeft niet veel meer te maken met het eten zelf. Het is een kwestie van stevig vasthouden aan wat je kent en wat je altijd al gezegd hebt.

Hetzelfde geldt trouwens voor muziek. Je kan mensen tien keer vragen om toch een keer naar Michael Jackson te luisteren, maar ze zullen het nooit doen, want hij is een vieze pedo. Dat hij vrijgesproken is lijkt niet echt uit te maken. Mensen houden het liever bij wat ze kennen.

Zelf heb ik deze zomer in Frankrijk toch maar een keer een slak gegeten. Het werd me natuurlijk ook half opgedrongen door de vriend van mijn Franse oom en door mijn zeer haute-cuisine-bewuste tante, maar toch had ik makkelijk kunnen weigeren.

Nouja, slak smaakt dus niet naar een hap snot, zoals ik me dat altijd had voorgesteld. Mijn mentale beeld van een slak eten was zeg maar de scene waarin Mister Bean droomt over de bedorven oesters die hij die middag gegeten heeft in het hotel. Ja, in Engeland eten ze 's middags warm, he. Ook al zijn oesters dan weer niet warm.

Verdomme, staat die scene weer niet op YouTube. Wat is dat nou voor shit-service! Nou, goed, dan maak ik zelf wel wat screenshots. Heel fijn ook, dat ik hier geen foto's meer kan uploaden om de een of andere debiele reden.



Mr. Bean komt er achter dat de lading oesters die hij net heeft zitten wegwerken als gevolg van een soort eetcompetitie met een andere hotelgast bedorven waren/zijn.



In Mr. Bean's droom zien de bedorven oesters er zo uit. Er komt rook af enzo.



Dan eet (nog steeds in de nachtmerrie) die ene andere hotelgast een van de oesters op en..

Voilá! Zo had ik me het eten van een slak voorgesteld. In werkelijkheid lijkt het meer op een mossel met iets meer structuur en meer smaak. Niet slecht.

Dus je moet echt een keer slakken eten! Die dingen smaken net als mosselen, maar dan nóg beter! Ze zien er lekker groen uit! Het is een delicatesse!..

Je kan er over bloggen?

LLOV

Er is iets vervelends aan alle soorten regenjassen. Poncho's, regenjassen, regenbroeken, vuilniszakken om je voeten, laarzen, capuchons, stuk voor stuk vervelende dingen.
Vooral capuchons en poncho's.
Capuchons omdat het een raar woord is, en omdat al je haar er plakkerig van wordt en de rest van je hoofd zweterig en warm, omdat je ze helemaal strak moet vastbinden als je niet nat wilt worden, want anders waaien ze af. En bovendien houden ze je haar wel droog, maar tegelijkertijd heeft dat óók geen zin omdat het tóch verneukt wordt door die dingen.
Poncho's omdat het mexicaans klinkt, en omdat het dom staat. Bovendien werkt het óók niet geweldig, want je benen worden alsnog nat en ook je armen, als je pech hebt. Bovendien vang je enorm veel wind in die dingen.

Het is natuurlijk een ander verhaal als je op het punt staat om compleet nat te regenen en een of ander meisje gratis 3FM-poncho's uitdeelt. Maar dan nog is het vervelend om speciaal iets aan te moeten om je te beschermen tegen de regen. Want regen is eigenlijk gewoon koud water en daar is niks mis mee. Als je moet kiezen tussen nat en koud of warm en plakkerig en bezweet en een regenpak/poncho met een debiele kleur, dan lijkt het me redelijk duidelijk.

Daarom doe ik zo min mogelijk regenkleding aan. Maar soms moet je wel eens.
Daar word je dan eigenlijk toe gedwongen door het kolereweer in dit kleine kutlandje. Soms krijg je wel eens het gevoel dat de zee het liefst dit stukje grond toch weer wil overspoelen. Maar dan, zeg maar, via de lucht. Het werkt redelijk, want het water staat hier nu al boven slootniveau.

Nu moet er gedownload worden. Alles wat ik 'ontdekt' heb en nog meer van datgene wat ik al kende, maar wat een goede indruk gemaakt heeft.
Hard werk, maar niet vervelend en het is de moeite dubbel (en dwars) waard.

Verveel je niet teveel!

Compleetnaaktepratendehoofden.

Soms herinner je je opeens dingen.

"Let me take you back to a few months ago, in that golden age.."*

Of/en:

"I'll come dressed as any pill you deem fit.
Whatever helps you swallow the truth,
All the more easily."**

Dan komt het opeens bovendrijven, omdat je ergens iets hoort, of, zoals nu, herkent in lyrics van een of ander liedje. Niet zomaar een liedje natuurlijk, dat niet.

Een paar maanden geleden (niet speciaal een gouden tijdperk, maar toch) fietste ik over de weg waar ik vandaag ook over fietste. Een keer ben ik daar zomaar Kevin tegengekomen en heb ik daar een half uur (ofzo) met 'm staan praten. Vandaag gebeurde er helemaal niks.

Maar die ene keer, een paar maanden geleden, stond er een man midden op straat, met gebogen hoofd. Het leek erop dat hij iets kwijtgeraakt was dus ik stopte om hem te helpen zoeken. Waarschijnlijk was ik in een aardige bui.
De man was nogal in de war en dan bedoel ik flínk in de war. Hij zocht inderdaad iets: pillen. Hij had zijn hele pillendoos laten vallen - een voorraad voor een maand - en nu wist hij niet meer hoeveel hij er nog moest vinden, en hij wist niet zeker welke pillen hij op welke dag moest nemen, want alles was er uit gevallen en zat door elkaar.

Na een minuut of 5 zoeken naar kleine roze, grote witte, tweekleurige capsulevormige en andersoortige pillen vroeg ik dan toch maar waar deze man pillen voor nodig had. Dat was meer uit beleefdheid dan uit nieuwsgierigheid - ik vond gewoon dat ik iets moest zeggen.

Schizofrenie.

En of ik dacht dat de dokter boos zou worden? Want die pillen waren duur, en hij wist niet zeker of hij zomaar nieuwe zou kunnen krijgen als hij zou vertellen dat ze gewoon kwijt waren geraakt, want ze waren verslavend, en doktoren zijn nogal streng wat medicatie betreft.
Hij zou toch niet boos worden, deze dokter? Toch? Toch?

Dus ik heb de man verzekerd dat zijn dokter hem wel nieuwe pillen zou geven. Wat moet je anders? Toen heb ik gezegd dat hij alle pillen had gevonden, of dat ik ze in elk geval niet meer zag liggen, heb ik hem vriendelijk gegroet en ben ik op mijn fiets gestapt en weggereden.

Dat verhaal heb ik vast al een keer verteld, maar dat maakt toch ook weinig uit. Schoenen gooi je toch ook niet weg na één keer lopen?

Zo zie je maar, zelfs in de Randstad kan je nog een avontuur beleven. De gekken lopen hier vrij rond en strooien pillen alsof ze Sinterklaas zijn. En als die er niet zijn, rijdt Kevin er wel rond. Of je moet heel nodig naar de WC. Of je ketting ligt er opeens af. Of je beltegoed is bijna op en de bus gaat maar tot de rand van Leidschendam. Of je maakt Nieuw-Zeelandse vrienden. Of je drinkt wat whisky terwijl je een film kijkt.

Maar nu moet ik drie dagen hard leren. Daarna is er weer genoeg te doen.

Gebaseerd op muziek of uitspraken van..
* Jeff Buckley
** Incubus

97-768

Nu alle mysteries verwerkt (en opgelost zijn) en (totaal) (on)boeiend (bleken te) zijn kunnen we weer over tot de orde van de dag.

Wespen.

Eigenlijk is dat meer de orde van een paar weken geleden, toen wij bij ons vakantiehuisje een wespenplaag hadden, omdat alle wespen het warm hadden en in 'ons' zwembad wilde komen drinken. Dus vis je dan per dag een stuk of 100 van die beesten uit het water, en als je dat een week doet heb je toch wel wat geleerd over wespen.

Wespen overleven bijvoorbeeld langer dan 4 minuten onder water. Dan zijn ze wel.. zeg maar, in coma, maar na een minuut of 5 in de zon vliegen ze toch weer weg.

Het is bijzonder hoe mensen omgaan met wespen. Bijna elk ander insect wordt gezien als een soort nutteloos, hersenloos object; het leeft niet, het is alleen irritant en het moet zo snel mogelijk dood. Behalve als het een vlinder is, want vlinders hebben mooie kleuren. Oh nee, dat kan het niet zijn.. want als een vlinder een lelijke kleur heeft is het nog steeds niet toegestaan om 'm dood te stampen. Nou goed, dan is het vast die grappige vorm.

In elk geval, met wespen is het anders. Mensen praten over wespen met groot respect. Zo'n klein beestje kan de stoerste kerel wegjagen. (Ik weet wel dat een wespensteek pijn doet - ik ben een keer op een wesp gaan staan, dat was niet heel fijn. Maar het is toch overdreven dat sommige mensen meteen weghollen met hun armen boven hun hoofd (zwaaiend) als er een wesp rondvliegt?)
Een veelgehoord commentaar tijdens het wespen-uit-het-zwembad-plukken was"Kijk uit, anders maak je die wesp boos". Nee, je moet die wesp niet proberen onder water te douwen, dat 'heeft hij vast door'.
Het is net of zo'n beest emoties heeft. Of liever gezegd, maar één emotie. Woede, agressie. Of nouja, wespen zijn dol op zoetigheid (vooral jam), dus misschien toch twéé emoties.
Wist je dat wespen ook wraak nemen? Als je een wesp 'boos' maakt en hij voelt zich bedreigd, dan stoot hij een soort geur uit waarop alle wespen afkomen, en die worden dan met z'n allen flink pissig.

Flink emotionele, sociale beesten. En geemancipeerd (immers hebben alle wespen een koningin, niet een koning). En altruïstisch; wespen maken als ze iets lekkers vinden om te eten een soort dans in de lucht, waardoor andere wespen weten dat er iets te halen valt. Dat heb ik gezien, en dat werkt best goed - want binnen 3 minuten heb je zo 6 wespen op je mes-met-jam-eraan.

Jammie.

Speciaal voor de wesp, omdat het zo'n bijzonder eng en uiterst geavanceerd, slim, emotioneel insectje is, is er een electrische vliegenmepper ontworpen. Met zo'n debiel ding kan je ze ook nog eens lekker een electrische schok door hun donder geven. Nadat je ze hebt doodgeslagen.
Zou je dan zo'n spastische wesp krijgen?
Ofzoiets.

Iets anders.

Een van de slechtste argumenten is: "Als je dat niet goed vindt, doe jij het dan maar eens na!"

Dit argument kan gebruikt worden in veel situaties, bijvoorbeeld na het afkraken van elke individuele prestatie, alsmede na het afkraken van elke (favoriete) muzieksoort/band/musicus, of bekende voetballer/sporter-in-het-algemeen.
Dat het een slecht argument wil ook niet zeggen dat je het niet mag gebruiken, maar gewoon dat het niet heel erg overtuigend is. Van mij mag je best kritiek geven op iemand, ook als jij mínder goed bent in datgene wat hij of zij heeft gepresteerd. Zolang je er maar niet van uitgaat dat JIJ er zelf WEL geweldig in bent.

Of is dat heel verwarrend opgeschreven? Dan moet je het nog maar een keer nalezen.

Hier wilde ik nog een leuk plaatje invoegen, maar ik kon er zo snel geeneen vinden. Ik had er ook eigenlijk geen zin in.

Fin.

Jusssnotsoconcentrated.

Sommige dagen zijn nu eenmaal bijzonderder dan andere dagen. Zo'n dag als vandaag is eigenlijk een beetje zonde van mijn tijd.

Kan dat?

In elk geval heb ik vandaag een mooie krijtbord-tekening gemaakt. En ik heb eindelijk dat album van Jeff Buckley en Gary Lucas gevonden, Songs To No One. Dat werd ook tijd.

Klinkt niet slecht hoor.

Daarnaast heb ik nog het een en ander te zeggen over Afrika.

Afrika is volgens mij helemaal niet zo zielig als je altijd op TV ziet. Dan zou iedereen daar allang dood zijn, namelijk. En natuurlijk is er veel meer armoede dan hier, maar je kan je ook afvragen hoe nódig je een mobieltje moet hebben. Of een TV. Of een afwasmachine.

Of een droger, of een auto, of een fiets, of een weg, of een huis van steen met isolatie, want het is daar niet zo heel koud. Of een horloge, of een computer, of electriciteit, of vers water.

Die mensen zijn eigenlijk constant aan het kamperen. Er zijn hier in het rijke Westen genoeg mensen die dat voor hun lol gaan doen. Jammer genoeg zijn er dan ook van die losers die hun complete huis meeslepen in hun caravan, daar electriciteit aansluiten en een warm bed hebben en lekker koken op electrische pitten (verschrikkelijk koken is dat).
De rest van de rijke westerlingen kampeert volgens mij om meer terug te keren naar de manier waarop de oermens leefde. En Afrikanen doen dat constant - maar wie zegt dat ze dan zielig zijn? Dan kan je ook gelukkig zijn met wat je hebt, verliefd worden en trouwen (of misschien doen ze dat niet, want dat is iets Christelijks enzo, maar in elk geval een paar vormen) en een huis bouwen (je eigen huis bouwen, dat is toch cool) en heel oud worden, of niet zo oud, wat maakt het ook uit, en toch ontzettend blij leven en nergens last van hebben?

Zo.

En daarom moeten we ophouden met geld sturen, maar gewoon de hele economie compleet openleggen, geen tariefmuren meer, geen protectie, die mensen een eerlijke kans geven in plaats van ze eerst economisch af te knijpen en daarna een paar euro tegen hun knars te sodemieteren om eten te kopen.

En dát vind ik van Afrika. Alhoewel ik het dan niet heb over Egypte, want dat hoort niet bij Afrika in mijn beleving. Ook Algerije en dat hele gedoe in het noord-oosten van Afrika hoort er eigenlijk niet bij. Vind ik.

Even lezen wat voor onzin ik allemaal heb opgeschreven.

Valt wel mee. Vind ik nu. Maar morgen denk ik daar misschien weer heel anders over, hoor. Niet dat je me ergens op kan vastpinnen. Sterker nog, alles wat ik hier opschrijf ben ik morgen alweer half vergeten, en overmorgen compleet. Nee. Wat ik zelf opschrijf vind ik niet echt boeiend. Het gaat me meer om de vingeroefening (al dat typen houdt het lekker soepel) en oja, het is ook wel leuk als er iemand een trucje achterlaat.

Waarom dat leuk is weet ik niet. Daar ga ik over nadenken.

Of niet.

Wat helemaal grappig is: als iemand zegt dat ik schrijver moet worden, ofzo.

Iedereen die dat ooit gezegd heeft: Bedankt met de hoofdletter B, en ik zal er over nadenken.
Maar ik denk niet dat iemand die boeken ooit wil lezen.

Ollie is raar. Er zijn wel meer dingen raar. Ik. Of de eenzame supporter (ADO-supporter natuurlijk, dat weten alle Koot&Bie-fans):











Of als er iemand lacht om de tekst in een liedje, terwijl het meer poëzie is, en je er helemaal niks grappigs in ziet, maar je er juist meer een heel serieus gevoel bij krijgt. Dat is óók raar, hoor.

Whadiyoujusssay?

Mijn oog viel op een zeer bijzonder stukje tekst op een of andere site.

Onderzoekers hebben in de donkere vochtige grotten van twee nationale parken in Centraal Californië 27 nieuwe diersoorten ontdekt.

Juist. Dat zal ik even laten inwerken. Dan vraag ik je nu die 18 woorden grondig te analyseren en de drie meest opvallende dingen met betrekking tot die regel te noteren op een blaadje (zonder lijntjes). Neem even je tijd, he!

Alhier mijn analyse:

Ten eerste kunnen we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat de auteur van deze regel een man is. Donkere, vochtige grotten? Kom op zeg.

Ten tweede vraag ik me af hoe je opeens 27 nieuwe diersoorten in één keer kan vinden. Alsof ze allemaal op een stapeltje liggen ofzo. Dieren ontdekken lijkt me sowieso lastig, want de meeste dieren rennen heel hard weg als je in de buurt komt. Dus zijn de enige dieren die je kan ontdekken dode dieren. Of insecten. Maar die zijn nooit echt interessant, want nog een soort spin erbij, daar zat eigenlijk niemand op te wachten.
Tenzij ze supersterk draad kunnen maken en wij die techniek af kunnen kijken waardoor we ultradunne flosdraadjes kunnen maken. Je weet maar nooit.

Ten derde valt het me bij het lezen van zo'n regel op dat de mensheid, in zijn algemeen, als collectief dus, behoorlijk stom is. Heeft iedereen een gaatje in zijn paasei ofzo? Hoe kan je nou zomaar 27 dieren over het hoofd zien? En de grap is dat Noah, toen hij alle diersoorten in zijn (immens, immens, immens grote) bootje propte, al álle diersoorten gekend moet hebben! Dus de kennis van álle diersoorten was al in ons bezit, pakembeet 2500 jaar geleden (zoiets, denk ik).
Die stomme middeleeuwers zijn het vast en zeker vergeten. Net zoals ze opeens niet meer konden beeldhouwen, schilderen, rekenen, beton maken, oorlog voeren op een eerlijke manier, kleren maken enzovoorts.
Want geef toe, die pausen zagen (en zien) er toch debiel uit - dát waren de mooiste en duurste kleren die er in de Middeleeuwen (zonder hoofdletter) te krijgen waren! Anders zou de paus (met hoofdletter?) ze natuurlijk niet aandoen.

In de 13e eeuw aten de mensen zonder bestek. Alleen de paus kreeg per jaar één keer een vork, met kerst gok ik, van goud en zilver - met twee punten. Die werd meteen weggegooid nadat hij 'm gebruikt had, want opnieuw gebruiken is smerig en onder de waardigheid van een god op aarde, en volgend jaar kreeg hij gewoon een nieuwe natuurlijk.

Als alleen de paus een vork had betekent dat dus dat koningen met hun handen aten.
Wat doe je dan als koning, als er saus over die heerlijke stukken vlees zit? Gewoon met je handen aanpakken en opvreten? En dan afvegen aan je met goudborduursel bekleedde mantel?
Ach, waarom ook niet. Dan koop je toch een nieuwe.

Later kregen vorken trouwens vier punten - dat is omdat je er dan makkelijker spaghetti mee kan eten. DAT is nog eens een goed verhaal voor als het volgende dineetje waar je naartoe gaat net zo saai is als hertentamens leren.

Maar dan heb je nieuwe vrienden nodig.

Neee.. gelukkig.

In Frankrijk is het eten beter dan in Nederland. Daar kan je gewoon eigenlijk niet omheen. Tomaten smaken er níet naar water, komkommers idem, wijn is er beter, brood, toetjes. Maar één verschil met ons kikkerlandje springt er echt uit, en dat is frisdrank.

Want Fransen hebben Oasis.




















Veel mensen kennen dat wel maar spreken het fout uit. Het is Frans (of Belgisch, dat kan ook best), dus je zegt niet Oésis maar Oâsys. Niet op z'n Engels, maar op z'n Frans dus.
En dat is lekker spul, dat is beter dan frisdranken die je hier hebt. Ik denk vooral omdat het niet zo zoet is. Maar het ligt ook aan de naam.
Want bij Oasis krijg je toch meteen een beeld van een door de woestijn kruipende man, met zand in zijn mond, met zo'n brandende avondzon op z'n kop, die al drie dagen niet gedronken heeft, nee, vier, en die vervolgens in de verte een glimpje opvangt van wat een helderblauw, koel poeltje lijkt te zijn?

Ik in elk geval wel. En als je daar dan ook nog een lekkere, frisoranje drankje bijpropt heb je meteen een succesformule.
En dan kan je het dus niet kopen in Nederland, want het is hier niet op de markt. Dat verzin je toch niet, verdomme.

Trouwens, hetzelfde geldt voor Starbucks. Waarom hebben we dat niet in Nederland? In elke grote stad in het buitenland zit wel een Starbucks - ik heb ze gezien in New York (goh), London, Dublin, Parijs, Barcelona, meer steden waar ik zo snel niet opkom; maar in Amsterdam is er geen sterretje te bekennen. En dat terwijl die koffie best lekker is, en ze ook nog eens alles recyclen en heel zuinig met alles omgaan enzo.

Nederland is verdomme een gat in de markt voor non-alcoholische drankproducenten!

En daarom heb ik nu het plan opgevat om een waterwinkel te beginnen. Waar je alle soorten water kan kopen. Uit alle landen, in alle soorten en in alle maten. En dan een winkel met enorme wanden met daarin alleen maar (glazen) flessen met water. En dat je dan kan voorproeven in de winkel, uit mooie glazen. En een fontein bij de ingang natuurlijk. En een opening door Alexander 'waterman' van Oranje. Hofleverancier van water. Dé waterkenner zou ik dan worden, een waterverkoper van internationale bekendheid.

En achter in deze enorme winkel een klein hoekje met Oasis.

Shakora Shakora!

Als ik weer terug ben in Nederland kan ik net zo goed weer beginnen met bloggen, vind je ook niet? Dus laat ik dat dan maar doen.

Eerst maar even bewijzen dat ik echt weggeweest ben:



Cora danst op de brug van Avignon. Jeweetwel, van dat liedje..

Sur le pont, d'Avignon,
On y danse, on y danse,
Sur le pont, d'Avignon,
L'On y danse tout en rond!

Ja, dat liedje ken je wel. Het is er zoëen/zo-een/zo een die in je hoofd blijft zitten als je 'm drie of vier keer zingt. Je begint opeens spontaan met fluiten, zingen, dansen niet - maar toch. Dus zing maar niet, of liever: zing maar wel, maar stop een prop in je bek, want ik wil het niet horen. Want dan zit ik er zelf weer een dag mee.

Ik vind het een plezierige gedachte om er van uit te gaan dat je iets léért van een vakantie.
Zo heb ik deze vakantie geleerd:

• Lavendel-ijs is smerig.
• Schorpioenen zijn niet echt eng. Tenminste, vind ik. Toen er eentje in de tent zat schrok ik me in elk geval niet dood, maar veegde ik m gewoon van m'n broek af en ging ik ontbijten.
• Truc is het Franse woord voor 'ding' en Fransen gebruiken het verbazingwekkend veel. Ook wel logisch, want het woord 'ding' of 'dinges' of 'dingetje' gebruik je vaker dan je denkt. Denk ik.
• The Arcade Fire is een band. Hun eerste album heet Funeral (2004). Ze zijn beter dan U2.
• In 1309 werd de pauselijke residentie naar Avignon verplaatst (dat wist ik eigenlijk al, of dat hoorde ik te weten. Komt op hetzelfde neer, ongeveer).
• Wikipedia is een klere-site, maar wel handig. Verdomme, wat moet je daar nou mee? Omarmen of boycotten?

Deze lijst kan natuurlijk nog veel, veel langer doorgaan tot hij het hele scherm beslaat en niemand het kan opbrengen alles te lezen. En heeft het nou echt zin om iets te typen dat NIEMAND leest? Ja, natuurlijk heeft dat zin. Maar het is maar de vraag of je er echt zin in hebt.
En het antwoord is nee.

Gelukkig heb ik tijdens de vakantie elke keer als ik een ingeving kreeg snel opgeschreven waar ik over zou moeten bloggen als ik terug zou komen. Dus nu heb ik een lijstje met woorden waar ik 10 minuten naar kan kijken, en ik heb geen idee waar het allemaal op slaat. Kortom, dat is vet mislukt. En nu moet ik maar weer zomaar wat verzinnen.

Of nee, wacht! Ik heb nu al genoeg geschreven, haha. Misschien nog een foto van de vakantie. Als afsluiter.

Tot morgen (jawel).