artificial boobs are gay (wie voelt ruikt onkruid)

regen slaat roundabout mary in het gezicht. ze loopt de dikke verlaten winkelstraat door, maar een rechte lijn is het niet. heen en weer, één voor één kust ze de winkelruiten met haar heupen. ze kussen terug - iedereen houdt van haar - en weerspiegelen haar wijfelend. dan verdwijnt ze plots in een zijstraatje dat daarvoor nauwelijks bestond. weg.

kartonnen dozen vol wijn en sigaretten wachten achter het poortgebouw. johnny cash heeft een sleutel om zijn nek hangen en vraagt: you on your way down? je knikt. hij begint te dansen als een vrouw van middelbare leeftijd die véél te veel wijntjes op heeft. op de achtergrond dansen blondines met een vijandige blik mee op zijn ritme, giechelend als schoolmeisjes van veertien. onzeker van je zaak huppeldans je een tijdje mee. eigenlijk heb je maar één move. dan duik je tussen cash's dijen door.
eenmaal binnen bestaan de muren uit boksen, die pompend hun muziek naar buiten laten stromen. de grond deinst mee. vanuit alle gaten en hoeken vloeien de gebakken kippetjes af en aan. geld bestaat niet maar dollarbiljetten vouwen zo lekker, dus iedereen heeft een stapel in zijn zak en een oneindige voorraad verstopt op geheime plaatsen- denk aan kalkgrotten, open haarden met een geheim deurtje, enorme combinatiesloten met intieme cijfercombinaties. nachtclubs; neonlichten; pinkringen; kraakpanden; babylon revisited;

je stalt je harem uit op een pleintje. 'iedereen met een roze slipje' commandeer je op gebiedende wijs. drie stappen er naar voren, vier, vijf; de rest druipt af met de tambourijn tussen de benen geklemd. de knip in de vingers (stylish). alright. het beest in je roert zich en ruikt de oppervlakte. de perfecte schuimkraag op je biertje, de roze slipjes nu duidelijk op je netvlies, mary jane knipoogt sluiks en kijkt verlegen naar haar gelakte, op en top verzorgde tenen. alles wat in je zit wil naar buiten barsten maar daarvoor is het nog lang geen tijd, met een avond vol spanning en avontuur in het vooruitzicht.

spanning en avontuur: een boogschutter gallopeert op zijn trotse, zwarte paard met ongekamde manen zonder zadel door de inktzwarte nacht. bomen schieten aan weerszijde van zijn vlijmscherpe pijlpunten voorbij, en de paden die zij betreden zijn van hen alleen. on the horizon doemt het silhouet van een grim kasteel op, indrukwekkend, angstaanjagend, massief, te hoog voor mensenhanden, te grijs. in één van de vier torens ongewtijfeld een maagdelijke schone met blonde krullen, met poetische aspiraties - haar output minstens vier liefdesbrieven per dag -, in de rest van de torens een gros stoere schildwachten, zakken vol goud, wandtapijten kroonluchters, een dozijn hemelbedden en een feodaal heerschap met gekromde armen, verblind door hebzucht maar geslepen als een vos.

erica jones slaapt rustig terwijl haar keel op het punt staat doorkliefd te worden met een broodmes. niemand beweegt zich meer in zijn slaap dan zij. een pijl slaat in het hout van het raamkozijn met een TOK van jewelste. haar juwelen bedekkend spiekt ze naar buiten, adrenaline vloeit door haar bejaarde aderen als zand uit een gebroken zandloper van glas - als plotseling van achter een enorme hond haar bespringt, zijn klauwen uitgesperd, zijn kwijlende hoektanden klaar om haar halsslagader open te scheuren. het bloed vloeit met liters terwijl ze zachtjes ijlt om hulp, één één twéé.., één één twéé.., één één twéé..

twee hoeren van zware zetels (made you cry?)

hoooo dessahaaaa dessamet je hoofd als een drol en je vogels in je volière en je moeder is sex en je paard dat ik, als die meeat, tja.
truffel heef niets meer iets te zeggen, want als ik mocht kiezen voor een plan dan waren het drie heggen
oegie

de naam van mijn grootvader zaliger: WC.
ik was boos. vreselijk boos en bovendien bang. voor haar moeder. vooral voor haar moeder - haar vader kon mij nog wel uitstaan, het was vooral die moeder. die snol, die hoer, die heks; wat een feeks; een rasrechte king-mongool, een baviaan, een neanderthaler in de omgang, een bordenwasser, ze hield van anale seks in standje C.
en zo verzonk ik in gepeins langs een wachttoren van drie akkoorden. oh mijn hoofd, ik moet even liggen schreeuwde ik. niemand reageerde.
OH MIJN HEMEL dacht ik BEN IK HIER HELEMAAL IN MIJN POEPIE EENTJE of hoe zit dat? nee hoor, niemand nam de moeite even terug te schreeuwen. ik werd er opgewonden van. en opnieuw bevond ik mij tussen licht en duisterheid, respect afdwingend met een konijntje uit mijn hoge hoed. daar was de wachter niet blij mee. omdat, zei hij, ik last heb van mijn innerlijke VAIP hehe. sorry pardon. excusezmwah
MWAH. kutfransoosjes met hun roze billetjes en dozen vol baggerwijn geïmporteerd vanuit het verre zuiden zonder reden dat wil zeggen, ik was natuurlijk wel jong en onervaren desalnietteminemundo ik houd van de taal en ik aanbid deze ware het de bijbel zelve.

ja mijn trots kende geen grenzen tien jaar geleden op die woensdagmiddag. de grote omslag was oh, oh, een snoetig snabbeltje van gesoleerde kraambewegingen - mierenneuken lijkt mij een fijne bezigheid. het bezorgt de echte man tenminste een uitdaging waarmee ik maar wil zeggen
DAT/DEZE/MIJN EIGEN EGOCENTRISCHE KNUFFELNEIGINGEN
alles is relatief en mijn hoofd bonkt op jouw bank als één serieus vrachtje maïskolven. niet twee.

met vriendelijke kotsneiging,
PIETERNEL EN HAAR BLAUWE PENISKOKERES

P.S.: snuivende nichten zijn nooit de moeite waard. lees Icarus er maar op na GODVERDOMME pijpfuckingslethoer met je hoofd in een rioolpijp en je snor ongekamd als een heksenjacht op the fourth of july (zondag) amen.

P.P.S.: serieus dude, je hoofd is om te janken en je tranen zijn goud waard