Compleetnaaktepratendehoofden.

Soms herinner je je opeens dingen.

"Let me take you back to a few months ago, in that golden age.."*

Of/en:

"I'll come dressed as any pill you deem fit.
Whatever helps you swallow the truth,
All the more easily."**

Dan komt het opeens bovendrijven, omdat je ergens iets hoort, of, zoals nu, herkent in lyrics van een of ander liedje. Niet zomaar een liedje natuurlijk, dat niet.

Een paar maanden geleden (niet speciaal een gouden tijdperk, maar toch) fietste ik over de weg waar ik vandaag ook over fietste. Een keer ben ik daar zomaar Kevin tegengekomen en heb ik daar een half uur (ofzo) met 'm staan praten. Vandaag gebeurde er helemaal niks.

Maar die ene keer, een paar maanden geleden, stond er een man midden op straat, met gebogen hoofd. Het leek erop dat hij iets kwijtgeraakt was dus ik stopte om hem te helpen zoeken. Waarschijnlijk was ik in een aardige bui.
De man was nogal in de war en dan bedoel ik flínk in de war. Hij zocht inderdaad iets: pillen. Hij had zijn hele pillendoos laten vallen - een voorraad voor een maand - en nu wist hij niet meer hoeveel hij er nog moest vinden, en hij wist niet zeker welke pillen hij op welke dag moest nemen, want alles was er uit gevallen en zat door elkaar.

Na een minuut of 5 zoeken naar kleine roze, grote witte, tweekleurige capsulevormige en andersoortige pillen vroeg ik dan toch maar waar deze man pillen voor nodig had. Dat was meer uit beleefdheid dan uit nieuwsgierigheid - ik vond gewoon dat ik iets moest zeggen.

Schizofrenie.

En of ik dacht dat de dokter boos zou worden? Want die pillen waren duur, en hij wist niet zeker of hij zomaar nieuwe zou kunnen krijgen als hij zou vertellen dat ze gewoon kwijt waren geraakt, want ze waren verslavend, en doktoren zijn nogal streng wat medicatie betreft.
Hij zou toch niet boos worden, deze dokter? Toch? Toch?

Dus ik heb de man verzekerd dat zijn dokter hem wel nieuwe pillen zou geven. Wat moet je anders? Toen heb ik gezegd dat hij alle pillen had gevonden, of dat ik ze in elk geval niet meer zag liggen, heb ik hem vriendelijk gegroet en ben ik op mijn fiets gestapt en weggereden.

Dat verhaal heb ik vast al een keer verteld, maar dat maakt toch ook weinig uit. Schoenen gooi je toch ook niet weg na één keer lopen?

Zo zie je maar, zelfs in de Randstad kan je nog een avontuur beleven. De gekken lopen hier vrij rond en strooien pillen alsof ze Sinterklaas zijn. En als die er niet zijn, rijdt Kevin er wel rond. Of je moet heel nodig naar de WC. Of je ketting ligt er opeens af. Of je beltegoed is bijna op en de bus gaat maar tot de rand van Leidschendam. Of je maakt Nieuw-Zeelandse vrienden. Of je drinkt wat whisky terwijl je een film kijkt.

Maar nu moet ik drie dagen hard leren. Daarna is er weer genoeg te doen.

Gebaseerd op muziek of uitspraken van..
* Jeff Buckley
** Incubus