"en zoals altijd krijgt krijkt jesper weer zijn zin."

Veel mensen denken dat tijd makkelijk is.



Volgens Christenen ziet het er zo uit:



Mensen die filosofie gehad hebben weten wel beter, want alles wat 'iedereen' denkt is fout, of in elk geval onwaarschijnlijk en filosofisch niet vol te houden. Tijd is geen rechte lijn, het eerder rare vormpjes, rondjes ofzo. Het heeft trouwens ook geen duidelijk begin of einde (of midden). En omdat verschillende mensen tijd verschillend ervaren, ziet het er dan eerder zo uit:



En mijn eigen interpretatie van Tijd is ongeveer zo:



Maar dat is gewoon een excuus om te laten zien hoeveel verschillende kleuren markers ik wel niet heb. Trouwens, het komt nog best in de buurt, want in werkelijkheid ziet Tijd er gewoon zo uit:




























Tijd vindt zichzelf namelijk erg grappig, doch ik kan er niet om lachen.
Maar dat is misschien weer enigszins diepzinnig, en dat was helemaal niet de bedoeling.

Shit.

Besmeer de boterham langzamer

Het ratelen van de riem van mijn hond is de soundtrack van mijn dag.

En mijn broek ruikt nog steeds naar vis.

"A little confused, i remember well.."

En dan, als mensen je dwingen, is iets soms best leuk om te doen, terwijl je er aanvankelijk echt totaal geen zin in had, echt totaal niet, en terwijl het slecht uitkomt enzovoorts.

Ik wilde ergens over bloggen, maar ik doe het niet. Ik hou het gewoon voor me. Niet speciaal omdat het geheim is, en ook niet omdat het een slecht verhaal is, of te persoonlijk, of dat ik door de mand val als ik het vertel of iets dergelijks: meer omdat ik denk dat als ik het nog een paar dagen niet opschrijf, het er beter uit zal komen dan als ik het nu zomaar neerklieder.

In plaats daarvan blog ik vandaag over ramen in de trein, en dat kan heel kort.

In een trein zijn ramen.
In een trein vervelen mensen zich. Dus of ze gaan heel hard en asociaal zitten bellen, of ze kijken naar buiten.

Als je die twee feiten combineert, komt daar al snel uit tevoorschijn dat mensen elkaar in de trein via ramen zien, als een soort mislukte spiegel. Soms kan je net heel sneaky iemand zien die je niet rechtstreeks aan kan kijken, en dat doe je dan ook. Toevalligerwijs zijn dat ook altijd de mooiere meisjes of de gekkere mannen.
En zo komt het dat, als je in een trein zit, zich een heel spel ontvouwt van rechtstreeks kijken, kijken via de reflectie in ramen, en kijken via reflecties van reflecties en dat soort dingen, waarbij het er (volgens mij) om gaat om zoveel mogelijk naar iemand te kijken zonder oogcontact te maken (of dat nou via het raam of rechtstreeks is).

Zie je, dat was best kort.

Trouwens, als je iemand wilt negeren in de trein is de beste manier om gewoon een krant te gaan lezen en die recht voor je gezicht te houden. Enige nadeel is dat je, als je dat doet, ook je eigen vriendin negeert, die daar natuurlijk niet blij mee is.
Maar het werkt.

Is dát nou teringherrie..?

He, ik ben weer helemaal opgekalefaterd (yess!).

Dit is een waarschuwing: vandaag schrijf ik precies wat ik denk en dat gaat nergens over, en je moet misschien wat meer meedenken dat normaal gesproken. Het hoeft niet, maar wil je er nog iets van volgen, dan is dat.. misschien onderschat ik mijn publiek ook wel, de lezer in het algemeen.. nee, ik heb niks gezegd.. ga je gang. Lees verder. Let niet op mij.

Vanavond doe ik niks. Het is dan wel een zaterdagavond, maar ik doe niks. Dat wil zeggen, ik doe vanalles, maar ik doe het thuis op mijn kamer in mijn eentje. Nee, nee, het is niet wat jullie denken, het is:

Ik eet een guiche, die was over. Een paar maanden geleden zou ik gezworen hebben dat je dat met een 'q' schrijft maar dat is niet zo. En dat is jammer, want de 'q' is een coole letter, zwaar ondergewaardeerd in de Nederlandse taal, en dan KRIJG je verdomme eens de kans om 'm te gebruiken, zit het er weer niet in (ik mag 'm wel vaak in de Word Verification doen trouwens).
Ik drink daar bier bij. Waarom drink je dan bier, vraag je je misschien af, als je in je eentje bent en je gaat drinken, waarom dan in godsnaam bier? Nou, haarfijn: in onze koelkast stond water, sinaasappelsap en melk, en iets smerigs van de Albert Heijn, en bier smaakt beter bij guiche dan whisky of absinth, of een combinatie van die twee. En dan kan je wel gaan lopen zeiken en vragen: maar Jesper, hoe weet jij dat, heb jij absinth en whisky gemengd dan, heb je daar guiche bij gegeten dan, en het antwoord daarop is natuurlijk nee, maar sommige dingen hoef je niet uit te proberen maar kan je gewoon inschatten: een pannenkoek met pindakaas en hagelslag is minder lekker dan eentje met jam, een Fender speelt beter dan een Gibson en Dylan schrijft betere teksten dan hoe heet die jongen, James Blunt ofzo (ik moest zijn voornaam zelfs googlen, dus). Maar het ging erom dat ik bier drink - Heineken, terwijl er normaal altijd Grolsch is en dat vind ik eigenlijk beter, maar zó ontzettend mierenneukend ben ik nou ook weer niet, dat ik het dan maar laat zitten.

Wat doe ik nog meer? Ik blog - dat heb ik jou nog nooit zien doen, en ik kan je vertellen, het is zwaar werk, je wordt er niet vrolijk van, want bloggen is niet je inspiratie-flow in de juiste richting leiden en op die manier je creativiteit tunnelen en al je frustraties kwijtbabbelen, het is meer.. ja, wat is het.. een explosie van je gedachten, alle kanten op, een beetje zoals een kleuter die aan het vingerverven is en uiteindelijk besluit op te houden met dat onnozele vingerwerk, niet van dat kleinschalige gepriegel (en hij heeft groot gelijk!), en gewoon alles maar in één keer op dat doek te smijten, hoppa, alles rood, het doek, de schilderezel, de kleuter zelf, de vloer, het behang, de juf die in de buurt stond, alles alles rood.

Bladiebladiebla. Het is zo erg als je eigenlijk niks kwijt wil maar toch wil schrijven. En dan verwacht ik ook nog dat sommige mensen dat helemaal door gaan zitten lezen - waarschijnlijk een excuus omdat ze huiswerk moeten doen, of iets anders nuttigs, gewoon tijdvulling. Daar gaat het me eigenlijk niet om, het gaat er meer om dat MIJN tijd gevuld wordt. Dus mijn tijdvulling is jullie tijdvulling. En daar zitten we dan met z'n allen. Ik heb teveel tijd, of ik maak tijd om iets te doen wat je zou moeten doen als je teveel tijd hebt, en jullie hebben teveel tijd, en dan vullen we elkaars tijd. Terwijl we intussen best leuke dingen hadden kunnen doen, zoals:

• We hadden best uit kunnen gaan, iets drinken in Leiden of Amsterdam of Den Haag, voor mijn part.
• We hadden al eerder op deze dag kunnen afspreken, en vervolgens sushi kunnen maken en Bob Dylan kunnen luisteren, omdat jij dat wel leuk vindt, en ik dat geniaal vindt, én daarna een goeie film kunnen kijken (goh, dat klinkt als een plan..).
• We hadden best een jazzband kunnen hebben opgericht hebben kunnen. Gewoon vandaag.
• Kunnen liften naar Purmerend.
• Kunnen liften naar Alkmaar.
• Iets cultureels kunnen doen in Groningen (leuke stad, maar wel ver weg he).
• Iets banaals kunnen doen in Voorburg. Jammer dat die oliebollenkraam allang weg is, want een oliebol kopen, dat vind ik zoiets.

Maar ik had daar vandaag geen tijd voor. Kijk, de réden namelijk dat ik vanavond niks doe is dat ik donderdag al wat gedaan heb, waardoor ik vrijdag de hele dag dacht dat het zondag was (volg je het nog?), en ik daarom nu het eenmaal écht weekend is eigenlijk al klaar ben om weer te beginnen aan een nieuwe week. Dus heb ik opeens twee dagen over waarop ik eigenlijk geen zin heb om iets uit te voeren - een soort ingevoegde dagen, zo van: maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag hakidag plokdag, een beetje dat idee.

Daarnaast ben ik opzich fit genoeg, maar heb ik wel een lange dag gehad, want ik ben om 7 uur (oke, oke, half 8 dan!) opgestaan en ik heb de hele dag klarinet gespeeld, in mijn handen geklapt in een koude kerk, andere mensen uitgelegd hoe zij in hun handen zouden moeten (of zouden kunnen) klappen in een koude kerk (of op andere plaatsen), iets gezien waar ik erg blij mee was, echt erg blij, zo van: wauw!, en toen nog kaartjes gekocht voor de Red Hot Chili Peppers, en toen ik thuis kwam mijn kamer opgeruimd, en mensen gerust gesteld, en..

Oja, haha, laat ik dat er even inwrijven, ook al gaat echt IEDEREEN die ik ken OOK al naar dat concert behalve sommige mensen die geen geld hadden, of er niet van houden of niet wisten dat het was of niet wisten wanneer de voorverkoop begon of op een andere manier ongeïnteresseerd en dom bezig waren (oja, of te jong zijn.), dat dus ja, komt ie: ik heb dus WEL mooi kaartjes voor de Peppers en dat betekent dat ik dit jaar mijn top 3 artiesten alledrie ga zien spelen (check het hier maarrr). En dat is dus wel cool. Ook al is het niet bijzonder dat ik naar RHCP ga, de combinatie Incubus/Dylan/RHCP binnen 5 maanden, wat zeg ik, nee, blijf nou even scherp, 4 maanden dus - die combinatie vind ik vrij apart. Speciaal. Ja, daar ben ik wel blij mee opzich. Het is niet dat ik thuis nu zit met die guiche en dat biertje van: he kut, waarom moet dat nou. En dat is niet alleen omdat de guiche al op is en het bier ook, maar ook omdat ik het gewoon echt leuk vind.

Dat brengt mij trouwens zo half op reden nummer 3 dat ik vanavond niet uitga en daarom dit ellenlange verhaal opschrijf dat niemand gaat lezen: dat kaartje kostte 47.50 euro met 4.50 euro servicekosten, en ik had 59.40 euro op mijn rekening, dus ik ben nu blut, ik heb geen geld meer, ik ben zielig en arm en whatever.

One, two, three, four.. hit me!
(This is a song from my new album!)

[...]

(Het is een versie zonder tekst, en dat is soms ook wel eens even lekker, geen tekst.)

Nee mevrouwtje, niet vandaag.

Soms helpt het om te definiëren.

op·ka·le·fa·te·ren (ov.ww.)
1 [inf.] weer min of meer in orde brengen => oplappen

En er nu naar streven dat woord elke dag minstens één keer te gebruiken.

Man With No Name: [taking the note] "Idiots". It's for you. "Idiots". It's for you.

Een compleet debiele vraag is natuurlijk: 'Wat zal ik vandaag eens doen?'

Ik stel hem mezelf wel vaak, trouwens, maar dat doet niet af aan het feit dat het tóch een debiele vraag is. Op het moment dat je zomaar kan kiezen wat je gaat doen, en dat het allemaal niet zoveel uitmaakt, dat je gewoon tijd over hebt om zomaar wat te gaan lopen aankloten, dan ben je eigenlijk wel een vrij rijke stinkerd.
Trouwens, het is niet zo dat als je altijd wat te doen hebt, je dan géén rijke stinkerd bent. Je tijd vullen met studeren, pianoles, boogschieten, sporten en autorijlessen nemen is natuurlijk ook niet echt heel nuttig. Dat wil zeggen, het is wel nuttig, maar het is ook rijkelui-gedrag. Op het moment dat je dáár tijd voor hebt, hoor je al tot de rijkste 10 procent van de wereldbevolking.

Oke, dat was een gokje, die 10 procent, maar daar gaat het nu even niet om.



HIER gaat het nu even om.
Há! Dus het is inderdaad een vrouw die viool speelt.

En waarom sommige mensen er dan dit van maken gaat mijn pet te boven.



Bwahaha.

Hè! Maar wat is daar dan het voordeel van?

Katten pakken soms een merel, maar merels denken nooit: wij vormen met z'n elven een gang en meppen die kat naar kingdom come. Merels zijn er namelijk om opgegeten te worden door katten, of in elk geval gedeeltelijk, want katten hebben de neiging om stukjes te laten staan, pootjes, kopjes en ingewanden ofzoiets.

Nu kan je wel zeggen dat het doel van merels, en ook koeien en varkens en al dat soort onzinbeesten is, om opgegeten te worden door anderen. En dan maak je een mooie hiërarchie, en plaats je de mens helemaal bovenaan - immers, de mens vreet alles, van ganzenlever tot kikkerbil, van koeienhersen tot gebraden rups. En ook al is die positie enigszins kunstmatig, omdat mensen bijvoorbeeld nog best wel eens opgegeten worden door luipaarden (als er eentje ontsnapt in een dierentuin kan je er prat op dat 'ie wel een klein meisje pakt), omdat wij nu eenmaal een geweer hebben, en ook hersens enzo, is de wereld toch wel ondergeschikt aan ons, ons mensen.
Merels, kippen en lammetjes zijn er dan gewoon om ons te voeden, wij kunnen er volledig over beschikken, ermee doen en laten wat we willen, een kip stelt net zoveel voor als een pingpongballetje. Als er een deukje inkomt is het niet zo erg, en het maakt niet uit hoe lang het in een donkere gesloten kast ligt.

Máárr, maar, als je dat zegt ga je er vanuit dat alles een doel heeft. En als je die vraag stelt is eigenlijk al duidelijk dat het antwoord erop 'nee' moet zijn. Alle godvrezenden haken hier af, en zij zoeken hun doel in het bovennatuurlijke, in die rare man met die baard, die auteur die maar één boek op zijn naam heeft staan dat hij niet eens zelf geschreven heeft, maar dat ondanks dat toch gedurende een jaar of 1800 een enorme bestseller geworden is.

Als je vindt dat alles géén doel heeft, dan ben je het eens met mij, en dan eet je nooit meer foie gras (voor alle gruwelijke filmpjes, check YouTube), koop je geen kussen meer dat gevuld is met dons en wordt kaviaar ook taboe. Vlees eten doe je wel, want dat is lekker en vliegen doodslaan ook, want dat is ook lekker (dat gaat zo van SPLAT!) en bovendien zijn vliegen eerder irritant dan levend. Maar vliegen doodmaken met zo'n electrisch vliegenmepperding doe je niet, want dat gaat van *tz* en daar is niks aan.

Ik zou eens een klezmer-bandje moeten oprichten.

Literair taboe

En dan sneeuwt het opeens.

Sneeuw is prima zolang het wit is en blijft liggen, zolang het koud is maar niet nat, en zolang je niet hoeft te fietsen.

Vandaag ging ik fietsen, gleed ik uit en verboog ik mijn pedaal. Trapper. Dinges. Ik viel zelf op de grond. Omdat ik (vroeger) (twee keer) mijn tanden uit mijn mond gevallen ben, heb ik nu genoeg credit om de rest van mijn leven zonder kleerscheuren van mijn fiets te vallen. Tot nu toe hou ik dat vol en ook dit keer kwam ik eigenlijk redelijk netjes neer - op handen en voeten. Ik lag dus uitgestrekt op die ijsvloer, die ik niet gezien had omdat er toevallig in die bocht een lantarenpaal z'n werk niet deed. In mijn linkeroor schreeuwde James Brown: "He ain't no drag/Papaaaa's got a brand new bag!". Ik besloot toen drie of vier seconden te blijven liggen. Terwijl ik uitgestrekt mee lag te tikken met James, fietste er een man langs die riep: "Het is glad, hé!".
Het was handig geweest als hij dat het gezegd vóórdat ik uitgleed. Het was waarschuwend geweest als hij dat gezegd had terwijl ik uitgleed. Maar om zoiets te zeggen nadat ik uitgegleden was, had dat nog wel zin? Volgens mij is dat provocatie. Wat een vervelende man.

Mijn hond vindt sneeuw leuk, want hij houdt van alle witte dingen - die eet hij dan ook op. Denk bijvoorbeeld aan zakdoekjes, kauwgom, maar ook aluminiumfolieproppen en plastic zakjes (blijkbaar allebei wit genoeg, of in elk geval eetbaar). Ook sneeuw dus. Een sneeuw-happende hond is echt een vrolijk gezicht, trouwens - rondhuppelend en zo'n beetje in de lucht happend, en daar heel blij bij kwispelend.

Kwispelen is sowieso een woord waardoor zich op mijn gezicht als vanzelf een kleine glimlacht uitstrekt.
Ik wou dat ik zelf kon kwispelen. Met je reet schudden komt niet in de buurt, vind je wel?

Toedeledokie

Even relativeren.

De vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van jóuw vader was zo ongeveer een tijdgenoot van Jezus Christus.

Als je een stuk papier neemt en je vouwt het dubbel, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, dan is de dikte van het papier zo ongeveer de afstand van de aarde tot de zon.

Zo.

So eh.. can we have your liver now? (zeker geen Monty Python fans aanwezig hier, iemand? Iemand? Uberhaupt nog iemand?)

Rood en wit: waarom dan blauw?

Elke keer dat ik bedenk waar ik over wil schrijven. Maar ik begin, vergeet na de eerste letter waar het over moest gaan, raak ik mijn inspiratie kwijt en verdrink mijn verdriet.

Inspiratie raak je snel kwijt, maar het is niet zoals je fiets bij Den Haag CS, of dat briefje van 5 dat je net toch écht nog in je portemonnee had, of sokken in de was. Inspiratie raak je kwijt voordat je wist dat je het had. Meer dus zoals die flessen wijn op mijn feestje, je navelstreng en de kans om dat ene meisje te zoenen.

Hoe dan ook, inspiratie is, als je het kwijt bent, ook makkelijk terug te vinden. Andere mensen hebben daar misschien moeite mee, maar ik niet. Voor iedereen die ooit om inspiratie verlegen zit: hier volgt mijn recept.

1. Essentieel is het grote glas cola. Voor als je er even doorheen zit, of je in een duffe kamer zit, of je bent zwaar depressief en je weet écht niet meer wat je er nou allemaal mee aanmoet: gewoon een paar grote slokken cola, het liefst AH-huismerk (Euroshopper is te goedkoop, andere cola is te zoet). Ook handig voor als je werkstukken schrijft of huiswerk maakt, trouwens.
2. Muziek. Goede muziek uitzoeken en aanzetten is handig, nee, nódig om inspiratie te laten stromen. Overigens schijnt meer dan 75% van de Nederlanders te denken dat 'goede muziek' hetzelfde is als 'er zit een beat onder waar ik mijn domme hoofd op heen en weer kan schudden'. Nee, mensen. Nee.
3. Omgeving. Soms is het nuttig om van omgeving te wisselen, bijvoorbeeld de eerder genoemde duffe kamer af te wisselen met de badkamer, de woonkamer, de tuin, het schuurtje (daar staat bier.), de straat. Fiets desnoods een rondje op je fiets. Ook als het regent - juist als het regent!

Er is vast meer, maar nu moet ik weg. Ik moet klarinet spelen. MOET, ja, MOET.