Rood Wit Paars-met-een-gouden-randje

Right.

Because of a small-scale American invasion in Voorburg I am now obligated to write an entire post in English. Miriam says I have to, and I will, because I don't want to piss off any Americans. Because, ehm, you know, they have nuclear weapons and we do not.
So there you have it, i'm writing this in English. Which is, frankly, a pain in the ass. All my inspiration is drawn away by the attention I have to give to spelling and building of sentences and so on. So this is gonna be the most boring post I have éver written. Even more boring than the last one, and that's something I thought was impossible. The only reason I'm writing this is to stop the Americans from bombing our country. The things I do to save all your lives, it's incredible.

Listen, I got a question.

Here it is.

Where do all those dead animals go?

Look, animals die. It's a fact. Yeh, it's true, I swear. The only difference between animals and humans is that animals have no idea they're gonna die, and that's why animals are happy all the time, except when somebody kicks the shit out of them. And if you look around, there are a lót of animals. Ok, maybe you don't see any if you look around at this very moment - but there áre lóts of ánimals around. Cats, dogs, ducks, crows, mice, bees and so on.
Pets that die are brought to some place where they throw them on a big pile and burn 'em all. You can also give pets their own funeral and bury them on a pet-graveyard, but that's pathetic and expensive and useless, so most people don't do that.
But what about other animals? Wild animals, I mean? Last week, not far from where I live, there was a dead duck lying in the middle of the street. I guess it was hit by a car, because, well, his brain was splattered all over the place. If there ever was a dead duck, it was thát one. And now it's still lying there, the only difference is that it's completely flat. Also, the color of.. what is left of that duck has now become black, so if you would see it now you would guess it was a crow that got hit by a big, big truck. But thanks to me, we now all know it was a dúck.

Anyway, that's what happens to ducks that get hit by a car - but what about other ducks? What about pigeons? What about all those little insects? Where do they go? They must be cleaned up, or else the streets would be filled with dead, stinking, rotting animals. Right?
And the streets are clean, or almost clean.
So then there must be people whose jób it is to pick up dead animals and take them to some place to get rid of them. McDonalds, that's my guess.

And since Jean is the only one I know that actually wórks at McDonalds, we could ask him. We really should ask him, you know. Come on, let's ask him. Here we go. One, two, three, ten:

Jean, is the reason those McDonalds-hamburgers smell, feel and taste like dead birds that they actually ARE made of squashed birds that got killed in nasty car-accidents?
And what kind of work do you do exactly? Not picking up dead birds from the streets, are you?

It's 20:36 hr. Tomorrow a new month begins. Here are the rules for this new month.

1. Lose your sense of 'humour' on the 1st of april. Please. No jokes. Please.
2. Be extra nice to your grandmother. I don't care what you do with your grandfather, though. Lock him in the closet or something, I don't care.
3. Throw a party! Somebody must have a birthday or another occasion to have a goddamn party this month! Jesus Christ, please, somebody..? I'll even buy you a present.
4. Make a picture of yourself every day, then at the end of the month you can see how much you've changed in that month. How cool is that, eh?
5. Learn a new language.

There ya go.

Multifocus

Ruben is een andere Ruben. Dus dat hebben jullie allemaal FOUT.

Is dat even jammer.

Het leven zit vol mogelijkheden. Het is alleen zo jammer als je die mogelijkheden even niet ziet.
Het is nog jammerder dat je wéét dat ze er wel zijn, ergens, verstopt achter een muurtje - maar dat je ze niet ziet. DAT is pas jammer.
En het is nog veel jammerderder dat.. nou ja, je snapt het wel.

Of niet. En dan moet je het even aan Duo Penotti vragen, want die snapt alles.




















Dat krijg je dus als ik even snel Karl Marx teken. Maar goed, wat ik dus wilde zeggen: wist je dat Karl Marx eigenlijk ontzettend op god lijkt? Lange baard, hij kijkt serieus en hij bestaat niet.
Niet meer.
En oja, ze hebben ook allebei aanhangers. En ze hebben allebei een dik boek geschreven (of láten schrijven ofzoiets) dat je eigenlijk moet lezen, maar daar zijn wij allemaal te lui voor. En je kan wat ze zeggen op tien manieren interpreteren en niemand weet het zeker, en je kan het ook niet gewoon even vragen.

Maar goed. Ja. Ugh.

Ugh, als bij indianen enzo, weetjewel.

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik nog iets heel interessants moet zeggen, zodat het ook echt ZIN had dat jullie dit gelezen hebben.

Oja.

Sinds de lente is er nog helemaal niks gebeurd. Nog niks. Tenminste, niets van belang. En daarom stel ik voor dat er sinds het begin van de lente gebroken moet worden met het verleden. Als iedereen nou even alles wat er ooit gebeurd is vergeet, dan kunnen we weer compleet opnieuw beginnen en dat lijkt me zo leuk. Gewoon alles vergeten en met frisse moed de wijde wereld in. Inademen door je neus enzo. Vol goede moed. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Ik herhaal.

De mogelijkheden zijn eindeloos.

Welke mogelijkheden, vraag je? Nou, het aantal antwoorden dat ik kan geven op die vraag is eindeloos. Dus ik zal er maar niet aan beginnen. Dan ben ik tot in de eeuwigheid bezig een antwoord te geven. En daar wordt niemand gelukkig van.

En gelukkig worden, dat willen we allemaal zeker? Wat een onzin.

Flop Flop Flop (Wat? Nééhee.. sjongejongejonge.)

Nog nooit ben ik zo rampzalig thuis gekomen als vandaag. Een samenloop van omstandigheden, maar wel een uiterst vreemde loop.

Allereerst heb ik een lekke band. Ja, natuurlijk heb ik die proberen te plakken, dat was ook gelukt, ik rij naar buiten en na 1 meter ontploft mijn band.

Ontploft. Ja. Dus niet van.. shht.. maar meer van: KLABAM!

Goed. Dus leen ik de fiets van mijn moeder voor vandaag.

Ik fiets zo'n beetje rond en opeens staat er een auto die naar links wil, maar moet wachten tot er andere auto's voorbij rijden. Het is een BMW. Dus ik rem. En de remkabel breekt. Dat is vervelend, want het is de fiets van mijn moeder. Niet dat IK er veel aan kan doen dat dat hele ding uit elkaar geroest is, maar dan nog.

Vervolgens ga ik een hertentamen maken, dat gaat wel ok (ondanks het feit dat Miriam me opbelt, en dan weer ophangt - overigens maakt dat trillen niet zoveel lawaai, maar dan nog) en ik ga weer naar huis, neem vanaf het station de fiets van mijn moeder en kom thuis.

Ik doe de fiets van mijn moeder op slot. Ik pak de ketting en ik laat het sleuteltje vallen.
Dus ik buk om naar dat ding te zoeken en ik krijg een bloedneus.
Het ding is spoorloos, dus ik doe de deur open en ik doe het licht aan zodat ik het kan zien. Vervolgens komt mijn moeder naar buiten, ik vertel haar met bloedneus dat ik haar remkabel gebroken heb en dat haar sleuteltje kwijt is, waarop ze in woede ontsteekt.

Maar dan ook echt boos.

Ooit thuis gekomen met een kapotte fiets van iemand anders, een bloedneus, een kwijt sleuteltje en een boze moeder?

Niemand heeft mij gevraagd waar 'kanseliers' op slaat, maar ik zal jullie bij voorbaat meedelen dat het nérgens op slaat. Het is gewoon een woord. Een kanselier is:

kan·se·lier (de ~ (m.), ~en/~s)
1. ambtenaar op een diplomatieke of consulaire post, zonder diplomatieke bevoegdheden
2. administrateur en secretaris bij een ridderorde
3. secretaris van een bisdom

Dat dus. Ik denk dat ik nummer 2 het leukst vind. Dus als je je afvraagt wat voor soort kanselier dan, in welke betekenis: administrateur en secretaris bij een ridderorde. Welke ridderorde dan?

Ehm.. niet zo moeilijk doen.

Ik heb vandaag biefstuk met brood en sla gegeten en ik kan jullie vertellen dat biefstuk met brood, sla (en kruidenboter trouwens) best lekker is. En heel simpel. En snel klaar. Dus als je nog een keer iets moet koken voor jezelf, biefstuk met brood. Dat je het even weet. Gratis advies. Eigenlijk zou ik daar geld voor moeten vragen, advies van dat kaliber.

Morgen ben ik vrij. Overmorgen ben ik vrij.

Dat is geen advies, dat is een mededeling. Meteen een stuk minder interessant.

Ga morgen niet met losse handen fietsen, dat zal je fataal worden!

Dat is een voorspelling én een advies, maar gebaseerd op een voorspelling dan dus. Ook wel interessant eigenlijk. Kijken wie het noodlot zal durven tarten. Ik niet, want alle fietsen die er zijn in mijn gezin zijn kapot, dus ik moet morgen alles lopen ofzoiets. Of huppelen. Hm?

Weet je dat het heel leuk is om cd's te bestellen bij bol.com? Als ze ook echt komen, tenminste. Dus misschien ga ik wel elke week een cd kopen. Daar heb ik alleen zo weinig ruimte voor. En dan kunnen jullie mij aanraden welke cd ik moet kopen enzo. Klinkt goed, toch? Behalve voor mijn zuurverdiende spaarcentjes dan. Oh, wat heb ik een hekel aan het woord 'centjes'.

Oh, and..
Luther played the boogie woogie
Luther played the boogie woogie
Luther played the boogie woogie
Luther played the boogie woogie
In the strangest kind of way..

Die CD heb ik al. Voor volgende week dus een andere.

Vliegenmepper

Klote-nationalisme ook altijd.

Klote-Tosh ook altijd.

Klote-fiets ook altijd.

Klote.. vul zelf maar in.

Invuloefening.

Toetsweek is geen optie voor invulling.
Hond is geen optie.
Weer is ook geen optie.

Verder vul je maar in waar je zin in hebt.

Heb je eigenlijk altijd ergens zin in?

En vinden jullie korte blogs soms ook effectiever dan die hele lappen tekst?

Dylan. Henk. Piet. Klaas. Constantijn.

Zijn jullie bang?
Zijn jullie dronken?
Zijn jullie boos?
Zijn jullie normaal?
Zijn jullie stoned?
Zijn jullie verbaasd?
Zijn jullie rustig en relaxed en geen van dat alles hierboven?

In dat geval:

Laten we de boogie doen.

En één, twéé, drié, viér (he, daar zitten allemaal e's in, dat heb ik nou nog nooit gezien):

Nee!, ho!, stop!, ik heb geen zin in de boogie, en al helemaal niet in het Nederlands. Dat blijft jullie dus bespaard. Wees maar blij. Ik was van plan jullie ook nog te laten dansen, inclusief koprol en pirhouette. Die beker gaat aan jullie voorbij. Die dans, bedoel ik.

Gelukkig maar. Volgens mij kán jij ook helemaal geen koprol. Dat was verschrikkelijk mis gegaan.

Ik stond zaterdag in de V&D bij de mp3-spelers en ik dacht: eigenlijk wil ik helemaal geen mp3-speler. Ik ben volkomen gelukkig zonder mp3-speler. Ik irriteer me ook aan het woord, vooral dat streepje. Mp3 STREEPJE speler. Grmbl. Je mist dat soort dingen alleen als je er eentje hebt en die gaat kapót. Dán mis je ze. Mijne is dus kapot (hij was roze, dus ik kan er nou ook weer niet heel erg verdrietig om zijn - ik had 'm gekregen van m'n tante, ja, ik heb niet zelf een roze uitgekozen), en ik heb 'm een week gemist, maar daarna steeds minder en eigenlijk heb ik nu een afkeer van die dingen gekregen. Die gare schermpjes en vooral die rare oortjes. 'T is net alsof je die muziek naar binnen douwt en in je oren plugt, het gaat me eigenlijk iets te ver. Mechanica wordt teveel een echt onderdeel van de mens. Met die dingen ín je oren word je een soort machine, onderdeel van een machine. En dat idee, ik weet het niet hoor.. maar het is gewoon een beetje smerig ofzo. En oortjes van andere mensen zijn al helemaal smerig, want dat heeft toch in iemand anders oor gezeten. Dat is net als kleren van iemand anders aandoen: ze zijn misschien wel gewassen, maar dan nog. Een beetje raar.

De dinges-thermometer van Jasper zegt dat het hier nu 24 graden is. Eigenlijk zegt ie: het is tussen de 24 en 26 graden ofzoiets maar ik weet het niet precies. Eígenlijk zegt 'ie helemaal niks, maar drijven er gewoon van die dingen in het water. Volgens mij overdrijft 'ie, het is helemaal niet zo warm. Wauw, check die woordgrap, hij overdrijft, hehe. Maar goed, ik zet wel een raampje open. Het is nu lente, dan kan dat.
Lente, eigenlijk zegt me dat weinig. Wat nou lente. Lente, lente, lente, lente, zeg het vier keer en het is een ontzettend lelijk woord. Misschien moet ik ook maar een lijst maken met de vijf lelijkste woorden in de Nederlandse taal. Later. Want daar moet ik even over nadenken. En dat vind ik ook niet echt iets voor een zondag. Dat is meer iets voor een dinsdag ofzo.

'Op een dinsdag aan het begin van de lente schreef Jesper een lijst met de vijf lelijkste woorden in de Nederlandse taal. Hij hoopte van harte dat deze vijf woorden nooit meer gebruikt zouden worden.'

Ja, dat klinkt béter dan:

'Op een zondag schreef Jesper opeens zomaar een lijst van de vijf lelijkste woorden in de Nederlandse taal zonder er over na te denken. Lente stond er ook tussen.'

Zeg nou zelf. Das toch beter.

Sowieso is het raar om je eigen naam op te schrijven. Ook om je eigen naam te zeggen, trouwens. Moet je maar eens een paar keer doen. Als ik mijn eigen naam roep heb ik een soort half het gevoel dat iemand me roept.
Waarom moet je eigenlijk komen als iemand je roept? Waarom komen ze niet lekker zelf? Kijk, het is natuurlijk een ander verhaal als je opeens een been ziet liggen, en dat je dan roept van: 'Jesper, dit moet je zien! Kom eens!', maar als je even iets wil vragen ofzo.. waarom moet IK daar dan voor lopen?

Omdat ik jong en fit ben.

Een sterke geest in een sterk lichaam. Jaja. Geen van beiden. Jaja. Maar goed. Daar lezen we dan maar even over heen.

Heb je ook wel eens van die dingen in je kamer staan of liggen waarvan je denkt: waarom heb ik die eigenlijk, waar komen ze in godsnaam vandaan, wat doe ik er mee, waarom pleur ik het niet gewoon weg?
En dat je dat dan ook doet?
Ik kom zelf een heel eind, maar die laatste stap.. nooit.

Jaspers' thermometer zegt nog steeds 24, maar dat is echt bullshit want het is hier nu veel kouder dan net. Waarom heb ik dat ding eigenlijk? Waar komt het in gódsnaam vandaan? Wat doe ik er mee? Waarom pleur ik het niet gewoon weg, ik heb toch twéé prullenbakken - een rode en een witte.

...

Heb je ooit een bloedneus gekregen tijdens het spelen van een instrument? Blijkbaar heeft mijn lichaam een afkeer van Mozart. Zoiets van: geef maar op, je kan er toch geen reet van, hier scheurt je neus spontaan van uit elkaar, klootzak.

Of misschien was het gewoon toeval.

Oke, wacht 1 seconde

Hoe klinkt het 'aan het werk zijn'? Vandaag ging ik afwassen en afdrogen enzo en nu weet ik hoe 'aan het werk' klinkt. Aan het werk, dat is het geluid van water dat wegstroomt door het afvoerputje, zegmaar. Dat gepruttel en gekreun van water, op weg naar.. naar zee ofzoiets. Als je dat hoort, dan heb je iets gedaan. Dan heb je gewerkt. Werk verricht.
Bij deze is mijn definitie van werken: afwassen. (Bah, een definitie. Maar ja, soms ontkom je er niet aan.)

Goed. En dan nu de top vijf mooie woorden in de Nederlandse taal, in volgorde van willekeurigheid.

1. Desalniettemin - het betekent gewoon echter, maar die klank doet 't m. Waarom weet ik niet, en dat maakt het juist zo mooi. Als je iets niet uit kan leggen blijft het mysterieus en dat maakt het mooi.
2. Dompelen - toevallig ook met een d aan het begin, zie ik nu. Dompelen is mooi omdat er een soort aura van.. heiligheid om dat woord heenhangt. Dompelen zeg je niet zomaar, als je iets onderdompelt in water of iets anders vloeibaars geeft het een soort.. nouja, je weet wel wat ik bedoel. Mooi woord. Leuk om vaak langzaam uit te spreken.
3. Ring - simpel, krachtig en je moet Schindler's List kijken.
4. Harnas - ten eerste klinkt het gewoon heel grappig, harr-nasss, en ten tweede is een harnas cool, want dat associeer je met ridders en kastelen en Middeleeuwen en zwaarden enzo.
5. Zomertijd - eigenlijk is dat natuurlijk een samenstelling, maar het is.. nouja, het is misschien niet echt een móói woord, maar wel een bizar woord. En het ís zomertijd. Bijna. Morgen. Das kut, want dat kost je gewoon een uur. Eigenlijk natuurlijk niet, het is niet dat er opeens een uur overgeslagen wordt, maar je slaapt wel een uur vroeger. Dus dat is oneerlijk. En toch is het een leuk woord.

Er is een been gevonden in het Wilhelminakanaal. Zomaar.
Nee, echt waar. Dat stond in de NRC.
Als je dat hoort denk je toch: daar zal die man blij mee zijn, dat zijn been is teruggevonden. Maar dat is natuurlijk flauw, het zal wel het been van een dode man zijn. Van een man, ja. Het móet haast wel van een man zijn. Ten eerste kan ik me niet echt voorstellen hoe een los vrouwenbeen er uitziet - waarom weet ik ook niet. Ten tweede, als je een vrouw vermoord hebt ga je haar niet in stukken snijden en in het Wilhelminakanaal dumpen. Dat doe je gewoon niet. Als je een vrouw vermoord hebt (en waarom zou je dat niet doen?) danneh.. tja, wat doe je daar dan eigenlijk mee.. begraaf je haar in je achtertuin, of in de diepvries ofzo - maar je gooit haar toch niet zomaar in het Wilhelminakanaal! En zéker niet in stukjes!
Stel je voor dat je zo'n beetje langs het Wilhelminakanaal fietst (dat klinkt namelijk ook echt als zo'n kanaal waarlangs een mooie fietsroute loopt) en je ziet opeens een been liggen, dat is toch raar. Zou er ook nog de helft van een broek aanzitten, en sokken en schoenen met schoenveters, netjes gestrikt? Zou het nog zachtjes heen en weer bewegen, of weg proberen te lopen als je in de buurt komt? En wat ga je dan doen, bel je de politie op of ze even langskomen om te kijken, of neem je het been mee naar het politiebureau met zoiets van: 'Meneer agent, ik heb een been gevonden in het Wilhelminakanaal, kijk, de schoenen zitten er nog aan, ik heb 'm hier in deze plastic zak, alstublieft!'..? Of hou je 'm zelf op sterk water? Of geef je 'm aan je hond? Ollie zou het waarschijnlijk wel lusten, die eet ook schapenhart enzo..

Er zijn van die dingen die een man altijd bij zich moet hebben. Jeweetwel, een aansteker, een pen, een elastiekje (dan kan je ontsnappen uit elke situatie, want ik keek vroeger MacGyver) enzovoors.
Willen jullie mij helpen een lijstje te maken van die dingen, zodat ik kan regelen dat ik voortaan alles bij me heb dat je bij je hóórt te hebben?

Waarschijnlijk willen jullie dat niet. In dat geval is het een bevel.

Roeren, malen, roeren, metafysiek.

Het nestelt zich diep, diep daarbinnen ergens op een warm plekje en het blijft er een tijdje zitten. Zeg dat het zich misschien een maandje in leven kan houden, zonder problemen.

En dan krijgt het honger.

Eten is misschien wel het enige dat zó verschillend kan zijn. Soms is het geweldig om te doen en soms is het verschrikkelijk. Nu heeft het honger, dus is het geweldig. Aantrekkelijk. Het probeert om zich heen te kijken, maar dat lukt niet. Geen bewegingsvrijheid, totaal ingeklemd. De enige optie is dat het zich een weg baant dwárs door datgene wat er recht voor hem ligt, dat is immers binnen bereik.
De eerste hap is taai, stug. Vlees. Levend vlees, maar dat maakt nu niet meer uit. Het eten is begonnen. En als het begint, is het niet meer te stoppen, tot het bij het einde komt. Langzaam maar zeker vreet het zich een weg naar buiten.

Wat voor zin heeft het nu nog, nu alles opgegeten is? Het was onvermijdelijk vanaf het begin, dat is achteraf duidelijk te zien, en was misschien van tevoren al te zien.

En als het klaar is en het bloed gevloeid heeft, de pijn geleden is, de woorden gezegd, de ruzie gemaakt, dan blijft er niks over.

Think that you're on the brink?
The shit hasn't even began to hit the fan..
Consequence you'll see will be stranger than a gang of drunken mimes.
Situation has a stink.
Better clear the air before your son becomes a man..

of misschien nog beter:

And oftentimes, to win us to our harm,
The instruments of darkness tell us truths,
Win us with honest trifles, to betray's
In deepest consequence.
- William Shakespeare, "Macbeth", Act 1 scene 3

Het is tijd voor Mortal Kombat.

Choose.. your destiny..

[...]

Fíght!

[...]

Finish him!

(Links Rechts Links Rechts Spatie Spatie Spatie)

Fatality..

-----

Hey, wat is dit!

George Carlin!

Oh, trouwens: het is een worm.

Kabouters, kaboutertjes en elfjes

Edit me please

Het is eigen aan de mens om orde te scheppen in de chaos.

Dat klinkt moeilijk. Zwaarbeladen ook. En een beetje overdreven misschien. Daarom is het een goed idee (lijkt mij, persoonlijk) om dat eens nader uit te leggen. Zónder definities. En daarom mét een voorbeeld. Dat is net als die yogurtdingen met 0% vet: geen vet, maar wel een véél lekkerdere smaak. Toch?

Je staat onder de douche. Er staat douchegel dus je gaat je wassen.
Nu heb je een groot probleem. Hoe ga je je in godsnaam zó wassen dat je overal zeep enzo krijgt? Dat is dus de chaos. Het kan op zo ontzettend veel manieren, sommige handiger en sneller dan anderen, maar de mogelijkheden zijn eindeloos. En lopen door elkaar heen. Het zijn er zoveel dat je de weg kwijtraakt. Door de bomen het bos niet meer kunt zien. Je raakt in de war. Je wordt gillend gek. Je begint rondjes te rennen maar je vergeet dat je onder de douche stond, loopt keihard met je kop tegen de muur en je ligt minstens 3 maanden in het ziekenhuis.

DAT is chaos.

En wat doen wij, als mens? Wij brengen orde aan in de chaos. Let maar eens op, de volgende keer dat je onder de douche staat en je gaat jezelf wassen met douchegel. Ik, en ik praat waarschijnlijk voor ons allemaal alhoewel ik dat niet zéker weet, maar IK doe dat gewoon altijd in dezelfde volgorde. Daar kwam ik vandaag achter. Je begint op dezelfde manier, je eindigt op dezelfde manier, alles in het midden - op dezelfde manier. Daarom is douchen ook saai. Het is alleen fijn als je het óf heel lang niet gedaan hebt, óf je het heel koud hebt, óf je ontzettend vies bent. En aangezien die alledrie niet zo heel vaak voorkomen, is douchen meestal saai.
Wij zijn dus zó goed in ordenen van de chaos dat we het zelfs sáái weten te maken.

Net mijn studie. Kom je eindelijk bij de eerste wereldoorlog, krijgen ze het voor elkaar om ook dát ontzettend saai te maken. Ze walsen er gewoon overheen in één hoofdstuk. Ja, ladiela, oorlog, oja, wat doden enzo, politiek bladiebla, russische revolutie even in één paragraafje, zoo, klaar.
Misschien kan je wel concluderen dat élke vorm van chaos ordenen leidt tot saaiheid, en dat zou betekenen dat we dat niet meer moeten doen. Want saaiheid, dat betekent verveling, en dat kan niet goed zijn. Dus daarom een oproep.

Orden niet maar leef de chaos.

Als jullie dat nou allemaal één dag proberen, dan kijken we of het een beetje werkt. Misschien wordt het leven er wel een stuk leuker van. Het betekent denk ik ook dat je je niet meer hoeft te houden aan regels, verplichtingen maar ook moréle regels. Kortom, je mag echt doen waar je zin in hebt. Maar dan ook écht. Je mag álles doen waar je zin in hebt. Zomaar wat. Of als je nergens zin in hebt, dan doe je niks. Zolang je maar niet doet wat er voorgeschreven is.

Doe je best.

Wie is Hermann Goering? Göring, ook goed.. wie het weet krijgt een koekje.
Wie het niet weet zou onmiddelijk voor het vuurpeleton moeten. Met rubber kogels natuurlijk. Straks vallen er gewonden, stel je voor. Dat ben ik de pineut. De peanut. Peanutbutter. Pindaboterkaasboterham. Jam.

Ik eet jam, dat is echt voor het eerst sinds 10 jaar ofzo. Ik vind het lekker. Het is lekker als je het meteen opeet, je moet uitkijken dat het niet in het brood trekt, want dan is het echt een van de smerigste dingen op aarde.

Naast aarde.
Aarde is vies. Van dat zwarte spul dat half korrelt half kleeft, beetje plakkerig, in brokjes, en daar groeien dan planten uit. Bah.

Of niet dan?

Jawel. Je hebt het er maar mee te doen.

Het is een schande

Zoals ik al zei, die foto uit Ierland is echt heel grappig. En omdat ik er nu toch over begonnen ben moet ik 'm natuurlijk ook hier laten zien. Komtie (hij is echt heel grappig):





















Het grappige is ten eerste die paarse lucht, die dus blijkbaar echt paars was, en het feit dat ik me daar niks van kan herinneren en daar dus niks van gemerkt heb. En ten tweede (en dat is veel grappiger) hoe ik kijk, haha. Alsof ik net die hele toren gebouwd heb uit legoblokjes ofzo.
Dit was trouwens in een of ander dorpje uit het jaar 0 ofzo, die gebouwtjes die daar stonden en ook die toren waren echt al héél oud. Echt hééél oud. En dan denk je toch van..

Waarom hadden die mensen in godsnaam zo'n toren nodig?

Sowieso vind ik het wel apart dat er zóveel huizen zijn in de wereld, zoveel auto's, zoveel computers, zoveel horloges, zoveel truien en sokken, zoveel wegen, zoveel potloden, maar dat IK géén idee heb hoe je zoiets zou moeten maken. Echt geen flauw benul. En ik weet zeker dat jullie dat allemaal ook niet weten. Een trui of een sok, dat lukt misschien nog wel, heel misschien; sommige mensen kunnen breien (maar of dat betekent dat je ook weet hoe je een sok moet breien weet ik niet), maar als jullie een van die andere dingen zouden moeten bouwen, dan lukt het je gewoon niet.

Stel je voor dat er iemand komt die zegt: maak een horloge of ik hak je kop eraf!

Dan heb je mooi pech.
En dat terwijl er in de wereld.. nouja, gokje, 2 miljard horloges zijn? Horloges konden ze al maken in de 19e eeuw. Leuk en aardig, maar volgens mij weet bijna niemand hoe dat moet.

Dus de volgende logische stap is dan de conclusie dat als je een tijdmachine zou bouwen en je teruggeflasht zou worden naar het jaar 1550, dat je dan praktisch niks kan bijdragen aan het verbeteren van de wereld. Je kan die mensen bijna niet helpen. Ik weet een beetje hoe de politieke verhoudingen liggen in 1550 door mijn studie, dus dat hoef ik niet of nauwelijks te vragen; maar een stoommachine bouwen of een fiets of een goed geisoleerd huis, of een armenzorg opzetten, of iets anders, dat gaat me niet lukken. Bovendien verbranden ze me binnen twee weken omdat ik zo ketters ben als de hel, ik heb rare kleren aan en ik spreek hun taal niet en ik kwam opeens uit de lucht vallen.

Dus dat is jammer. Dus dan kan je misschien beter proberen stinkend rijk te worden en iedereen op te lichten en af te zetten, want dát zou nog wel eens kunnen lukken. En dan word je grootgrondbezitter en vervolgens koning van Engeland en dan is het bingo. De naam Doolaard leeft dan voor eeuwig voort. Haha, dan zou ik m'n naam wel veranderen denk ik. King Jeeps of England klinkt opzich wel ok, maar Doolaard kan echt niet. Ach, ik verzin wel wat, ik heb alle tijd om iets te bedenken.

Wil er iemand samen met mij proberen een tijdmachine te bouwen? Of weten jullie ook niet hoe dát moet? Op wat voor schóól zit je, dat je dát niet eens weet?

Maar goed.

Ik ga één van de volgende drie dingen doen:

Gitaarles, óf een kookcursus, óf.. ehm, er was nog iets dat ik moet doen.

Welke zal ik kiezen? Een kookcursus is zomaar een idee, maar ik denk dat ik beter gitaarles kan nemen, ALHOEWEL het natuurlijk wel grappig is om te leren koken. Lastig, lastig. Een keuze maken is vervelend. Altijd. Kiezen is vervelend. Storend. Om je aan te ergeren. Keuzes maken kan verschrikkelijk zijn. Hoe dat komt weet ik niet precies, ik denk omdat jij dan verantwoordelijk bent voor de gevolgen, terwijl je weet dat je de toekomst nooit echt kan voorspellen. Daarom.

Als we die tijdmachine ooit afkrijgen, waar zouden we dan naar toe gaan?

Loop de Lijn

Góed.

Jullie kunnen nu allemaal weer op mijn blog komen. Nee, ik hou niet op met bloggen (zou je wel willen zeker?), blogger.com had problemen met een server en daarom vielen sommige blogs uit en andere niet - en natuurlijk ben IK dan wél de lul en Fenna of Mieke bijvoorbeeld niet. Ze hebben een hekel aan me. (En terecht.)

Maar ik kan niet klagen.

Ik vraag me af wat ik nou op moet schrijven. Ik kan schrijven over het feit dat de sluiting van pakken vruchtensap van de Albert Heijn debiel is, en dat er nodig een ander systeem bedacht moet worden omdat je hier alleen maar mee loopt te knoeien en er komt niks uit en hij kan OOK niet dicht, maar wie boei ik daarmee? Ik kan schrijven over mijzelf, maar dat is ook niet extreem interessant natuurlijk. Nee.

Weet je wat nou écht leuk is? ECHT leuk?

Nee, ik ook niet. Als je het weet moet je me 't maar vertellen, want ik wil wel graag iets écht leuks kennen, of doen, of zien, of horen.

Is het regel dat je op zaterdag moe en duf bent? Is dat een soort natuurwet? Op vrijdag denk ik altijd: nu kan ik nog niet naar bed, dit is veel te vroeg, het is weekend hoor! En dan lig ik om 3 uur in bed - dat is meestal het moment dat ik me realiseer dat ik om kwart over 8 op moet staan. Dus dan zit je nogal duf op orkest, dan begint Jasper trompet te spelen en dan ben je opeens klaarwakker.

Heb jij jezelf wel eens van de zijkant bekeken? Dat kan zo leuk als je, zoals wij, spiegeldeurtjes in het badkamerkastje hebt. Van de zijkant zie je er heel raar uit. De eerste keer dat ik mezelf van de zijkant in de spiegel zag herkende ik mezelf niet. Inmiddels accepteer ik maar dat het er zó uitziet als het er uitziet, dat is nou eenmaal zo. Maar het blijft vreemd.
Moet je maar eens proberen dan, jezelf bekijken van de zijkant. Kom anders 'ns langs, dan kan je het hier doen, in mijn badkamer. Naar jezelf kijken in de spiegel, bedoel ik. En je krijgt ook iets te drinken van mij. En je mag mijn arm aanraken.
Dat is toch wel érg aardig van mij.

Help me er aan herinneren dat ik een keer die foto uit Ierland inscan - die is namelijk echt heel grappig. Ik sta er op.
Hij ligt hier al een maandje of twee te wachten tot 'ie eindelijk gescand kan worden, maar het komt er maar niet van. Verdomme. Dus help me er aan herinneren, dan doe ik het binnenkort.

The magic medicine worked.. ploink!

Plien en Fenna hebben het #2-logo op hun gezicht gekladderd. Héél goed - sterker nog: klasse. Uit de kunst. Fantastisch.
Emma heeft het #2-logo als msn-displayplaatje. Ook wel ok. Bovendien plant ze om het in de collegebanken te kladderen. Heel goed.
Thomas, waar blijft je geweldige actie nou?

Genot is een schone zaak

Er zijn veel dingen die ik onprettig vind. Bijvoorbeeld dat mijn blog nogal moeilijk te bereiken was gister, omdat ze zonodig de server opnieuw moeten instellen. Maar als er IETS is waar ik ECHT een gloeiende hekel aan heb, dan is het wel het woord 'definiëren'.

Ten eerste: er zit een trema in. Dat betekent dat het niet te schrijven is en niet te typen, dat gaat altijd mis, veel krassen, veel backspace. En de manier waarop de meeste mensen een trema uitspreekt is ook iets om je aan te ergeren: déé-fi-ni-jjjeeeeren. Met zo'n vieze, uitgesmeerde j. Verder is de j trouwens wel een mooie letter hoor.

Ten tweede: het lijkt wel alsof definiëren volgens leraren/hoogleraren/etcetera óveral de oplossing voor is. Dat werkt als volgt. Men neme een onmogelijk, onoplosbaar probleem. Vervolgens definieer je alle componenten van de vraagstelling, maar je zorgt ervoor dat alles net zo gedefinieerd wordt dat alles netjes in elkaar past. En tada, je kan het onoplosbare probleem oplossen. Met een beetje geknutsel met woorden kan je een heel eind komen.
Honger in Afrika? Definieer honger eens? Honger, dat is.. dat houdt in dat je meer dan twee maanden geen eten of drinken gehad hebt.. ach, het valt best mee met de honger in Afrika.

Dus voortaan als iemand zegt: definieer dat dan eens? - dan moet je oppassen. Dan moet je uitkijken. Dan is de vrager bezig de waarheid te verdraaien, naar zijn (of haar) eigen hand te zetten. Mensen die definiëren zijn leugenaars. Oplichters.

Weet je dat ook weer.

En trouwens: vanaf nu is het verboden te zeuren over het weer. Dat doe je niet in de lente. In de lente, en het is nu lente, jawel, echt wel, in de lente kijk je vooruit en ga je niet lopen kankeren op de temperatuur. In de lente moet je juist denken: het is bijna zomer, er bloeien bloempjes, volop liefde (kijk maar eens om je heen, iedereen is blij en levend(ig) en verliefd enzo, overal koppeltjes, zelfs in de trein), enneh.. nouja, jeweetwel, paaseitjes enzo. Dus wie ik nog hoor zeuren over hoe koud het is krijgt vanaf nu een taakstraf. Paar uurtjes voor mij werken. Zal je leren, aanstellers. Het is helemaal niet koud in Nederland. Min 2, hooguit, dat is toch niet koud verdomme.

Weet je dat ook weer.

Neil Young is gewoon goed. Miriam vindt dat je dat niet moet zeggen, dat muziek goed is. Je moet zeggen: tof. Of mooi. Maar ik vind Neil Young niet tof. En het is wel mooi, maar ik zeg liever goed. Ik zeg sowieso liever goed dan tof, want tof klinkt kleuterig. Dus Neil Young is goed.

Weet je dat ook weer.

Zeg eens, let je nog wel op? Of vind je het niet interessant omdat het niet over jou gaat? Hoop je eigenlijk dat ik opeens over jou ga schrijven? Ja, dat zou je vást wel leuk vinden, hm? Dat hier luid en duidelijk zou staan hoe geweldig jij wel niet bent, hoe mooi, hoe lief en hoe zacht, hoe stoer, hoe intelligent. Hoe aardig. Hoe goddelijk je bent, hoe mooi je kapsel is. Hoe veel specialer jij bent dan al jouw vrienden, en al mijn vrienden.

Dat ís ook wel zo, maar dat kan ik nou eenmaal niet zomaar opschrijven. Hooguit kan ik ontzettend vaag en subtiel en voorzichtig gaan hinten, maar dat is natuurlijk nooit goed genoeg. Weet je waarom niet? Omdat jullie niet goed genoeg lezen. Je moet óveral wat achter zoeken. Associëren. Als je deze post nu opnieuw begint te lezen en je let GOED op, dan kan je er best nog iets uithalen. Maar dat doe je niet. Daar ben je te lui voor. Of je hebt er gewoon geen zin in. Zonde. Ik doe er nog zó mijn best op en bij deze heb je de garantie dat er nog wat ontzettend flauwe grapjes inzitten die je er pas uithaalt na drie keer aandachtig woord voor woord lezen - maar jij doet het niet. Of schat ik je dan toch niet hoog genoeg in?

Zwart op wit, dat is toch van dat salmiakpoeder? Zwart op wit, jeweetwel, zegmaar, das lekker. Kan iemand mij daar aan helpen? In ruil daarvoor..

Wie wil er een keer een gastblog doen trouwens?

#2 logo-vorderingen:
Heel goed, Mieke.
Jean, ook geweldig.
Plien, misschien moet het met henna op je voorhoofd?

Crisis - Periode - Einde

De toekomst.

Het is maar een raar iets, de toekomst. Glibberig, onhandelbaar, razendsnel en vooral onvoorspelbaar. En toch denk je elke keer dat je er een kléin beetje zicht op hebt.
En nét als je denkt: nu gaat het zéker ZÓ lopen, dat kán bijna niet anders - dan gebeurt er iets waardoor alles omslaat. Waardoor je weer even op je plaats gewezen wordt: Sterveling, jij leeft in het heden, je droomt teveel. Je moet niet denken dat je alles snapt, dat je alles weet. Dat je dingen kunt voorspellen. Doe niet zo arrogant. Je denkt teveel.

Oja, trouwens.. je hersenen.. jeweetwel, die grijze massa achter je neusgaten; hoeveel gebruik je daarvan? Ik heb lang geleden ergens opgevangen dat wij eigenlijk maar een klein gedeelte van onze hersenen gebruiken, 10% ofzo, misschien 20, maar dat in elk geval een gedeelte overbodig is. Dat is blijven hangen, dus als iemand aan mij vraagt hoeveel we van onze hersenen gebruiken, dan zeg ik: niet zo veel.

Als je er even over nadenkt is dat eigenlijk.. nouja, zacht gezegd nogal onwaarschijnlijk. Hard gezegd: volgens mij is dat dikke, vette, blubberige bullshit. Hoe kan het nou dat meer dan de helft van die blubber daar niks ligt te doen? Waarom zou het er dan ZIJN? En het is ook niet zo dat je even de helft van je hersenen weg kan snijden zonder grote gevolgen - tenminste, dat hangt er vanaf hoe je 'grote' definieert.
Dus bij deze moet die 'mythe' even 'ontkracht' worden: ik baseer me nergens op, maar het lijkt me onzin. Iedereen die dus samen met mij voor vandaag dacht dat de helft van je hersens niet gebruikt wordt: OF je accepteert dat het onzin is, OF.. nee, er is geen andere optie.

Grappig trouwens dat je mythes altijd 'ontkracht'. Wel een mooie uitdrukking. De kracht van de mythe wegnemen. Dan heb je echt het gevoel dat je iets bereikt hebt, vind je niet? Net als: dat land heeft de oorlog gewonnen. Dan heb je ook het gevoel dat dat land echt iets gedáán heeft. Elke burger heeft hard meegevochten en de oorlog is gewónnen. Wow.

Ok. Dan wil ik nu ook nog het volgende bereiken.

Er zijn op dit moment een stuk of 20 mensen online. Meer dan de helft, eerder iets van.. ok, ongeveer de helft. Laat ik niet overdrijven. Ongeveer de helft heeft zijn of haar status op afwezig, of bezet, of aan de telefoon, of trekt een schone onderbroek aan, weet ik veel, iets om ze een excuus te geven om niet terug te praten.

ECHTER.

Als ik begin met praten zegt de helft van diegenen die er zogenaamd niet is wél iets terug. Dat getuigt van weinig consequentie. Sterker nog, ik heb het mezelf aangeleerd om er helemaal niet op te letten of iemand afwezig, bezet of op een andere manier weg is - ze zijn er toch wel.

Ik pleit voor een herstel van de betekenis, de KRACHT van het afwezig of bezet zijn op MSN. Dus als iedereen zich voortaan aan de volgende regels houdt zou dat heel fijn zijn:

1. Doe even normaal en stel je status waarheidsgetrouw in.
2. Zet verdomme ergens een #2-logo en stuur een foto op! Hoe moeilijk kan het nou zijn! Ik verwijs naar 2 posts geleden.
3. Doe aardig.
4. Ga niet te vaak naar de WC. Wist je dat elke keer dat je naar de WC gaat alles in je lichaam iets uitrekt? Dus als je dat te vaak doet scheur je helemaal uit! (Ja, dat is écht waar. Denk dáár maar eens aan, de volgende keer dat je weer op de plee zit. Je bent jezelf aan het uitscheuren.)
5. Don't blame the messenger.
6. Geef mij maandelijks iets waar ik blij mee ben.

Zo, dat was het weer hoor. Nu kan je weer verder met je eigen leven, na het zorgvuldig aandacht besteden aan deze blog.

Veel plezier met je EIGEN leven.

Enigma

Ik weiger een leuke nieuwe blog te schrijven voordat ik minstens 5 foto's heb van een #2-logo. Dus daarom wordt deze post heel stom.

En nu ga ik weer ophouden met bloggen.

(Ha! Stom he! Eigen schuld! Nou ok, niet jouw schuld - maar wél die van alle mede-lezers!)

Oh wacht. Om je nog extra te pesten (en dit dus een stomme post te maken):

















Krijg je al zin in koekjes? JA?

Nou, dat is pech. Ik heb ze niet. Jij zult ze nooit krijgen.

Je zult toch moeten leren dat het leven soms moeilijk is.
En ik ben moe.

Geld speelt geen rol.

Dit is een historisch moment. En als iemand daar verstand van heeft, dan ben ik het wel. Mij kun je vertrouwen. Ja, heus, echt waar. Dit keer wel. Dit is namelijk..

De 50ste blog. Jaja, natuurlijk was ik allang over de 50 heen, maar dit is de 50ste hiér, op jeeeps.blogspot.com, dus dát telt, dat is ontzettend belangrijk, EN DAAROM: moeten jullie iets voor mij doen.

Om de 50ste blog te vieren, te éren misschien meer, heb ik iets bedacht. Alle lezers van deze blog moeten (doen vrijwillig mee aan, en zijn uiteraard bereid) ergens, op een goede plek (dat wil zeggen: een leuke plek) een soort van.. teken achterlaten. Ik heb een beetje lopen kloten op een papiertje en ik heb besloten dat het er zo uit moet zien:
















Soms is de simpele aanpak gewoon de beste. Je kan een onwijs ingewikkeld teken gaan verzinnen maar dit vind ik eigenlijk wel geschikt. Dat vierkantje eromheen doet het 'm. Moet ik het dan ook nog uitleggen? Ok, ok, maar dat zouden jullie eigenlijk moeten weten, vind ik. Kijk, eerst had ik een blog, en toen had ik een twééde blog, #2 betekent Nummer 2 (welke debiel wist dat niet? Nou? Zeg maar eerlijk hoor! Kom op!) dus vandaar dat deze blog zo héét (kijk maar in de titelbalk) en.. deze hele zin is onzinnig want dat wisten jullie allemaal al. Sorry. Mooi handschrift heb ik he, trouwens?

Maar goed, wat is dus het idee: iedereen wacht zijn kans schoon, pakt een pen en kladdert ergens heel subtiel, doch opvallend, doch niet al te storend (let op: dat is dus redelijk lastig), op een MOOIE plek (dat is nog wel het allerlastigst) dat eh.. teken zeg maar.. nouja, logo, laten we het logo noemen.

En daarna neem je er een foto van en stuur je die naar mij toe. Of als je geen zin hebt om een foto te maken, dan laat je ons in elk geval weten wáár het staat en waarom dat een mooie plek is. Natuurlijk hoef je je niet te beperken tot één keer. Helemaal niet. Liever niet. Maar één keer, dat is het minimum. Als je dat niet doet, dan hoor je er niet echt bij. Maar als je het vaker wilt doen omdat je het leuk vindt om alles onder te kliederen en daarvoor niet de verantwoordelijkheid te dragen (die ligt immers bij mij) dan is dat alleen maar beter.

Dus ja, dat was zeg maar mijn idee. Ik hoop dat jullie er wat aan vinden. Ik reken op jullie. Jullie zijn mijn steun en toeverlaat. Om met Churchill te spreken, I'm easily satisfied with the very best. Om met James Joyce te spreken (jullie weten toch wel wie dat is? Ierse schrijver. Niet te lezen. Weer wat geleerd. Hoe weet jij dat toch allemaal, Jesper? Tja, tja.), A man's errors are his portals of discovery. Ik heb geen zin om Shakespeare ook nog aan te halen, maar to be or not to be ladiela, bladiebla, pompiedom, jeweetwel. Niet dat het ergens op slaat. Ik dacht gewoon, leren jullie ook nog wat. Het is niet mijn schuld dat jullie nog nooit gehoord hebben van James Joyce. Of Churchill, haha.

Nee, even serieus. Als je niet weet wie Churchill is heb je ECHT een probleem. Ik ken niemand die niet weet wie Churchill is. Toch?

TOCH?

Kortom, ik heb weer eens niets te melden en dat is PRECIES wat jullie van mij gewend zijn. Is het niet geweldig als sommige dingen gewoon bij het oude blijven? Dingen die veranderen kunnen erg vervelend zijn, maar als het gewoon rustig voort blijft kabbelen is er weinig aan de hand. Wacht, is dat conservatieve ideologie? Dat was niet de bedoeling. Ik bedoel juist: Viva la revoluçion! Verandering! Dynamiek! Innovatie! Mechanisatie, technologie, stoommachines.

Dus.

Het kan verkeren.

(Dat was Bredero).

And the reason is..

Oke.

Het is alweer zaterdag. 11 maart. De tijd vliegt als.. als twee duiven door het onweer. Niet erg constant, één van de twee dreigt het niet te redden, soms landen ze (bij voorkeur in een boom), dan vliegen ze opeens weer hard door. Waarheen, dat weet niemand. Waarom vliegen vogels eigenlijk? Waarom zouden ze ergens anders naar toe gaan? Niet dat ze iets te regelen hebben of iets te bespreken - eigenlijk is het nogal onzinnig. Kansloos, zeggen dan sommige mensen. Dat is echt kansloos. Als iemand MIJ kansloos noemt vat ik dat op als een zware belediging, erger dan 'jij bent echt raar' of 'jezus, wat ben jij lelijk'. Want als iemand je kansloos noemt is het net alsof alles een doel heeft en jij dat doel gemist hebt, jammer, pech, je hebt er niks van gemaakt, kans gemist, komt nooit meer goed. Mensen die andere mensen uitmaken voor kansloos vinden zichzelf ook te belangrijk, over het algemeen. Die zijn vervelend, mensen die vol zijn van zichzelf, mensen die zelfverzekerd zijn zonder zelfspot. Mét zelfspot mag het nog wel. Zonder is buitengewoon irritant. Net als loempias zonder saus eigenlijk ook niet veel voorstellen maar mét saus opeens wel lekker zijn. Net als ijs zonder smaak gewoon bevroren yogurt is, maar met smaak krijgt het een hele nieuwe dimensie.

Ik raak geloof ik verdwaald in mijn eigen verhaal. Als ik niet uitkijk snap ik het zelf straks óók niet meer. En dan zijn de poppen aan het dansen. Nouja, eigenlijk zou dat ook niet zo'n ramp zijn. Maar dat probeer ik dan een andere keer. Nu wilde ik nog iets vertellen. Iets zeggen. Iets uitleggen. Jullie onderwijzen op het gebied van:

Gemiddelden.

Volgens mij kloppen die niet. We hebben het nu (jij en ik) over van die gemiddelden van: 10% van de mensheid is homoseksueel. 1 op de 3 autochtone mannen gaat naar de hoeren. Jeweetwel, dat soort onzin.

Volgens mij is dat gewoon niet waar. 1 op de 10 mensen homoseksueel? Dan zijn er wel érg veel die er niet voor uitkomen. Kom op zeg. Dat is gewoon niet zo. Dat zijn gewoon fabeltjes om te zorgen dat homo's meer geaccepteerd worden ofzo. 1 op de 10? Écht niet. Dat zijn er dan meer dan 1.5 miljoen in Nederland? En hoeveel homo's kan ik opnoemen, zo uit mijn hoofd? Die ik ken? Misschien 3 of 4?

Bullshit.

Nou goed, nu jullie dat allemaal geleerd hebben (en nu ongetwijfeld met hele lijsten homoseksuele mensen aan komen zetten) is het weer genoeg geweest voor vandaag. Ik blij jullie blij wij blij ons blij zij blij men blij iedereen blij. Blij ben ik helemaal niet. Blei ook niet. Blie evenmin.

Soms voel ik me een clown. En ik heb een hekel aan clowns. Maar het is gewoon dat het.. alles.. het leven, als je begrijpt wat ik bedoel, zich soms op zo'n manier aan je opdringt dat de enige manier om het te accepteren is door er maar een beetje lacherig over te doen. En als andere mensen dat dan clownesk (dát is pas een mooi woord) vinden.. dan..

Sound of a Gun?

Waar is een blog nou eigenlijk goed voor? Het is een vraag die ik vroeger beantwoordde met: een blog is goed voor MIJ, ik schrijf iets op omdat ik daar zin in heb. Maar ik begin daar steeds meer aan te twijfelen. IK kan er wel mee leven als ik niet blog, maar jullie zijn het die dan steeds tevergeefs nog even kijken of ik toch niet al geblogd heb misschien. Eventueel. Dus ik denk dat het er op neerkomt dat ik voor jullie blog. Zodat jullie weer een minuut of 3, 4, misschien 5 iets te doen hebben.

Blogs kunnen dus alleen hoogtij vieren als iedereen zich verveeld. Is dat zo? Hebben wij met z'n allen zo weinig te doen dat we dan maar blogs gaan lezen? Zijn wij collectief bored to death?

Ik denk het wel. En daar is weinig tegen te doen. Verveling is een van de vervelendste dingen (haha) die er zijn. Nog vervelender zijn, in willekeurige volgorde:

- Huiswerk (beetje afhangend van het vak trouwens)
- Vermoeidheid
- Een splinter in je voet
- Een kapotte geluidsinstallatie
- Rolletjes witlof met ham eromheen
- Het gerucht dat er een nieuw album van je favoriete band bijna uitkomt, maar dat het dan toch niet waar blijkt te zijn, of toch wel, niet helemaal zeker, misschien. Dat is pas vervelend.

Nou goed, zoals je ziet is verveling eigenlijk helemaal niet zo erg! Het kan veel erger! Bijvoorbeeld als je favoriete band misschien een nieuw album uit gaat brengen maar als het niet helemaal zeker is of misschien toch wel, ofzo. DAT is pas vervelend. Trouwens, de volgende keer dat je je verveeld mag je mij bellen of smsen, of dingesen, weet ik 't. Mailen. Schrijven. Faxen. Allemaal toegestaan. Echter, niet verplicht. Je mag ook ándere mensen bellen of smsen of dingesen of faxen of mailen of schrijven. Maar daar heb IK niks aan. Dus dat vind ik een minder goed idee.

Soms ben je bloggen wel eens zat. Soms niet. Nu wel. Ik, tenminste. Kijk, voor JULLIE is het geen moeite, jullie hoeven het alleen te lezen. Maar wat je hier nu leest heb ik wel allemaal op moeten schrijven. Dat wist je natuurlijk wel. Maar wist je ook dat het mij soms moeite kost om nóg iets te verzinnen, om nóg iets op te schrijven? Wat je hier leest is niet allemaal zomaar vloeiend opgeschreven, maar met haperingen, pauzeringen, even de hond uitlaten tussendoor, en ik heb nu ook geen flauw idee meer waar het begin over ging eigenlijk. Oja, dat was het.

En dan is het nu tijd voor een raar idee van mij. Eehm, even een raar idee verzinnen hoor. Wacht. Geduld.. het wordt verwerkt..

Oke. Komtie. Maar dan moeten jullie wel even meewerken.

Het lijkt me grappig als iedereen nu een andere broek aan gaat trekken. Ik bedoel, dat jullie nu naar je kast met kleren toe lopen en een andere broek pakken en die aandoen. Als je dat doet hoor je er pas écht bij. Waarbij? Bij de trouwe bloglezers, natuurlijk. Bij de harde kern. Bij de groep.

Dat betekent ook dat je bepaalde privileges krijgt. Op deze blog dan. Wat voor privileges, daar moet ik nog even over nadenken. Maar ga er maar vanuit dat je er iets mee opschiet als je nu een andere broek aan gaat doen.

En wie wil dat nou niet?

(Ik! Ik! Wij allemaal niet! Laten we de blues zingen..)

Hangman

Een prijsvraag uitschrijven voor wie er meegaat naar Haarlem, zoals ik voorstelde in een comment op mijn vorige post, is overbodig. Iedereen had kunnen zeggen dat hij of zij mee wilde. Er zijn drie mensen die gezegd hebben dat ze mee zouden willen eventueel.

Mieke, Maaike, Miriam.

Uitstapjes naar een dinomuseum, gefinancierd worden door de Donald Duck, zijn blijkbaar zeer gewild bij de doelgroep 'meisjes met een M'. Dat is een interessant gegeven waarnaar (vind ik) onderzoek gedaan zou moeten worden. Maar ik ben te lui om dat onderzoek zelf te doen.

Maar goed, ter zake. Er kan maar één persoon (gratis) mee; daarom heb ik besloten te loten. Dat is eerlijk en weinig werk. Het enige probleem is dat het misschien dat ik niet heel makkelijk kan bewijzen dat ik eerlijk geloot heb. Daarom heb ik het gehele proces vastgelegd met mijn trouwe cameraadje (woordgrap = applaus).

Stap 1: De lootjes zijn gemaakt.















Stap 2: De lootjes worden gevouwen en in een hoed gedaan. Ja, ik heb een hoed. Kijk, ze zitten er al in.















Stap 3: De lootjes worden geschud. Daar ben ik heel goed in. Kijk: ze liggen anders, nu zijn ze dus geschud en ik had al geen idee welk lootje welke naam bevatte, maar nu is het mij al helemaal een raadsel. En dat is ook de bedoeling.















Stap 4: Ik kies een lootje. Het lootje waar ik het meest mee heb? Het lootje dat mij het meest aanspreekt? Nee. Het lootje dat het dichts bij mij ligt? Ook niet. Of misschien wel. Gewoon een willekeurig lootje. Dat is nog lastiger dan het lijkt, trouwens, willekeurig zomaar iets kiezen. Want als je kiest doe je dat toch bewust. En ik kan mijn ogen niet dichtdoen want ik moet een foto maken. Maar ik doe mijn best - het is redelijk goed gelukt, al zeg ik het zelf. Willekeurig kiezen, bedoel ik, niet de foto maken. Alhoewel er ook niks mis is met de foto. Ik heb alleen een natte mouw. Het regent buiten. Sorry.















Stap 5: Nu begint het echt spannend te worden! Dat was het natuurlijk al de hele tijd - maar ik bedoel, nu is het écht spannend. Van dit moment is alles afhankelijk. Hier draait het toch wel om hoor. Dit is hét hoogtepunt van deze post. Wauw. Daar moeten we even bij stilstaan. Dit wordt het hoogtepunt van deze post. Zit je al op het puntje van je stoel? Zoniet, ga daar dan nu op zitten.

En de gelukkige winnares is geworrrrrdennnnn:















Gefeliciteerd!

Wauw! Ik ben helemaal hoteldebotel! Ongelofelijk! Wat een geluk! Wat een geweldig moment! Ik zou spontaan in lachen uit kunnen barsten! Geweldig! Wat een techniek! Wat een klasse!

Kortom, Maaike en ik gaan naar een of ander vaag gratis dino-museum in Haarlem.

Nu hoef ik alleen nog maar die aflevering van de Donald Duck te vinden waar die bon in zit, want die is dus ehm.. nouja, niet kwijt, ik heb wel een vermoeden waar ik 'm kan vinden. Maar dat betekent wel zoeken in de diepe krochten van de hel (lees: mijn broertjes kamer). Door hellevuur voor een gratis cadeautje in een of ander raar museum in Haarlem. Is het de moeite waard?

JA!

En dan nu nog twee curieuze.. nee, wacht. Drie curieuze dingen die mij overkwamen.

Gisteren wilden de deuren van de trein niet open toen we aankwamen op station Den Haag Laan van NOI (vandaag zat ik trouwens in de trein met een gare omroeper.. die zei het echt tergend langzaam: Den.. Haagggg.. Laannnn.. van Nieuw Oost Einnnnnndde.. Maar dat terzijde.). Het duurde een minuut of 5 voordat een of andere NS-gast met zo'n speciale sleutel de deur open kon maken. In die 5 minuten werden al mijn mede-uitstappers behoorlijk geirriteerd en zenuwachtig. Eentje was een beetje raar en die zei: "Wat nou als er brand uitbreekt? Wat nou als er brand uitbreekt?". Een ander begon te schelden op de NS. Zo makkelijk, om de NS de schuld te geven als het ook de schuld van de NS is. Onder mijn niveau.

Ten tweede: vandaag ging ik een spreekbeurt houden en ik werd tijdens mijn eigen spreekbeurt 4 keer gesmst. 4 keer. Je kan ook moeilijk tijdens een heel ingewikkeld en uiterst interessant verhaal waarbij iedereen aan mijn lippen hing (not) opeens aan je mobiel gaan zitten kloten, dus.. maar.. hallo, 4 keer! Dus toen ik klaar was ging ik snel kijken wie dat allemaal waren, en het bleek dat het maar 1 smsje was - alleen stond dat ding op herhaal ofzo, dus ging ie elke keer opnieuw zo'n geluidje dingesen. Oja, inmiddels is dus mijn nieuwe mobiel in bedrijf, hij doet het, het nummer is overgezet enzo, ik ben weer modern op telecommunicatief (lastig woord) gebied. Die instelling staat nu (uiteraard).. anders. Maar het was wel uiterst irritant. Niet erg hoor, Maaike. Mijn eigen schuld. Maar toch raar.

Ten derde: toen ik naar het station liep zag ik drie zwanen opstijgen uit het water. Misschien weet je wel hoe dat gaat - ze nemen een enorme aanloop waarbij ze het water nog aanraken en toch al flapperen en dan gaan ze langzaam de lucht in. Overigens haalde maar één zwaan het om ook echt op te stijgen (of misschien hadden die andere twee geen zin meer). Ik vraag me af of ik daar wat in moet zien, of dat een symbool is voor iets, of dat het gewoon drie zwanen waren die zin hadden om te vliegen (maar dat twee van de drie toch maar niet wilden ofzo).

Nou goed.

Oja. Hoogtepunten zijn vervelend. Daarna kunnen er alleen dieptepunten komen.

Fool-proof?

Fenna haalt het in haar hoofd om mij te beschuldigen van slechte smaak.

Dom, dom, dom. Ze zou toch beter moeten weten.

Lees Fenna's blog. Nu. Kom op. Lees het.

Ik zei toch.. ooh, moet ik het quoten voor jullie? Het is toch ook ongelofelijk he, hoe lui jullie zijn.. goed, goed. Vooruit.

Er staat nu een gaar spaansachtig liedje op. Plien.. wtf is dit voor liedje? Ow, plien weet het niet. Ow.. Jesper heeft het gestuurd. Jesper, je hebt geen smaak.

Verontwaardigd en verdwaasd heb ik een uur lang rondgescharreld in de vooronderstelling dat ik, na een tijdje, toch wel op een manier zou komen om wraak te nemen. Wraak is zoet, zeggen sommige mensen. Ik vind het bitter, maar ik hou wel van bitter. Zo is pure chocolade (en dan bedoel ik écht pure) ook lekkerder dan.. andersoortige chocolade. Zo is Bitter Lemon lekkerder dan bijvoorbeeld Sprite. Je kan het echter ook overdrijven (grapefruits, om maar iets te noemen). Dus het is zaak om mijn wraak bitter te laten zijn maar niet TE bitter. Enige probleem dat overblijft is waar die grens dan ligt.

Ik heb die blog van Fenna nog 's herlezen en het is eigenlijk.. ja, ik denk dat je wel kan zeggen dat het nogal cru is opgeschreven, zonder enige vorm van subtiliteit (natuurlijk is dat juist grappig, maar het grappige element negeer ik nu even).

Nou goed. Als je Fenna's blog gelezen had, had je ook gezien dat ze aanbiedt om mensen die er minder goed uitzien dan zij de standaard vindt een geweldige make-over te geven. En ik quote:

Het is leuk om rare, vieze en lelijke mensen te re-stylen... en even later:
Wij wachten nog op een opdracht, dus voel je jezelf vies en lelijk, meld je dan bij ons aan en dan restylen we je!

Nou heb ik toevallig nog een foto van Fenna zelf.. even kijken.. waar heb ik dat kreng ook alweer..

Aha! Nou, wat vinden jullie? Is dat een geschikte kandidaat of niet?

Nouja, jullie mogen zelf luisteren, het ging over dit nummer. Is echt geen slechte muziek, hoor. Hóór.

Maar goed, na het begin van wat ongetwijfeld uit zal lopen op een smerige bloorlog (haha, wat een woord, haha) tussen Fenna en mij (die haar misschien wel zal stimuleren om meer te bloggen, wat dacht je daarvan?) heb ik nog één ander ding te melden.

Ik kan gratis naar een museum in Haarlem waar een tentoonstelling is over.. Dino's enzo. Ja, zo staat het in de Donald Duck, dino's, ik hou niet van het woord dino maar het staat er. En.. nouja op vertoon van je Donald Duck clubpas kom je er gratis in MAARRRR.. dat is niet alles!

Je krijgt ook een cadeautje ofzoiets bij het winkeltje! Gratis! Een cadeautje! Wow!

Dus wie gaat er mee naar Haarlem?

Alle beledigingen in deze blog zijn onbedoeld en niet doordacht. Neem het met een korreltje zout. Nee, wacht. Drie korreltjes zout.

A mi te gusta..

Vandaag moet ik extra lang bloggen van Miriam. Ze vindt dat ik elke dag hoor te bloggen omdat iedereen dat van mij nou eenmaal verwacht. Bovendien moet het over HAAR gaan. Ik moet over háár bloggen. Dat heeft ze zelf verzonnen. De arrogantie straalt er vanaf, maar goed, ik zal mij houden aan de opdracht.

Miriam.

Nou, goed, eerst moet ik misschien uitleggen wie Miriam precies is, voor diegenen die dat niet weten.

Miriam is Miriam.

Nou, ok. Nu weet iedereen gelukkig wie Miriam is. Werd wel tijd, want Miriam comment toch wel met enige regelmaat op mijn blog. En ik vind persoonlijk haar bijdrage meestal (ik wil niet zeggen áltijd, maar toch zeker in de meerderheid van de gevallen) wel geestig. Zelf heeft ze wel eens geklaagd dat er nooit iemand reageert op haar comments. Soms is het leven hard. Aan de andere kant, ik kan hier natuurlijk wel even een oproep doen (aan alle oplettende lezertjes) om voortaan een beetje te reageren op Miriams comments, want dat vind ze zo fijn. Zoveel moeite is het nou ook weer niet. Dus dan doe je dat toch gewoon even? Ah, kom op joh!

Miriam is niet echt een goed onderwerp voor een blog. Er is natuurlijk een groot risico dat ik haar zwaar beledig door een of andere opmerking te maken die ik beter voor me had kunnen houden. Zelfs dit opschrijven is al niet écht handig, want het impliceert dat er iets is dat ik voor me houd en dat er dus iets is waarmee ik haar zou kunnen beledigen wat inhoudt dat ik vind dat er iets mis is met Miriam. Is de verwarring inmiddels compleet? Je kunt dus ook iemand beledigen door te zeggen dat je iets niet gaat zeggen. Mooi is dat. En dat terwijl ik haar juist níet wilde beledigen. Ik haat taal.

Nou, ok. Haar moeder werkt bij het NFI, het Nederlands Forensisch Instituut. Verder weer ik daar niet heel veel vanaf, want het verhaal dat haar moeder ging vertellen werd nogal snel afgekapt door Miriam's zus, die trouwens in een donker, duister, obscuur verleden nog iets gehad heeft met Daan, die weer een hele goede vriend van mij is. Waarom leest Daan mijn blog eigenlijk niet? Maar als ik die vraag ga beantwoorden gaat het weer niet over Miriam, en dat kan dus niet. Wat een problematiek.

Verder.. nouja.. oja! Ik kan jullie allemaal aanraden te vragen of Miriam een broodje gezond voor jullie wil maken, want dat kan ze heel goed klaarmaken. Ik hoop dat deze oproep een grote vraag naar broodjes gezond van Miriam oproept, waardoor ze uiteindelijk een eigen broodjeszaak kan openen. Op het Julianaplein. Ik weet niet of haar dat leuk lijkt, maar míj lijkt het wel wat. Vooral omdat ik dan natuurlijk voortaan gratis broodjes gezond kan eten omdat ik gezorgd heb voor haar toekomst door hier in mijn blog haar broodjesgezondklaarmaakkunsten aan te prijzen.

Ga ik te ver? Nee. Ik ga bijna nooit te ver. Soms wel. Iedereen gaat wel eens te ver. Over wie hadden we het ook alweer? Oja, over Miriam. Ja, die gaat ook wel eens te ver, denk ik. Alhoewel - dat hangt af van wat je verstaat onder 'te' en 'ver' en 'gaan'. Dus eigenlijk is die hele uitspraak onzinnig. Je kan net zo goed zeggen dat Miriam nooit te ver gaat. Ik laat het in het midden (in het midden waarván?).

Eh, goed, en verder.. heb ik eigenlijk weinig te zeggen over Miriam. Ze heeft wel een goede muzieksmaak. Een beetje een wonderlijke kledingsmaak, maar smáák, daar valt niet over te twisten. Ze gebruikt Firefox in plaats van Internet Explorer. Ze gaat uit in Pijnacker. Ze slaapt op zolder bij Opa. Ze is grappig, maar ik kan me ook heel goed indenken dat je haar soort humor absoluut niet kan waarderen. Net zoals je mensen hebt die míjn soort humor niet waarderen. En je hebt óók nog mensen die absoluut humorloos zijn en als gevolg daarvan de wereld totaal anders zien. Die mensen zijn meestal niet zo aardig.

Is het nou genoeg? Moet ik nog meer vertellen over Miriam? Willen jullie nog meer weten over Miriam?

Oja, het is ook Miriam die niet wist hoe je apocalyptisch schrijft - en daarom schreef ik dat een paar keer fout in mijn blog, snapt iedereen dat ook weer. Dus nee, Jean, ik was niet dronken. Ik maak geen spelfouten als ik dronken ben.

Ik maak trouwens nóóit spelfouten. Ik let soms gewoon niet zo op.

Ik ga nooit meer mijn schuur in.

Hm.

O.

Ja.

Het is nu 4:05...

En wij weten niks.

Wij = Plien en Jesp.

Shit.

Beetje jammer.

Haha, Kevin en Fenna..

:P

Ben benieuwd hoe dat verder gaat.. maar dat is iedereen. Wie is daar nou NIET benieuwd naar? Diegene is een ezel. Een rare knakker. Een vreemde snuiter.

Willen jullie een verklaring voor dit gebazel? Krijgen jullie niet.

Pech.

Of misschien wel, van Jesper..

Haha, dacht je dat? Dat kan je wel vergeten.. veel te veel moeite, alles uitleggen. Kost teveel tijd, en het lukt toch niet - je kan het beter bij voorbaat opgeven. Sommige mensen snappen het al en sommige mensen zijn te dom om het ooit te snappen. Zo zit het nou eenmaal.

Dus.

Tja.

Bier.

Amstel en Grolsch. Wat stemmen jullie?

Grolsch is gewoon beter, geen twijfel. Hallo.

Amstel is gewoon beter, geen twijfel. Hallo.

Wacht even.

Plien vindt Neil Young Unplugged wel ok. Kijk, dat is al een goed teken.

Waarom staat er tussen ongeveer elk zinnetje een regel wit?
Oh dat is de wachttijd tussen het getypte ofzo.. Hm.

Nee, we typen omstebeurt. Dus elke witregel betekent dat de ander weer gaat typen, snap je.

Nee niet overal. Hm.. maar meestal wel.

Precies.

Genoeg?

Hm.. Jawel.

Ok.

Jericho

Het belangrijkste is dat je een goed verhaal hebt.
Zoals de Amerikanen dat zeggen: it's important to get your story straight.

Daar zit wel wat in. Het maakt niet uit wat er gebeurd, maar het maakt uit hoe het overkomt op de rest. Mensen die ergens niet bij waren hebben op z'n hoogst een vermoeden en zijn geheel afhankelijk van wat aan hen verteld wordt. En één verhaal kan je op een miljoen manieren vertellen. Ja, ik heb het geteld en wat blijkt: het aantal mogelijkheden is precies één miljoen. 1.000.000 manieren. De keuze is dus gigantisch maar beperkt.
Kortom, alles wat je meemaakt en wat eigenlijk niet zo wenselijk is, kan je proberen af te zwakken, weg te moffelen, te onderschatten, je kan het accent net op andere dingen leggen, je kan de aandacht afleiden door een ander onderwerp aan te snijden. Op al deze manieren kan je een werkelijke gebeurtenis omvormen totdat je een voor jou wenselijke variant gevonden hebt. Natuurlijk is dat niet altijd de wenselijke variant voor ánderen. En daar ligt precies het probleem.
Wanneer is het liegen, als je de werkelijkheid op tientallen (100.000 tientallen) manieren kan interpreteren? Is er dan nog wel zoiets als liegen?

Misschien wel, maar ik vind het leuker om te concluderen dat liegen niet bestaat.

Dit is nog niet genoeg voor één blog. Oja. Je moet even kijken naar de quiz die Maarten (Metetrten) gecomment heeft op de vorige blog. Dat is wel de moeite waard namelijk.

En verder? Verder? Verder moet je iets downloaden van The Offspring, want daar ben IK voor in de stemming. Ja, je leest het goed. JIJ moet het downloaden want IK ben er voor in de stemming. Soms is het oneerlijk. Niet altijd. Soms moet je gewoon inboeten. Je overgeven aan de wil van iemand anders. Niet heel vaak - maar soms moet het. En nu ga je dus The Offspring downloaden, maar één nummer. Self Esteem of Can't Repeat of Staring at the Sun. Je mag zelfs nog kiezen.

Kiezen, dat is pas lastig. Als je niet hoefde te kiezen zou het leven EEN STUK makkelijker zijn. En saaier. Maar wel makkelijker. Kortom, dan zou het leven lijken op de belastingdienst. Niet leuker maar wel makkelijker.

Denk daar maar eens over na:

Het leven is één grote belastingdienst.

P.s.: Zoek Hitler!

Buttonbazar

Ik heb vandaag iets nieuws gedaan. Iets dat ik nog nooit eerder gedaan heb. Ik wil niet zeggen revolutionair, maar het is echt revolutionair.

Tandenpoetsen met een zonnebril op.

Je moet het ook maar eens proberen. Het heeft namelijk gewoon als voordeel dat je niet verblind wordt door je schitterend witte tanden, die je uiteraard hebt omdat je poets met Colgate. En verder staat het gewoon ontzettend cool - hoef je je niet te schamen als je in de spiegel kijkt. Niet dat je daar reden toe had, want iedereen die dit leest (en, NB, dus mijn vriend of vriendin is) ziet er geweldig uit. Echt. Haha.

Kan iemand mij er aan herinneren dat ik het oude horloge van mijn opa (dat je op moet winden, dat is echt retro) naar de horlogemaker moet brengen omdat dat bandje te breed.. ik bedoel, te lang.. te groot.. is? Alsjeblieft? Want het is een mooi horloge en hij is ook oud, maar voorál: je kan 'm opwinden. Geen batterijen nodig. Wauw.

Ik heb er vandaag al even over gepraat bij het eten, maar ik wil het jullie toch ook nog voorleggen: Stel dat nu, op dit moment, terwijl je dit leest, iedereen doodgaat behalve jij? Alle mensen, bedoel ik dan. Overleef je het dan?

Als eerste reactie heb je misschien: natuurlijk, ik sla gewoon de ruit van een supermarkt in, geen probleem, als al het eten dáár op is sla ik de ruit van de volgende supermarkt in (moet ik me toch maar eens over die Konmar-vrees heenzetten). Maar het probleem is dat je na een dag ofzoiets geen water (uit de kraan) en electriciteit meer hebt - dus koken moet op vuur, dan kan je niet alles maken. Bovendien bederft alles. Er zijn uiteraard dingen die je lang kan bewaren - waterflessen gaan misschien wel een jaar of 2 mee, rijst blijft ook wel een paar jaar goed, sommige dingen misschien nog wel langer - maar zeg dat na vijf jaar is toch echt alles verrot. En niet alleen in die supermarkten in Nederland die jij geplunderd hebt, maar in ALLE supermarkten over de hele wereld is alles bedorven. En dan heb je dus een probleem.
Als dit gebeurt is het dus zaak dat je minstens binnen vijf jaar met een plan komt om in leven te blijven. Misschien is het wel te doen, als je erg je best doet. Naar een vruchtbare streek trekken en leven van de appelbomen ofzoiets. En je moet ook water hebben, dat is handig. Een beekje. En dan wat vissen ofzo.

Maar goed, stel dat je het fysiek gezien overleeft, dat je genoeg eten kan vinden voor jezelf (en Ollie!). Zou je het psychisch gezien uithouden in je eentje? Wat is het nut van het leven als er niemand is om het mee te delen? Kijk - als je nou nog met z'n tweeën over bent, dan is het een heel ander verhaal, vooropgesteld dat het (in mijn geval dan) een vrouw is. Dan kan je Adam en Eva spelen. Dan kan je de bijbel schrijven (en als je dat een beetje handig doet kan je zorgen dat je aanbeden wordt tot het eind der tijden). Maar in je eentje?

Dus daarom kom ik tot de conclusie dat je omgeving, andere mensen dus, in elk geval een belangrijk deel van de zin van het leven zijn. Zelfs als ik naar een hutje in Ierland verlang is dat niet om daar eeuwig te blijven - het is om er een jaar te blijven, misschien korter, misschien langer, en dan weer terug te komen.

Ik heb jullie nodig en jullie mij, niet alleen mij maar mede mij, je kan ook zonder mij maar.. wacht. Kortom, groepsgedrag is essentieel voor de mens. Grappig. Zonder groepen zou de hele wereld vergaan.

(Wat een apocialistische blog!)

Succes met..

Als het nu niet zo laat zou zijn, zou ik gewoon een hele blog schrijven hoor. Maar jullie moeten nog éven geduld hebben tot morgen, mijn lieve, lieve bloglezertjes.

Sorry.

Planologie

Als je alle gegevens volledig hebt ingevuld, krijg je binnen 2 weken na ontvangst van je aanvraagformulier een bevestigingsbrief. Hierop vind je de datum waarop je nummer wordt omgezet naar Telfort. Daarna ben je bereikbaar op je eigen nummer via de simkaart van Telfort en heb je de simkaart van je vorige telecomaanbieder niet meer nodig.





















Oja? OJA? OJA? Nou, dan moeten ze dus vandaag bericht sturen. Ik loop nou al 2 weken met een half-kapot mobieltje rond met véél te veel beltegoed en een slinternieuw ding dat perfect werkt ligt hier een beetje te verroesten omdat fucking Telfort niet opschiet met het overzetten van mijn nummer.

Verdomme.

Maar dat terzijde.

Ik heb een eigen wil nodig. Zodat ik niet zo laat naar bed ga als ik op moet staan om half 8 (ok. Dat werd dus 8 uur.). Zodat ik wat meer aan mijn huiswerk doe (ik heb dus serieus gister een uur zitten lezen in dat Middeleeuwen-boek en nu heb ik het verkeerde hoofdstuk gelezen, haha).

Het probleem is niet dat ik niet weet wat ik wil - het probleem is dat ik het gewoon niet dóe.

Hoe kweek je een sterke eigen wil?

En gister sneeuwde het. Hard. Veel. En nu is er niks meer van over. Wat raar. Gister toen ik op de fiets stapte om naar het station te gaan kwam er een man langsfietsen (heel langzaam want het sneeuwde nogal) en die riep naar mij: "Het is vandaag een slechte dag! Een slechte dag. Wat is het slecht." Dus ik riep terug dat ik sneeuw juist wel grappig vond, maar hij zei (heel serieus): "Het is een slechte dag."

Dat heeft me de tien minuten daarna beziggehouden - misschien bedoelde ie wel niet het weer, maar iets anders. Maar uiteindelijk was gisteren niet een speciaal slechte dag. Ok, ik ging wat laat naar bed en ik het het foute hoofdstuk gelezen, maar dat is niet rampzalig. Er is niemand doodgegaan, ik heb al mijn armen nog, mijn huis staat er nog. Dus dan bedoelde 'ie zeker tóch de sneeuw..

Hebben jullie dat ook wel eens, dat mensen die je helemaal niet kent apocilapotiptische dingen naar je roepen?