Status Arcade

Vandaag een belangrijke post. Maar dan echt heel belangrijk he!

Want kijk. Vrienden van de basisschool zijn vrienden voor.. lang. Of in elk geval kennissen. Als je ze tegenkomt denk je nooit: wat ben jij eigenlijk vervelend geworden. Dan denk je: goh, dat jij rookt. Maakt niet uit, maar dat denk je dan. En verder is het gewoon een vriend.

En als vrienden van de basisschool een band hebben en een CD maken, koop je die. En als je hebt gezegd dat je die CD gaat aanprijzen op je weblog, dan doe je dat.
Trouwens, als je met ze hebt afgesproken dat je 1% van alle winst krijgt die zij met hun band maken, zie je vervolgens geen cent. Maar dat terzijde.

Kortom! Kortom!

De band heet Rap-It. Ik ken ze allemaal (behalve dan de bassist) enneuh.. nouja ze zijn allemaal heel goed enzo en heel grappig, toffe gasten, vet coole kerels, helemaal de shit.

Bij deze een voorproefje van de CD, één nummer. Hun single. Die kies ik zelf uit en bombardeer ik persoonlijk tot single, want ze zijn nu allemaal niet online.
En natuurlijk moeten jullie dat nummer allemaal luisteren.

Niet zomaar luisteren.

Omarmen. Analyseren. Insluiten. In je opnemen. Bij wegdromen. Bekritiseren, proeven, bekijken, laten luisteren aan je moeder. Aan je vader. Vergelijken. Doorsturen. Op je iPod zetten, luisteren op de WC, tijdens het scheren, tijdens je ontbijt, op school. De tekst uit je hoofd leren.

Rap-It - Crooked & Cheated

En voor de geïnteresseerden: www.rap-itmusic.com is de eh.. website dus.

Handtekeningen kán ik wel regelen, maar dat kost je geld.

En het gaat natuurlijk om die CD! Als je er eentje wil kan ik dat zó voor je regelen, de laatste keer dat ik de prijs gecheckt heb was 'ie 9 euro - maar als je 'm via mij koopt issie 8 euro. Dus dan komt het er op neer dat het mij een euro kost als je die CD koopt.
Als je 'm dan niet koopt snap ik het ook niet meer.
Trouwens, bij optredens issie 7 euro, dus dat is ook een optie. Kan je ze meteen live zien! En misschien zelfs wel even aanraken.

En dan nu de eerste poging van een massa-hypnose via internet.

Kijk naar het plaatje..















Je ogen worden moe.. zo moe.. langzaam wordt je lichaam slap.. laat die armen maar zakken.. relax.. wordt één met je omgeving.. en koop die CD.. wat maakt het uit.. leuke muziek.. vrienden van Jesper.. jong talent moet je steunen..

Goed. Dat was het dan weer. Veel plezier met de rest van je avond! Dag! Dat zeg ik!

P.S.: De band (of in elk geval een deel van de band) maakt zich zorgen dat jullie die muziek illegaal gaan lopen verspreiden, en dat één van jullie de CD koopt en dan alles doorstuurt! Nou weet IK gelukkig dat al mijn vrienden echt supercool zijn en dat niet doen. Illegaal muziek downloaden enzo is piraterij en dat is echt uit den boze. Dat kan je echt niet maken. Ofzo.

Behalve bij Red Hot Chili Peppers. Muhahaha!

Dus stuur dat nummer ook naar je vrienden!

Poet Must Pay

Wat is er mis als je naar KoninginneNach gaat en het leukste moment achteraf blijkt te zijn dat je in de rij stond voor de meisjes-WC? Terwijl je zelf al geweest was? Terwijl je eigenlijk niet eens in de rij stond?

Wat is er mis als je rondloopt op KoninginneNach en er alléén maar Sjonnies en Anita's rondlopen? Kortom, dat er dus niemand is die je zomaar wilt aanspreken omdat ze aardig lijken?

Wat is er mis als het buiten een beetje fris is, er geen bier is, bacardi met cola smaakt naar Dreft met cola, je doelloos rondjes loopt en iedereen het er eigenlijk mee eens is dat het beter is om maar naar huis te gaan - om 1 uur?

Wat er mis is? Heel makkelijk. Lijkt me duidelijk.

Lees deze blog op halve snelheid

Mijn taak, mijn roeping, mijn doel, mijn streven, mijn creatie, mijn afvalberg, mijn mogelijkheid tot afreageren, mijn tijddoder, mijn discussiepunt, mijn zelfreflectie. Mijn blog.

Mijn hoofdpijn.

Mijn uitspraken die tot niks leiden. Mijn verhalen die niks zijn dan onzin. Mijn kinderachtigheid, mijn serieusheid, mijn onnavolgbaarheid. Voorál mijn onnavolgbaarheid.

Want het is mijn blog en niet die van jullie. Als ik onvolgbaar wil zijn bén ik dat lekker. Dat zijn jullie zelf ook, onnavolgbaar. Als je niet onnavolgbaar bent ben je saai en ingekakt. Maar geloof me, je hoeft je niet beledigd te voelen, want jij bént onnavolgbaar. En als je niet onnavolgbaar bent, ben je wel extreem grappig, en dan ben je ook acceptabel.
En ik heb nu hoofdpijn, dus ik erger me aan iedereen behalve aan Mieke. Goed, ook niet aan de meeste mensen die niet in de buurt zijn, die ik niet persoonlijk ken of die een burqa omhebben. Want dan weet je toch niet wie het is.
Ik zag laatst iemand met zo'n burqa.. boerka.. boer-kaas.. zeg maar zo'n uit de hand gelopen hoofddoekje lopen. En ze had een bril op. Dat is pas onhandig. Kijk, van mij mag je bést een burqa opdoen. Omdoen. Aandoen. Dragen. Daar kan ik wel om lachen. Als je bijvoorbeeld bedenkt hoe die mensen eten. Of praten. Of slapen, of naar de WC gaan (moet dan álles uit?).

Hoe makkelijk het is om kritiek op iedereen te leveren - maar je betaalt er wel een prijs voor. Je wordt namelijk ook zelfkritisch. En het schijnt een trekje te zijn van de familie Doolaard (dat ben ik dus) dat we niet tegen kritiek kunnen. Nee, dat klopt. Dus geen kritiek alsjeblieft. Daar komt nog eens bij dat ik hoofdpijn heb (ja, dat ga ik nog een paar keer herhalen, let maar op). Dus hou allemaal je mond en ga lekker mee met de massa, geen kritiek, want daar schiet niemand mee op. Jij niet, ik niet(, mijn broer Jack óók niet), wij niet, niemand niet.

Paradoxen.

Mensen zeggen: het leven is zwaar - en ze glimlachen erbij.
Mensen die zeggen: ik weet alles.
Mensen die zeggen: ik ben moe. Maar ze gaan niet slapen. Sterker nog, ze beginnen het gesprek met 'ik ben moe' en vervolgens houden ze jou wakker tot half 2 's nachts.
Mensen die zeggen: ik snap echt niet hoe geometrie werkt, maar ik vind het wel interessant!
Mensen die dingen interessant vinden.
Mensen die geschokt zijn als ze horen dat ze doodgaan.

Dat is ook raar. Mensen die kanker hebben ofzo, daarvan zeg je: die zijn dood aan het gaan. Maar zijn we dat niet allemaal? Ik bedoel, dan zeggen andere mensen van: ja, ik zou het er nog wel lekker van nemen als ik zou weten dat ik doodging! Je gáát dood, doos! Alleen wat langzamer, maar wat is 40 jaar nou? Wat kan je nou bereiken in 40 jaar?

Een symphonie schrijven, een tunnelstelsel aanleggen, een sloot uitgraven, een rotsschildering maken, een gedicht schrijven. Slim worden, of in elk geval kennis vergaren en verbanden leggen.

Verrrrbanden. Leggggen. Kip legt eieren, mensen leggen verbanden, zomaar op de grond.

Als ik hoofdpijn heb vind ik akoustische gitaarmuziek mooi en toevalligerwijs héb ik akoustische gitaarmuziek, dus om mij hoef je je verder geen zorgen meer te maken. Julian Bream doet het best aardig. Gaan jullie je eigen leven maar leven, he? Dan doe ik dat met het mijne. Alsof het ook echt van mij is. Volgens mij heb ik het allang weggegeven. Als ik het zou moeten zoeken zou ik het in elk geval niet kunnen vinden.

Volgende keer vastbinden, anders vliegt het weg.

Komkommerschijfjes

De Top 100 Aller Tijden op MTV.

Hier te bewonderen. Aan te gapen. Naar te staren. Om te huilen. Om te lachen. Maar vooral om mee te spotten.
Enige opvallende conclusies uit deze top 100:

• Nirvana - Teen Spirit op nummer 1.
• Hoogstgenoteerde nummer van RHCP is Under The Bridge.
• James Blunt (ik weiger een link) staat hoger dan Rage Against The Machine - Killing In The Name Of (waarbij weer opvalt dat het opgenomen is van RTL 5..).
• Beyonce en Jay-Z staan er in.
• Blur - Song 2 staat op 31. Dat is dus onder Oasis. Dat is onder 50 cent. Dat is onder Alicia Keys.
• Nickelback staat er in, terwijl dat een slechte band is.
• Als dit de beste nummers zijn, waarom worden ze dan nooit gedraaid op MTV?

Maar goed. Ik vraag me dus af wie die top 100 maakt en met welke criteria die lijst samengesteld wordt. Al die stijlen door elkaar, redelijk goede nummers gemixt met héle, héle slechte nummers, dat is toch twijfelachtig. En daarom ga ik vanaf nu mijn éigen top 100 samenstellen - dat gaat niet zomaar, dat duurt heel lang, maar ik ga het wel doen. En het lijkt me nou zo leuk als jullie dat óók doen - zodat we kunnen vergelijken. Dus maak zo'n lijst.

En ja. Dus. He?
Wat?
Nee, niks.

Ik vind het erg vervelend als mensen zeggen: nee, laat maar. Nee, niks. Ik zei niks. Laat maar zitten. Maar meestal hebben ze gelijk en was het inderdaad compleet onboeiend. Dat is jammer, als je na 5 minuten eindelijk te horen krijgt wat ze nou gezegd hadden of wilden zeggen. Kost weer tijd. Hop, weg. 5 minuten van je leven die je nóóit meer terug krijgt. Het aantal minuten dat ik aan deze blog schrijf krijg ik nóóit meer terug.
Maar wie heeft die tijd dan van mij gejat?
Geef terug!
Kutklok.

Efficiëntieverhoging is arbeidsproductiviteit omhoog tijdwinst is verhoogde winst. Economisch jargon bevat met afstand de allerlelijkste woorden uit de Nederlandse taal. Maar het is wel efficiënt. Zie je dat, het bedruipt zichzelf! Figuurlijk gesproken dan. Niet letterlijk dus. Maar dat is logisch.

En dan nu met z'n allen op z'n Cruijffiaans:

(slurp) Maar dat is logissch..

FontNormalSizeBiTabcPreview

De fietsmond.

Dat wil zeggen, de mond tijdens het fietsen.
Hoe de mond zich gedraagt tijdens het fietsen. Of liever - wat mensen doen met hun mond terwijl zij fietsen.

Als je op zou letten - en dat heb ik gedaan - zou je merken dat alle mensen hun mond ópen hebben als zij fietsen. Waarom is mij een raadsel, maar ik betrap ook mezelf erop dat ik mijn mond een klein beetje open doe als ik fiets. Niet wagenwijd open, want dan zouden alle (of in elk geval véél) kleine kutbeestjes en vliegjes enzo er zomaar invliegen, en meestal heb ik geen honger als ik aan het fietsen ben. Een klein beetje open dus. Nauwelijks merkbaar. Dat is toch raar.
Sowieso trekken fietsende mensen soms een heel raar gezicht. Helemaal verwrongen, alsof iemand hun been er aan het afbijten is; of juist alsof ze midden in een zandstorm zitten, met hun ogen dichtgeknepen. Of ze kijken ontzettend blij, met zo'n brede glimlach. Alsof ze net ontsnapt zijn aan een bende wilde elanden, zeg maar. Zo'n soort glimlach.
En waarom ze zo raar kijken is mij een raadsel. Misschien omdat ze iets heel raars aan het doen zijn, namelijk balanceren op twee wielen met een snelheid van 18 kilometer per uur. Of misschien is er wel een andere reden, die ik zo snel niet kan verzinnen. Dat kan best hoor, dat ik het gewoon niet weet.

Het is leuk om schoenen die je net gekocht hebt opnieuw te veteren, maar dan op de manier die jij wil. Terwijl je een boterham eet. Met hagelslag. En roomboter.
Je kan veters op een aantal manieren door je schoenen halen. De manier waarop ze het in de winkel doen is lelijk. De manier waarop ik het wil is beter. En dan was er nog een heel moeilijke manier die mij wel eens geleerd is door Jasper (klarinet-Jasper, natuurlijk, welke anders? Keus genoeg, maar allemaal onwaarschijnlijke opties, behalve klarinet-Jasper), maar die manier ben ik weer vergeten en was bovendien zo ingewikkeld dat je er echt aandacht aan moest besteden. Dus als je het op die manier wil moet je het maar aan hém vragen. Als hij het nog weet.

Je moet sowieso maar eens letten op schoenen van andere mensen. Daar kijk je namelijk meestal overheen, behalve als ze roze zijn ofzo. Laatst zag ik een vrouw fietsen met roze schoentjes. Dat is géén aanrader. Ze keek er ook een beetje nerveus bij - maar misschien kwam dat omdat ze haar fiets-gezicht trok. Ze was immers aan het fietsen.

Weet je wat vervelend is? Mensen die overmatig gebruik maken van smileys, en dan VOORAL als ze zo doen (= in plaats van :). Dat is verkeerd om. Sukkels.

Geniesd. Dat staat raar. Sterker nog, dat IS raar. Dat is een raar woord. Hatsjoe.

Glas sinaasappelsap, iemand?

Rarararaadhuis

Afwachten.

Afwachten hoeveel mensen hier achter komen. Waarschijnlijk allemaal. Ja, ik denk allemaal. Maar je weet het niet zeker en dat maakt het grappig om te proberen.

Afwachten is eigenlijk een beetje een passieve houding. Gewoon kijken wat er gebeurt, rustig, vanuit je luie stoel, dat is lekker makkelijk. Zelf wat ondernemen kost veel meer tijd, moeite, geduld, inzicht, kleurpotlood, speeltuin, glijbaan, schommel.

Shoarma is geen stoofvlees.

Rampampam, ik heb geen verhaal maar ik moet toch iets schrijven, ik ben al origineel geweest voor vandaag door de tekst wit te maken maar dan nóg, ik moet IETS verzinnen, iets melden, iets.. onder de aandacht brengen.

Er zijn zoveel dingen die je wil hebben en zo weinig dingen die je kan krijgen. Voor sommige dingen heb je genoeg geld en die koop je gewoon - maar andere dingen zijn niet te koop, of veel te duur, of niet materieel, of je verpest ze als je ze koopt, of ze bestaan niet, of je hebt er geen plek voor, of je mág ze niet hebben. En dat is nooit leuk. Aan de andere kant, als je alles zou krijgen wat je wil wordt het leven wel ontzettend saai. Bovendien worden alle economen dan werkloos. En aangezien het al een enorm probleem is als 1000 werknemers ontslagen worden als er gewoon geen werk meer voor ze is, kan dat niet de bedoeling zijn.

Dat is trouwens wel grappig. Mitsjubishi heeft teveel arbeiders in dienst en wil er 1000 van de 3000 ontslaan, en dan dreigen die arbeiders met stakingen als ze ontslagen worden.
Wat een handige aanpak. Je staakt omdat ze je niet meer nodig hebben. Dat gaat vast veel invloed hebben op het besluit om je er uit te knikkeren.

Pinda-allergie. Dat bestaat en sommige mensen hebben dat ook. Stel je voor dat je geen pinda's kan eten. En geen pindakaas. En geen pinda's met chocolade eromheen. En geen.. pindakoeken. Maar die zijn eigenlijk niet te vreten, dus dat is dan weer niet zo erg.
Ik heb geen pinda-allergie dus ik kan gewoon pinda's eten. Is dát even fijn.

Nou. Dus.

And.. what do i want people to get from the music?..
Whatever they want, you know.. whatever you like.

Witlof Bruinlof Lofme Lofmenot

Morgen heb ik een vrije dag.

Nu zijn er verschillende manieren om vrije dagen door te brengen. Natuurlijk hebben jullie daar allemaal ervaring mee, vrije dagen - elk weekend, vakantie, 'oh- mama- ik-voel-me-niet-zo-lekker'-dagen, studiedagen (dat is als alle docenten uit eten gaan) enzovoorts. Maar toch ga ik lekker opschrijven wat voor indeling je dan kan maken, omdat ik nou eenmaal tekst moet hebben. Het is niet anders.

Er zijn zinloze vrije dagen. Dit is verreweg de grootste groep vrije dagen, omdat elke zondag er bij hoort. Dus elke week groeit deze groep met één dag en daardoor zal hij altijd het grootst blijven, tenzij je werkloos wordt. Want dan is het elke dag vakantie. Naast de grootste groep vrije dagen is het ook meteen de meest zinloze want het zijn (immers) zinloze vrije dagen. Van die dagen dat je je wekker niet zet, om 11 uur opstaat, zoiets van ontbijt (of moet je dat al lunch noemen), dan een beetje naar buiten kijken tot je geen zin meer hebt in de muziek die je (uiteraard) opgezet hebt, en dat is meestal het moment om een film te gaan kijken. Soms moet je die film eerst nog kopen en dat kost veel moeite, want alles kost meer moeite op een zinloze dag. Het is stom geluk dat op zondag de winkels dichtzijn, anders zou mijn kamer nu uitpuilen van de films en mijn bankrekening honger lijden als een.. hongerige bankrekening. Wat een mislukte metafoor.

Het tweede en meteen ook laatste soort vrije dag is de núttige vrije dag. Daar moet je zelf wat voor doen, en daarom zijn ze veel zeldzamer. Toch ga ik proberen om van mijn vrije dag morgen een nuttige dag te maken. En hoe meer je daar over nadenkt, hoe lastiger het wordt.
Het probleem is tweeledig: je moet wat te doen hebben en je moet er ook motivatie voor hebben. Mijn opa en oma kwamen langs met Pasen en mijn opa zei: ik slaap elke dag 8 uur, dat is wel genoeg. Dat is nu dus mijn inspiratiebron. Met de motivatie zit het toppie. Als je 8 uur slaapt en dan opstaat kan je er een nuttige, productieve dag van maken. Klinkt goed. Klinkt nobel en handig, en vooral nuttig, nuttig. NUTTIG.
Ik ga 8 uur slapen. Dat betekent dat ik morgen om half 9 ofzo opsta - en dan? Dan moet ik het dus een nuttige vrije dag maken, wat betekent dat ik OF achterstallig schoolwerk ga doen (universiteitswerk klinkt niet, natuurlijk), OF dat ik de hele dag ga fietsen (want dat is goed voor je - maar ik heb geen racefiets), OF dat ik iets kunstzinnigs ga doen (IK iets kunstzinnigs doen, dat is echt de goden verzoeken).
OF iets anders. Suggesties zijn welkom, en als die niet komen ga ik improviseren.

Ja. Een fenomeen dat mij wel eens bezighoudt - niet heel vaak, maar wel soms - is dat je woorden zo lang kan maken als je wil. Dat werkt zo.

Je begint met het langste woord dat je kent, en dat is rioolwaterzuiveringsinstallatie.

Vervolgens bedenk je wat willekeurige woorden en die zet je er achter. Bijvoorbeeld: rioolwaterzuiveringsinstallatiemonteursbusjeschauffeurspetjesstof. Dat is een lang woord. Maar het kan altijd nog gekker.

Rioolwaterzuiveringsinstallatiemonteursbusjeschauffeurspetjes-
stofverkopersjasjesbuttonsfabrikantenverenigingsgebouwverzekering.

Rioolwaterzuiveringsinstallatiemonteursbusjeschauffeurspetjes-
stofverkopersjasjesbuttonsfabrikantenverenigingsgebouw-
verzekeringspapierenprinterscartridgeverpakkingsmethode.

En het grappige is dat het laatste ding dus ook echt bestaat. Je kan dat ook gewoon cartridgeverpakkingsmethode noemen of verpakkingsmethode, maar dit is wel veel leuker. Vind ik. Wel een beetje omslachtig misschien, maar dat hindert toch niet.

Dat hindert niet, dat is een uitspraak uit de vorige eeuw. Nu zeggen we: BOEIUH. Vooruitgang, joepiedepoepie.

Wat trouwens wel een leuk concept is: compost. Ook een leuk woord. Compost had mijn opa vroeger in zijn tuin. Dan doe je bovenin een ton groente-afval en aan de onderkant komt er dan heel vruchtbare aarde uit. Dat is toch mooi. Nou. Dus.

En dan kan ik jullie nu nog blij maken met mijn nieuwste aanwinst op taalgebied:

Eikelsbijters!

Ja, mét tussen-s, vraag maar aan Thomas. Net als Ruben's (overigens terechte) vraag over dat uitlekgewicht - dat moet 'ie ook nog 's een keertje uitleggen.

BANG! Zonde.

Harry Potter and the Goblet of Fire.

Zoals iedereen weet die zich de gelukkige bezitter van het IQ van een mier kan en mag noemen, worden Harry Potter-boeken verfilmd. Nou zijn die boeken wel aardig en de films altijd wat minder, maar tot vandaag had ik niet echt het idee dat er een geweldig onrecht gedaan werd aan dee boeken die, ook al zijn ze niet SUPERGEWELDIG, toch wel aardig leesvoer zijn voor in een vakantie. Bovendien kan je niet meepraten zonder dat je Harry Potter gelezen hebt. En zonder dat je alle films gezien hebt. Dus vanavond keken wij met de buren de verfilming van deel 4.

Wat een slechte film.

Nee. Dat is een understatement. De meest nutteloze 2.5 uur van mijn leven. Overstatement. Iets ertussenin. In elk geval géén goede film. Het was chaotisch, zinloos, niet spannend, er was geen verhaal; ik had meer het idee dat het een soort plaatjes bij het boek waren, maar de verhaallijn was echt totaal achterwege gelaten. De acteurs waren slecht of hadden geen zin om hun best te doen (met wat uitzonderingen daargelaten, want geen kwaad woord over acteurs uit James Herriot), en alle personages waren een soort karikatuur van wat je je voorstelt bij het boek (en dat is géén goede zaak). De leukste stukken uit het boek worden er in 3 seconden door je doorheen gedrukt, maar de saaiste stukken worden langdradig verfilmd met een Barbie-gehalte van heb-ik-jou-daar (haha, die uitdrukking.). Elk grapje dat er in zit is een soort slechte slapstick (ja, je hebt ook goede slapstick) en komen op compleet foute momenten (comic relief waar dat niet nodig is is echt een pijn in iedereens reet, toch?). Het enige leuke stukje was de wederopstanding van Voldemort (overigens is het daarvoor een zeer toepasselijke datum).
Elke Harry Potter-film heeft een andere regisseur en déze man moet echt gestraft worden voor deze miskleun. Z'n leven lang in een kamer opgesloten met alleen een TV waarop constant Bambi gedraaid wordt. Dat heeft ie verdiend, want dit was echt het soort film waarvan je tenen gaan krommen. Waar je spontaan bloedneuzen van krijgt.

En dan letterlijk.

Mensen die mij wat beter kennen weten misschien wel dat ik soms wel eens een bloedneus heb. Dat komt met vlagen en nu heb ik weer een tijdje zo nu en dan een bloedneus. En ik voel mij geroepen om zo snel mogelijk (dat betekent dus NU, terwijl het half 1 is en ik dit ook best morgen zou kunnen opschrijven) wat misverstanden uit de weg te ruimen over het hele fenomeen bloedneus.

1. Een bloedneus doet GEEN pijn. Dat betekent dat het niet zielig is als mensen een bloedneus krijgen. Dat betekent ook dat je ze niet hoeft te tróósten. Waarom het eigenlijk geen pijn doet weet ik niet, waarschijnlijk omdat je geen gevoel heb aan de binnenkant van je neus ofzoiets, want het is wel een wondje natuurlijk. Eigenlijk is dat heel raar, misschien weet iemand met zo'n eng natuurprofiel dat wel preciezer.
2. Het maakt niet uit of je je hoofd achterover doet of voorover als je probeert het bloeden op te laten houden. Het is gewoon een kwestie van voorkeur: heb je liever dat het bloed allemaal in je neus stroomt en in de zakdoek/wc-papier-prop/lap/etc., of heb je liever dat dat bloed door je keel stroomt, zo je maag in? Lekker veel proteïne enzo? Zelf, als expert op dit gebied, raad ik aan om je hoofd gewoon normaal te houden, want je wordt zo moe van de hele tijd voorover zitten en achterover is nog veel erger.
3. Bloedneuzen zijn niet te vergelijken en érger dan ongesteld zijn. Ongesteldheid (is dat een woord?) is te controleren en komt minder onverwacht, maar een tampon in je neus rammen gaat wat lastiger. Daar komt nog bij dat bloeden uit je neus ook tot gevolg heeft dat zich op tshirt, blouses en broeken mooie rode vlekken vormen, en dat heb je niet bij ongesteldheid (dat is een woord). Bovendien hoef je als je ongesteld bent je eigen bloed niet te drinken. Niet dat mijn bloed speciaal vies is, maar je kan je toch ook wel weer lekkerdere dingen voorstellen. En nee, dan denk ik níet aan het bloed van een (ongestelde) maagd. Vampierfilms kijk je maar in je vrije tijd. Beter dan Harry Potter.
4. Bij bloedneuzen kan je zoveel bloed verliezen dat je verschrikkelijk duizelig wordt, en dat is heel vervelend en hartstikke zielig en op zo'n moment is het toegestaan de ongelukkige bloedneuslijer op te vrolijken op de op dat moment meest voor de hand liggende en meest effectieve manier. Graag zelfs. Dit spreekt punt 1 op geen enkele manier tegen.
5. Zakdoeken waarmee een bloedneus is opgevangen kúnnen gerecycled worden. Dit is echter geen noodzaak. Tampons worden immers, om de een of andere obscure reden, ook niet gerecycled. Ik verwijs jullie door naar Mieke's blog, aldaar moet je zelf maar even zoeken.

Goed, dat weten jullie dan ook, jullie zijn helemaal bijgepraat en op de hoogte en onthouden dat allemaal en doen het nooit meer fout. Als er nog vragen zijn weet je me wel te vinden, toch? Mijn telefoonnummer staat in de Telefoongids. Mijn spreekuur is op maandag om 04:30hr en het is nooit erg druk, dus dat komt goed uit voor diegenen die van mijn expertise op het bloedneuzengebied gebruik willen maken.

En dan nu nog drie zinnen vol waarheid en oprechtheid en onzin en lariekoek en al die andere dingen die het leven zo de moeite waard schijnen te maken.

Portugal is maar een raar land.

Je hersenen bepalen toch (uiteindelijk) dat je hart slaat (voor wie?).

It all begins with a bang, and that's what it should end with.

BANG!

(leef je nog? dan is het tijd voor Fawlty Towers.)

Trots is dodelijk.

Mijn vader heeft ging kaarten met wat vrienden in het weekend.
Mijn vader hoorde een liedje van Neil Young.
Mijn vader kocht een Neil Young-CD. En heeft die aan mij laten luisteren.
Wat maar weer bewijst dat mijn vader óók smaak heeft - of wij allebei niet, of een soort combinatie daarvan.

Over smaak valt niet te twisten maar toch doen we het constant. Wat een lelijke broek, wat een geweldig leuke tas, ik vind blauw de mooiste kleur die er is - waardeoordelen waar je weinig aan hebt. Misschien zegt het iets over je persoonlijkheid maar wat iemand ook vindt, je kan het er nog ZO mee oneens zijn, maar het is heel lastig om iemand te overtuigen dat iets toch écht lelijk of mooi is als zij het tegenovergestelde vinden. Zó moeilijk dat we het niet moeten proberen. Goed, dan ga ik er ook geen woorden meer aan vuil maken. Zo.

Kijk. OF alles is geweldig, OF niet. En als het dat niet is moet je doen alsof, anders word je er helemaal gek van. Daarom zegt iedereen altijd, als je vraagt hoe het met ze gaat: goeoeoed, het gaat goeoeoed. En dan vraag je: heb je een leuke week gehad (want ja, je moet íets vragen)? En dan zeggen ze: jaa, mijn week was leuk hoor! Dus dan vraag je wat ze dan gedaan hebben in die week, waarop het antwoord luidt: niet zoveel, maar ik heb wel heel veel proefwerken gemaakt.
Sinds wanneer is dat leuk? Dat is het nooit geweest. Dus blijkbaar moet je doen alsóf je het leuk gehad hebt zodat de rest van de wereld ook aanneemt dat alles goed gaat, en zo hoort het ook. Blijkbaar.

Wacht.

Ok, we kunnen weer verder. Excuses voor het oponthoud. Ik moest even een rondje lopen door mijn kamer, terwijl ik wild met mijn armen in het rond zwaaide en het Wilhelmus zong (in mineur). Daarbij had ik één schoen aan.

Waves it comes
Waves it goes
This happiness...

En dat is ook wel weer genoeg dáárvan.
Hm.

Schoolboeken, kansloos, compleet, halsoverkop, gitaarnek. Zo zie je maar, je kan zo vijf willekeurige woorden opschrijven, dat is geen uitdaging. Het menselijk brein is daar toe in staat. Wat een geweldige uitvinding is dat toch, die hersens. De uitvinder daarvan zou een lintje moeten krijgen. Een blauw lintje.

Want als je er over nadenkt is het toch eigenlijk heel raar dat al je gedachten niet meer dan stroompjes in een stuk grijs/roze vlees zijn. Ik vraag me toch eigenlijk af welke kleur mijn hersenen méér zijn, grijs of roze. Helaas gaat het mij toch te ver om een kijkje te nemen. Dat is lastig uitvoerbaar, denk ik. Bijna onmogelijk. Tenminste, om het echt live te zien, in het echt, niet op een videoscherm - dát is lastig. En tóch..

Ach. Er zijn wel meer dingen die je graag wilt zien maar die je nooit, nóóit te zien zal krijgen. Er zijn gelukkig ook dingen die je absoluut niet wilt zien en die je nooit, nóóit te zien zal krijgen. Dat maakt wel weer een hoop goed. Dat herstelt als het ware het evenwicht.

Dus als je een keer verdrietig bent omdat je iets niet kan krijgen, bedenk dan hoe gelukkig je bent dat je andere dingen NIET gekregen hebt.

En als je een keer verdrietig bent omdat je je beste maatje nooit meer een koprol zal zien maken, bedenk dan dat er altijd nog salami in de ijskast ligt.

Kompas

Is alles altijd wat je er van verwacht?

We zien het wel.

Life Goes To A Party

Hoeveel veranderen mensen in 8 maanden? Een jaar, zeg maar?

Niet zoveel maar wel een beetje. En je kan natuurlijk nooit zeggen wat er dan anders is en wat niet, maar ze worden wel anders. Kinda.

Kinderbueno.

"OOOH" denken alle meisjes/vrouwen/personen van het zwakke (dat is ook maar een uitdrukking) geslacht, Kinderbueno, dat is chocolade keer 3! Dat is echt geweldig!

"Bleh" denken alle jongens/mannen/apen, Kinderbueno, das slappe troep. Daarom heet het ook KINDERbueno. Voor kinderen dus. Lijkt mij logisch. Niet iedereen denkt daar hetzelfde over.

Wist je dat er in de laatste 4 eeuwen een miljoen mensen opgegeten zijn door tijgers? Een miljoen. Dat is dus 2739,7 per jaar. Die 0.3 lieten ze staan - een been (haha, een been laten staan. Ha.) bijvoorbeeld. Geen zin meer. Dus aan het eind van het jaar had je dan een been over. Eigenlijk wel logisch dat er soms een been gevonden wordt in een of ander kanaal.

Zo, ik ga wel heel snel door mijn onderwerpen heen op deze manier. Da's nou wel weer een beetje jammer. Dan moet ik maar wat improviseren. Zoals altijd eigenlijk. Recentelijk heb ik de gewoonte om, als ik opeens bedenk waar ik over ga bloggen, snel de eerste letter van dat onderwerp op mijn hand te schrijven zodat ik het onthou, waarna ik die letter er vervolgens op de een of andere manier weer af weet te krijgen, waarna ik alsnog geen onderwerp heb. En dan kijk je om je heen, of je zuigt wat uit je duim, en als die leeg is probeer je bij je grote teen te komen maar dat zit niet lekker, dus daar hou je weer mee op, je praat 's wat met iemand op MSN of je speelt een liedje en dan komt het wel weer. Inspiratie, bedoel ik, dat komt dan weer.

En om even in te haken bij Mieke's blog, reclame he, reclame moet afgeschaft worden. Mieke zegt: het zou leuk zijn als je ze kan filteren. Oja? Het zou leuk zijn als ze opflikkeren met die klote-reclames. Het grappige is ook dat ik nog nooit, maar dan ook echt nog nóóit een reclame gezien heb waarna ik dacht: dat ga ik ook meteen kopen. Dus reclame maken heeft geen ZIN, het enige dat je doet is je er aan ergeren. Nu liep ik vanochtend vrolijk (en half in slaap) het station van Leiden uit, kijk ik recht tegen een blote reet aan van.. ja, ik weet niet van wie, maar het ging erom dat er een of andere creme was met een 'firming effect'.
Ten éérste, die blote kont had echt een VIEZE groene kleur, dat is gewoon niet fijn om te zien. Dus het is geen reclame voor die creme. Net alsof je daar groene billen van zou krijgen.
Ten twééde, wie gaat er nou een creme op z'n reet smeren? Even serieus, ik weet dat crèmes iets is voor vrouwen/meisjes/enzovoorts, maar smeren jullie dat op je kont? Het moet niet veel gekker worden.

Waarom hebben wij geen discotheek met '60-'70 muziek? Of in elk geval '60-'70-avonden, dat je tenminste een keer leuke muziek hebt zeg maar? Waarom? Wat is daar de reden voor? Is daar wel een reden voor? Heeft iemand dat bepaald ofzo? Géén '60-'70-avonden in Den Haag en omstreken? Bij deze dien ik protest in tegen die bepaling, ik. wil. '60. '70. avonden.
Sowieso zou het niet erg zijn als er een keer goede muziek gedraaid zou worden in een disco. Héb je die geluidsinstallatie, doe je er niks mee. Wat een verspilling.

Dat is net als een glas water inschenken, opdrinken en dan meteen uitkotsen. Kots mét stukjes.

Maar dat is zo vies om mee te eindigen. Dus daarom een normale, respectabele afscheidsgroet.

Ik hoop dat je tot het eind der dagen Thaïs mag eten.

Bite me in the heart

Existentialisme.

Lastig he, om dat uit te spreken. Zelfs hoogleraren struikelen daarover. Meerdere malen. Wel drie keer. Ik kan het wel in één keer zeggen maar daar moet je filosofie voor gehad hebben. Tijdens filosofie oefen je dat. Die uitspraak. Als je dat niet kan sta je voor lul voor de rest van de klas. Het is gewoon een kwestie van overleven. Als je dat niet kan word je door de rest van de klas, die zich dan gedraagt als een stelletje blinde apen, opgeknoopt. Die hoogleraar heeft het overleefd. De universiteit is toch wel weer heel anders.

Er zijn twee soorten regen.

Nee, niet hard of zacht. Nee, ook niet lang of kort. Ook niet stormachtig of rustig. De tweedeling die IK maak is vruchtbaar of gewoon water.
Er zjn regenbuien waarbij je denkt: het is niet erg dat ik nu zeiknat wordt, want het is goed voor de natuur. Al dit water wordt opgezogen door die bomen en planten enzo en dan wordt alles groen en vrolijk, en er komt bloesem aan de bomen.
Er zijn regenbuien waarbij je denkt: godverdegodverrrdomme, nu ben ik helemaal nat, klerezooi, en waar was dat goed voor, want het was gewoon een plens water van ZO'n grote mate van smerigheid dat je je niet kan vóórstellen dat bomen of planten of bloemetjes het willen hebben. Dat laten ze links liggen. Dan maar grondwater, als je begrijpt wat ik bedoel. Desnoods hondenpis. Alles behalve dat smerige water.

En natuurlijk moet het in Nederland bijna áltijd op de tweede manier regenen. Ga je naar het buitenland, Italië ofzo, dan komt de eerste (en veel leukere) soort veel meer voor. Die stomme Italianen hebben het maar goed. Pizza en nuttige regen. En donkerharige vrouwen. En bergen. En scootertjes. En een echte cultuur (een échte, niet zo'n slappe, neppe zooi als wij hier).

Kortom, kap met roken.

En wat ik nog wilde zeggen: sommige dingen zijn gewoon niet om aan andere mensen te vertellen.

Dus nee, dat ga ik dan ook niet doen, he. Snap je. Logisch. Te verklaren. Enzovoorts.

Er zijn ook dingen die je wél aan andere mensen kan vertellen en DOE dat dan ook. Al die rare geheimpjes en dingetjes die je niet vertelt omdat je denkt dat het beter is om dat niet te doen - vergeet het maar. Zorgt alleen voor verwarring.
Dus vertel het maar snel. (haha.)

En dit is de engste clip die ik ooit gezien heb. Ziet iemand er ergens een geheime boodschap in, trouwens? Ik kan me heel goed voorstellen dat die er ergens in zit. Zo sneaky. In een hoekje. Vooropgesteld dat je dit af kan luisteren (prestatie) en dat je niet flauwvalt of verandert in een dwergmenskabouterachtig beest - kan je daar dan even op letten en mij laten weten of je iets ziet? Niet dat jullie het gaan kijken, dat weet ik nu al. Maar toch. Je kan het proberen. Overigens is dit niet mijn muzieksmaak maar die van Martijn. Niet mijn schuld.

Het is soms wel mijn schuld maar NU niet. Bijvoorbeeld, wat mijn schuld was, die vlekken op mijn placemat.. pleesmet.., van de aardbeienjam. Ja. Op dat gebied neem ik ook alle verantwoordelijkheid op me.
Dat worden herstelbetalingen.

En tot slot:



















Hoe flauw.

Paperclip

Realiseerde ik me vandaag. Wat?

• Dat mijn fiets kraakt, en dat dat opgelost kan worden met een elastiekje.
• Dat het eigenlijk debiel is dat een mannenfiets een extra stang heeft. Ik bedoel, wat is dat voor dikke onzin. Stel je voor de je staand fietst en dat je trapper afbreekt - dan heb ik toch echt liever géén stang dan wél een stang. Eigenlijk is het ook raar dat een fiets met een stang er sneller uitziet dan eentje zonder, terwijl 'ie waarschijnlijk toch zwaarder is. Lijkt mij. Raar.
• Dat ik mijn blog niet in het Engels schrijf. En dat terwijl ik mijn potentiele lezersgroep zou kunnen vergroten met.. een veelvoud van wat die nu is. Niet dat iemand 'm dan ooit nog zou lezen. Maar toch.
• Dat er overal op straat van die putjes zijn van Rijkswaterstaat waarvan ik me nog nooit heb afgevraagd waarom ze er eigenlijk zijn - waar zijn die dingen goed voor? Waarom zijn het er zo veel? Om de tien meter twee van die dingen bij elkaar, heeft dat wel zin? Wat voor zin dan?
• Dat je praktisch elk zelfstandig naamwoord kan invullen achter: 'Het leven is een..' en het
• dan ook nog kan uitleggen.

Dat mijn opa ontzettend grappig was. Hij stuurde mij vroeger 'enge brieven'; hij belde eerst op met de vraag waar het over moest gaan, dan zei ik waar het over moest gaan zo ongeveer en dan maakte hij er een enge brief over. Inclusief tekeningen. Ik zal het jullie laten zien.

En als je daar niet om kan lachen ben ik zwaar beledigd. Maar dan ook echt zwaar, zwaar beledigd. Hou het dus maar voor je. Wie vindt dát nou níet grappig.

Music is alive

Mijn moeder wil een film kijken.

Ik ben de kwaadste niet.

Dont let it bring you down/
It's only castles burning/
Just find someone who's turning/
And you will come around.

Degene die weet van wie dat is zonder te spieken heeft smaak.

Music is dead

Erger je je ook wel eens aan de Donald Duck?

Waarom moeten alle zinnen met een uitroepteken?
Wanneer gaat die irritante vette gans een keer dood aan een hartaanval?
Kortom, ja, dan verveel je je dus en toen, en toen, en toen. Kortom, dat is mijn favoriete woord. Vooral grappig als er niks af te korten of te omzeilen is. Gewoon vaak zeggen, dat is mijn advies. Klinkt alsof je nog hele verhalen achter de hand hebt. Vooral handig op verjaardagsfeestjes (die trouwens nooit echt een feest zijn, maar meer een verzameling oude mensen die voor de zoveelste keer met z'n allen constateren dat wijn toch een fijne drank is) dus waar je niemand kent en waarbij aangeschoten mannen met je moeder gaan flirten.





















Dat zeg ik.

Wat ik me dus afvraag: iedereen fietst wel eens (behalve als je echt heel lui bent). Maar wáárom fietsen mensen niet zo hard mogelijk? Waarom fietsen mensen, inclusief mijzelf trouwens, maar een beetje rustig rond? Je gaat toch ergens naar toe? Het is gezonder (uiteindelijk), leuker en bovenal snéller om zo hard mogelijk te fietsen en het is gewoon DEBIEL om dat niet te doen. Geen zin in zeker. Geen zin, m'n réét. Als je altijd alleen doet waar je zin in hebt, was je nu allang een junkie geweest. Als je er over nadenkt - ja, dan heb ik gelijk. Jammer he.
Nee, je moet niet doen waar je zin in hebt, je moet doen wat goed is voor later. Je moet een beetje de lange termijn in de gaten houden. Dat is de reden dat je nu niet aan de heroine zit. Je wéét dat als je dat doet, ik je niet meer aardig vind - ja, dat is echt zo - en dat je bovendien ergens in de goot beland, tenzij je heel veel geld hebt, maar dan nog wordt het leven er uiteindelijk niet veel leuker op.

En na die wijze levensles is het tijd voor een experiment. Doe je beeldscherm uit, loop naar het lichtknopje, doe het licht uit - zorg in elk geval dat het donker is in die kamer, pikdonker. En loop dan terug naar je stoel.

Je wéét waar alles staat. Het is je eigen huis, misschien wel je eigen kamer. Waarom bots je dan ALTIJD, het is gewoon onvermijdelijk, ergens tegenaan? Dat is toch raar? Dat is een soort natuurwet ofzo. Zo zijn er nog wel meer van die wetmatigheden waar eigenlijk geen logica achter zit. Of overal zit een logica achter en we snappen het niet. Jij en ik. Wij. We.

Haha. Ja.

Denk! Denk!

Kan je iemand verplichten tot nadenken? Heeft het zin om te zeggen: dénk ná!
In die films heb je het wel, dat iemand zegt: "Denk nou eens na!" en dat ze het DAN opeens weten. Zo van: oja, vergeten, ik kan ook nog nadenken, haha wat handig eigenlijk, even proberen.. ojaaa, nu weet ik het weer!
Maar ja, films zijn sowieso nooit echt waarheidsgetrouw, ten eerste al niet omdat er geen geur bij zit. En ten tweede omdat je het niet echt kan voelen. En ten derde omdat de camera er altijd een soort van boven hangt of tussenin zit, dus het is net als het lezen van een boek - en dat kan je toch ook niet echt realistisch noemen, hooguit beschrijvend.

Serum, dat is een mooi woord. Serum.

Lectori Salutant

Kranten zijn wel grappig, maar het is soms toch zonde dat ze de volgende dag niks meer waard zijn. Vooral als er briljante zinnen instaan. Zo was er vandaag een artikel op de voorpagina van de Volkskrant over energieprijzen (hoe boeiend, hoe boeiend) met daarin de zin:

Terwijl de Commissie op het energiefront haar liberale kanonnen liet bulderen, koos Brussel voor het compromis in de strijd rond de dienstenrichtlijn [..].

Geweldig. Geweldig. Nee, ik snapte er zelf ook geen hol van. Nouja, ik snapte het wel maar ik ben weer vergeten waar het precies over ging en het was ook niet interessant genoeg om uit te leggen, je weet wel hoe dat gaat. Het is voorpaginanieuws maar het is niet interessant.

Wist je trouwens dat de krant bekijken het leukste deel van het eerste half uur van de dag is? Ja, dat is echt zo. Stel je voor dat er iets gebeurd is terwijl je sliep ofzo, dat is toch.. nou ja, bij heel veel nieuws denk je ook wel: waarom moet ik dat eigenlijk weten? Wat maakt het nou uit wat er in Libië gebeurd? Nouja. Goed. Dus. He. De krant moet ook vol natuurlijk.

Net als mijn blog, zeg maar. Alleen denken mensen dat wat er in de krant staat altijd nuttig is, en op mijn blog hebben ze dan opeens door dat het meestal dikke onzin is. Raar, hoe dat soms werkt.

Iedereen lult tegen me aan, zo kan ik me echt niet concentreren op bloggen hoor. Ja, sorry. Het is JULLIE schuld hoor! Moet je maar niet tegen me aan praten terwijl ik aan het bloggen ben!

Jézus.

Kortom, het is weer eens een totaal onzinnige dag.
Vinden jullie ook niet?

Zo niet, ga dan rechts staan. Zo wel (haha), ga dan maar in het midden staan. Als je het niet weet, pleur dan maar een eind op.

Enn nnu ga ik met dubbel nn pratenn om aann te tonnenn dat de letter nn veel voorkomt inn de NNederlanndse taal. Opvallennd vaak, eigenlijk. Enn dat terwijl het toch nniet echt eenn bekennde letter is.
Niemand lievelingsletter is de N. Niemand heeft het ooit over de N. Ik vind dat de N vet achtergesteld wordt. Doe er wat aan.

Oja, je mag wel weer op je normale plaats gaan staan hoor. Sorry. Ik was vetgeten dat jullie allemaal links en rechts stonden enzo. In groepen ingedeeld, klaar om een of andere marteling te ondergaan. Ik heb geen zin om jullie te martelen. Niet vandaag.

Niet vandaag.

I guess that I / should not complain / I love you still / you win again.

Even over die doelstellingen van een paar dagen geleden.

1. Lose your sense of 'humour' on the 1st of april. Please. No jokes. Please.
2. Be extra nice to your grandmother. I don't care what you do with your grandfather, though. Lock him in the closet or something, I don't care.
3. Throw a party! Somebody must have a birthday or another occasion to have a goddamn party this month! Jesus Christ, please, somebody..? I'll even buy you a present.
4. Make a picture of yourself every day, then at the end of the month you can see how much you've changed in that month. How cool is that, eh?
5. Learn a new language.

Ik feliciteer jullie met het behalen van doelstelling 1. Mieke vergeef ik, want die moest een grap maken voor het collectief. Doelstelling 2, daar vertrouw ik op, die gaat gewoon goedkomen. Doelstelling 3 is óók bereikt, want Arthur en Wessel geven 14e april een feestje. Dus als je druk bezig was met een feest organiseren: ga daar vooral mee door. En doelstelling 4.. tja. Daar gaat het wat slechter mee. Daar moeten jullie nog even aan werken, gok ik.
Wat betreft nummer 5: Ik heb vandaag geheel onvrijwillig Japans geleerd en dat zal ik dan maar met jullie delen, zodat jullie die ook binnen hebben.

Sonno joi!

Toch, Emma?

Overigens, wie allevijf de doelstellingen haalt krijgt een enorm eervertoon op deze blog, compleet met foto, biografie en favoriete diersoort. Ik neem je mee uit eten, ik maai je voortuin (het grás in je voortuin) en ik doe een raar dansje, één uit mijn assortiment van véle, véle rare dansjes. Kortom, allevijf de doelstellingen halen is de moeite zéker waard.

Trouwens, heb je ook wel eens dat je de neiging krijgt om iemand neer te schieten? Ja, zeg je dan natuurlijk, natuurlijk heb ik die neiging wel eens. Maar nee, ik bedoel, dat je echt de neiging krijgt om iemand een kogel door zijn (of haar, maar dat is zeldzamer) kop te jagen, dat je het gewoon al hélemaal voor je ziet? Dat je dat als een soort voldoenend visioen voor je ziet? Dat zijn (of haar, maar dat is zeldzamer) hersenen het plafond sieren?
"Maar Jesper, daar zou je toch spijt van krijgen hoor, en bovendien, wat ben je weer eens verschrikkelijk bezig! Zoiets mag je helemaal niet denken! Ik vind je nooit meer lief!"
Weet ik ook wel. Ik ben ook niet lief. Ik ben een botte lul. Dat schijnt zo te zijn. Maar das toch niet erg? Nee, dat zeg ik. Dat is niet erg. Lief is ook niet alles.

Ik heb een nieuwe.

Dit is een mooie, dit is een mooie. Let op he. Al je aandacht hierop vestigen, even. Oh, kom op. Het is al erg genoeg dat je vandaag geen fruit gegeten hebt! Of wat dacht je van dat je vandaag niet doorgetrokken hebt! Jaja, dat lijkt me toch wel zeer schandelijk en zonder twijfel erg genoeg. Maar je krijgt nu dus éénmalig de kans op vergeving. Als je nu oplet. Heel goed. Letter voor letter leest. En dat is niet genoeg, je moet er ook nog bij nadenken. Ik weet wel dat sommigen van jullie dat liever aan iemand anders overlaten, in dit geval dan aan mij dus; maar dit keer moet je het zelf doen. Dat doet misschien pijn, maar het duurt maar heel even. Je hebt mijn woord. Goed, daar komt ie dan (nee, spaar me, je bent nu niet dat ene liedje aan het zingen, jeweetwel, dat ene. Dat ben je niet aan het doen.):

Het leven is als een ballon op een tafel.

..

Godverdomme, ik zei toch dat je na moest denken? En dan kom je hier lezen wat ik daarmee bedoel zeker? Kan je dat niet zelf bedenken soms? Ik schat jou hoog in hoor, jij hebt best hersens, waarschijnlijk ben je slimmer dan ik - dus wat zit je dan te zeuren? Dan hoef ik het toch ook niet uit te leggen? Het is best simpel, zoals altijd eigenlijk. Het is meer een kwestie van je invalshoek.

Een ballon op tafel. Stel dat er iemand langskomt die die ballon ziet liggen. Wat gaat die iemand doen met die ballon die daar op tafel ligt?

Jááá, heel goed. En dat is ook zo ongeveer het ENIGE dat je met een ballon kan doen. Goed, toegegeven, er zijn andere dingen, maar het meest voor de hand liggende lijkt me hier het best invulbaar. Nou goed. Snappen jullie dan nu éindelijk wat ik bedoel met 'het leven is als een ballon op tafel'?

Nou, dat is mooi. Dan zie ik graag jullie interpretaties terug als kanselier. Doe je best.

Mystery White Boy '95-'96

Op de WC vond ik een boekje over Canasta. God weet hoe het daar terecht gekomen is, want god weet alles. Tenminste, dat schijnt zo te zijn - ik heb er van horen zeggen. God weet hoeveel haren Ollie heeft, hoeveel bomen er op de wereld zijn en hoeveel lucifers je daarvan kan maken, en hoe lang de lijn is die je krijgt als je al die lucifers achter elkaar legt. God weet precies wat jij nu denkt, hij weet dat ik een xylofoon op mijn kamer heb, hij weet wat 756 maal 39560,452 is. En hij weet hoe dat Canasta-boekje bij mij op de WC terecht gekomen is. Persoonlijk vind ik dat een stuk interessanter dan hoeveel lucifers er mogelijkerwijs geproduceerd zouden kunnen worden uit alle bomen op de wereld, want dat scenario is toch onmogelijk terwijl dat Canasta-boekje er écht lag. Nu niet meer, ik heb het nu hier. Ik heb er een beetje in gelezen en dat wilde ik jullie toch niet onthouden.

Canasta is een kaartspel. Op de voorkant van het boekje staat:

CANASTA
Spelregels, Wenken, Voorbeelden

Wat 'wenken' zijn weet ik niet, maar het staat allemaal in dit boekje, dat 33 bladzijdes bevat (God weet hier écht meer van). Nou goed, in de eerste 24 bladzijdes wordt uitvoerig uitgelegd hoe normaal Canasta werkt, maar dan geeft de schrijver een onverwachte draai aan het boekwerkje. Er wordt een ander soort Canasta geïntroduceerd, het zogenaamde 'Samba-Canasta'. Ik citeer:

DIT [samba-canasta] is het giganten-Canasta; dit is Canasta in de vierde dimensie. Het is een groot avontuur, maar U moet werkelijk Canasta onder de knie hebben voor U zich in deze wilde Chileense versie van het spel werpt.
Canasta, uit Zuid-Amerika naar de VS overgewaaid en daar warm ontvangen, schiep spoedig grote verwarring; weldra waren er bijna evenveel manieren van spelen als spelers. Na veel werk door een lichaam dat zich de National Canasta Laws Commision noemde, werd het spel tenslotte gestandaardiseerd. Dit nieuwe reglement, dat later vrijwel overal werd erkend, wordt ook in dit boekje gevolgd.
Na enige tijd werd Canasta bedreigd door een ander gevaar: de Chileense ziekte sloop door de gelederen der trouwe beoefenaars en vrijwel iedere besmette voegde zich bij deze vijfde colonne. Het schijnt dat nu in New-York geen Canasta-speler is te vinden die niet een Samba-speler is geworden!

Oh hemeltje! Als je dat leest slaat de schrik je toch om het hart! De Chileense ziekte, verschrikkelijk!

Hoe komen ze er bij. De Vijfde Colonne der Canasta-spelers. En hoe kan een kaartspel WILD zijn?

Nouja, de waarschuwing die ik jullie allemaal mee wilde geven is dus: kijk uit voor de Chileense ziekte en blijf gewoon normaal Canasta spelen op de manier waarop je het altijd al deed!

Verder ben ik een beetje moe en heb ik deshalb weinig te melden. He, daar is een Duits woord tussen geslopen. Zou het kloppen, qua betekenis? Of zou het gewoon bluf zijn? Wie weet, wie weet. Nouja, sommige mensen zullen het zeker wel weten. Ik weet het eigenlijk ook wel maar ik laat het liever in het onzekere. Soms is het veel beter om je bepaalde dingen helemaal niet af te vragen, om ze helemaal niet te bespreken en gewoon maar te accepteren (en zo snel mogelijk weer te vergeten). Maar dat geldt natuurlijk niet voor alle dingen.

En zo kan je alles nodeloos compliceren. Daar ben ik ook goed in, nodeloos compliceren. Ik ben misschien sowieso wel goed in nodeloze dingen. Nodeloos, dat is het tegenovergestelde van nodig. En als je nodeloze dingen hebt, heb je vast ook nodige dingen. Wat zijn dan nodige dingen?

In wat voor nódige dingen ben JIJ goed?