..GOTTAGETYOUINTOMYLIFE (padapapapa)

"Inwoners Zijtaart moeten wc mijden
Uitgegeven: 28 juli 2007 18:24 Laatst gewijzigd: 28 juli 2007 21:03

ZIJTAART - De gemeente Veghel heeft inwoners van een wijk in het dorpje Zijtaart dat onder de Brabantse gemeente valt, zaterdag opgeroepen liever niet meer naar de wc te gaan. Ook douchen en (af)wassen is er voorlopig niet bij, liet de gemeente zaterdag weten.
Veel inwoners van de wijk Rudebroeck in Zijtaart kunnen helemaal geen gebruik meer maken van hun toilet. Door hevige regenval in de nacht van vrijdag op zaterdag raakte de riolering overbelast.
Om die reden heeft de gemeente zaterdag chemische toiletten geplaatst, waar de inwoners alsnog terecht kunnen.
Pompgemalen draaien volop om de riolen te ontlasten. Maar de gemeente waarschuwt alvast voor regen zondag. Daardoor zal het probleem niet snel worden opgelost, aldus de gemeente."

Bron: Nu.nl

Oke.

Zijtaart? Wat de heck is dat nou weer voor plaatsnaam? ZIJTAART?
Nou moet ik toegeven dat de zijkant van een taart meestal wel het lekkere stukje is - behalve dan bij appeltaart. Bij mokka-taart bijvoorbeeld is de zijkant ietsje harder, dat voegt wel wat toe aan de smaak, een beetje dat plakkerige..

Stel je voor dat je dat besluit neemt: Ik ga in Zijtaart wonen. Ik verkoop mijn huis in Amsterdam, Den Haag, Utrecht, of elke andere willekeurige plaats met een normale naam, en ik ga wonen in Zijtaart - Zijtaart, of all places. Waarom zou je dat doen? Dat is gezichtsverlies hoor, als je al je vrienden en kennissen en familie moet vertellen dat je nu in Zijtaart woont. En toch, sommige mensen doen dat, want er wonen mensen in Zijtaart, dus moet er ook een reden zijn om daar te wonen, lijkt me.
Misschien denken ze: als ik in Zijtaart woont, kan me niks gebeuren. Die naam is zo raar, zo ongewoon, daar zijn geen bomaanslagen, geen tsunami's, geen dalende beurskoersen. Als daar een vogeltje uit de boom valt is het nieuws, iedereen rijdt 30 kilometer per uur, er is nog een echte bakker, zoiets.
En geef ze ongelijk: Zijtaart, dat klinkt inderdaad alsof er geen hol gebeurt.

Dus oké, je woont in Zijtaart, lekker rustig en Brabants, en dan opeens verdomme, je mag niet meer schijten! Op last van de gemeente! Overstroming of zoiets! Holy SHIT! Woon je voor niks in dat kutdorp, er gebeurt wat, Jezus Heremia!

Zo hard heeft het helemaal niet geregend, toch? Hm.

Zouden ze in Zijtaart op dit moment controleren op wildplassers? Da's €50 boete pér wildplasser, hé, maar ja, wat moet je anders? En wildpoepen? Ik weet niet of wildpoepen een hogere boete oplevert, eigenlijk. Het is wel viezer, vind ik, dus zou dat moeten.
Aan de andere kant, door het wildplassen stijgt de waterspiegel verder, terwijl ze juist bezig zijn met het leegpompen van het gedoe.. dus zou wildplassen strenger aangepakt moeten worden, met hogere boetes.
Het zou me toch wat zijn als er een balans ontstaat tussen de hoge doch dalende waterstand en het wildplassen - dan komt het nooit meer goed: mensen mogen niet naar de WC vanwege de hoge waterstand, pissen dan maar in de bosjes, waardoor de waterstand gelijk en dus te hoog blijft. Dat gecombineerd met al dat gewildpoep.. en voordat je het weet is Zijtaart één grote hoop stront.

En dan wordt het, gok ik, de beroemdste plaats ter wereld. Een attractie voor iedereen met een wasknijper. Overwegend bruine koelkastmagneten..

Om wildplassen tegen te gaan heeft de gemeente van die chemische toiletten geplaatst, gelukkig (alhoewel dat, de lange termijn in ogenschouw nemend, financieel gezien misschien niet de beste beslissing geweest is - strontbergtoerisme is natuurlijk dik cashen.).
Chemische toiletten. Blijft riskant klinken, vind ik. Als dat omwaait terwijl je er inzit kom je er volgens mij uit met allerlei enge brandwonden en als je pech hebt met een afgesmolten been ofzo. Of de stank van het inwendige van het toilet zet zich voor eeuwig vast in je huid. Een beetje Labyrinth-achtig (ik ken die film nu ook, en de Bog of Eternal Smell is gewoon briljant).

In werkelijkheid zijn die chemicaliën ervoor om te zorgen dat het geheel niet zo stinkt. Maar dat werkt niet. Dat komt het geen waterclosetten zijn, maar latrines - dat wil zegen, het spoelt niet weg maar alles blijft lekker liggen tot het door mannetjes met van die dikke slangen opgeslorpen wordt, in die rare autootjes. Dan kan je er zoveel chemicaliën tegenaan flikkeren als je wil, dat stinkt gewoon. En het is visueel ook zeer onaantrekkelijk.

Net als tongpiercings, de kleur roze en Yoko Ono. Pah.

You're gonna need a pen for this

Luister eens, iedereen heeft een verleden en het laatste half uur van mijn verleden bestaat uit het schrijven van een post die NU kwijt is omdat mijn KUTcomputer opEENS ZÓmaar uit moet vallen, NET op het moment dat IK dacht van NOU dit is BEST een leuk verhaal en ik ben BIJNA klaar maar er moet nog even DIT in en DAT in en..

Daarom is het bést logisch dat ik het nu, in de rebound, in de revanche, in de cartouche, heel kort ga houden. Sorry.

Ik ga morgen onmenselijk vroeg opstaan om naar Lissabon te gaan. Met een vliegtuig. Ik denk dat dat is omdat het heel ver lopen is. Of misschien is het wel juist andersom.

In de tijd dat ik weg ben, dat is dus 4 dagen, mogen jullie van mij verdomme doen wat jullie willen MAAR:

• Doe niet mee aan danswedstrijden.
• Eet geen ansjovis.
• Doe aardig tegen je buren. Doe altijd aardig tegen je buren. Zeker als je kampeert.
• Schrijf twee boeken met bloot hoofd en blote voeten.

En kom nou niet aan bij mij van jaaa, maar Jesper, daar heb ik geen tijd voor, ik heb deadlines, ik heb een hersenschudding, het kan me NIET schelen.

Als ik terugkom, mogen jullie van mij verdomme doen wat jullie willen ECHTER:

• Wees geen meisje.
• Doe niet alsof je blij bent om lompe dingen om jezelf bezig te houden.
• Droom ergens van. Maar niet van zoenen. Dat raad ik je echt áf. Het is vreselijk. Niet zoenen, maar drómen over zoenen, he. Meestal stopt een droom zo net waar het leuk wordt - nou, ik kan je uit eigen ervaring, als het daar niet stopt, maak dan je borst maar nat. Of, eigenlijk hoef je dat niet zelf te doen, dat komt wel goed met al het rondvliegende kwijl. Sorry Ro Ro Ro, maar brr.

Nu komt de tijd om je niet aan mijn regels te houden. Gogogogo!
Rebel rousers!

226: the rainmen fairyboat

''Ain't it just like the night to play tricks when you're tryin' to be so quiet?
We sit here stranded, though we're all doin' our best to deny it..''

Vrouwen die net bevallen zijn duwen hun kinderen rond in buggy's.

Een buggy valt perfect in de categorie 'domste dingen die er bestaan': qua design iets in de buurt van backpack-tassen qua lompheid, qua hipheid iets in de buurt van een plastuit, en nog een dom-klinkende Engelse naam ook.
Ik snap niet wat er mis is met een gewone kinderwagen. Niet inklapbaar zeker. Wie wil z'n kind nou rondrijden in iets inklapbaars? (Wie wil z'n kind nou rondrijden? Wie wil z'n kind? Wie wil? Wie?)

Morgen en overmorgen ben ik van 10 tot 5 te bezichtigen als suppoost in museum Boerhaave te Leiden. Mét wit overhemd, zónder naambordje. Gratis brownies bij de koffie.

En nu? Nu zoek ik mijn inspiratie in niks.

Hilarisch over 100 jaar

De dood bestaat niet.

Wat is chaos? Hoofdpijn.

Hoe kom je daar zo bij, Jesper? Chaos? De dood? Bestaat niet? Wat verwarrend. Als volgt.

De laatste tijd vraag ik mij soms af wat chaos is.

Dat komt zo. Een tijdje geleden kregen wij een workshop Improviseren met mijn orkestje. Dat ging aan de hand van bordjes: een (vreemde) vrouw hield bordjes omhoog, een bordje 'jazz', of een bordje 'rock', of een bordje 'hoog en snel', en op haar teken (een soort vuistgebaar dat je absoluut niet zag aankomen) was het dan de bedoeling dat iedereen speelde wat er op het bordje stond - dat wil zeggen, het gevoel dat hij of zij kreeg bij het bordje vertaalde naar zijn of haar instrument.
Het favoriete bordje van de vrouw die die workshop gaf (brr) was het bordje CHAOS.

Jazz spelen op een klarinet is te doen. Hoog en snel kan ook. Rock spelen op een klarinet is niet te doen, maar je kan nog iets proberen. (Toen ik dat probeerde vond zij het duidelijk maar niks, maar dat is dan pech voor die domme doos. Ik speel klarinet, welk instrument rockt er nou MINDER dan een klarinet? Zelfs castagnettes.. naja.)

Maar het bordje 'chaos' was een probleem. Is dat trouwens nog steeds. Nu nog meer dan toen.

Iedereen in het hele orkest die het bordje 'chaos' zag begon zoveel mogelijk lawaai te maken. Te zagen op hun violen; onsamenhangend te drummen, keihard te blazen, zo hard en lelijk mogelijk. Het past bij ons idee van chaos: een wilde, vurige harde, keiharde, ongeordende stroom lawaai. Ik deed dat ook, hoor, de eerste keer. Het is wel eens leuk om gewoon keihard zoveel mogelijk teringherrie te maken, namelijk.
Toen dat bordje echter een paar keer langs gekomen was begon ik er over na te denken wat chaos spelen op een instrument eigenlijk precies zou moeten zijn. Andere mensen dachten er totaal niet over na en deden precies hetzelfde als de vorige vijf keer. Toen werd ik achterdochtig, want het kan toch niet kloppen dat als je 5 keer achter elkaar chaos speelt, het vijf keer hetzelfde klinkt? (Dat was retorisch. Hoi hoi.)
Daarbovenop gaf die vrouw me ook nog eens helemaal niks te spelen, niks te doen. En je weet wel hoe dat werkt: als je ergens mee bezig bent maar je krijgt niks te doen, dan ga je alles overdenken, eerst alle belangrijke dingen, en dan nog een keer, dan kijk je een beetje om je heen (oei, wat heeft die een foute broek en oei, wat heeft die eigenlijk.. oei!) en als je alles gehad hebt ga je opeens nadenken over waar je eigenlijk mee bezig bent. Je wordt zelfbewust. Vreselijk zelfbewust.

Hoe dan ook, de vraag waar ik mee zat was dus: als je het bordje 'chaos' krijgt, hoe speel je dat dan op een klarinet?
Chaos is de complete afwezigheid van structuur. Na één minuut nadenken was ik er achter dat muziek maken zonder structuur absoluut onmogelijk is. Als ik zoveel mogelijk teringherrie maak, speel ik nog steeds iets dat je op papier zou kunnen schrijven, dus zit er al structuur in: het bestaat uit noten, die noten kan je in een bepaald ritme opschrijven, het is allemaal geluid, je maakt het door te blazen en knoppen in te drukken met je vingers - kortom, op het moment dat je teringherrie speelt, ben je veel te veel met de structuur van teringherrie bezig en is het dus geen chaos meer.
Sterker nog, het bordje 'chaos' is een contradictio in terminis op zichzelf, een paradox bedoel ik. Volgens de regels van de logica kan dat bordje niet bestaan. Een bordje om mensen aan te geven dat ze chaos moeten spelen betekent dat je al structuur aanbrengt in wat ze gaan spelen vóórdat het spelen begonnen is (speel chaos en niet iets anders, en begin nu!). Dat sluit chaos absoluut uit, het is onmogelijk, ondoenlijk, het kán gewoon niet, chaos heeft geen begin met een bordje, geen geluid, geen..
Dus ik besloot om helemaal niet meer mee te doen aan het bordje 'chaos'. De vreemde vrouwe die het bordje 'chaos' omhoog hield heeft er duidelijk niet langer dan één minuut over nagedacht. Bij onmogelijke ondoordachte opdrachten hoef je het denk ik niet eens te proberen ze ook nog uit te voeren. Gewoon negeren. Net als de hoofdpijn die het oplevert.

--

Na deze ervaring, die mij een beetje verslagen achterliet (verslagen door chaos, dus), probeerde ik te bedenken wat chaos dan is BUITEN de muziek. Dat het niet bestaat binnen de muziek is misschien wel logisch, omdat muziek iets specifieks is, met grenzen, compleet afgebakend en overzichtelijk. Maar het begrip 'chaos' moet toch wel enige betekenis hebben in het algemeen?
Chaos is.. (ahum) iets (of niets) compleet zonder structuur, onsamenhangend, onvoorspelbaar, onkenbaar, woest, wild, maar toch met een zekere charme, waar vanalles uit voortkomt maar vanalles in verdwijnt, altijd veranderend maar toch altijd hetzelfde, immens groot en microscopisch klein, het is alle tegenstellingen en tegelijkertijd alles wat niet met elkaar in strijd is, het botst nergens maar overal... eigenljk is het ook niet in woorden te vatten. Wat een verrassing. Het is iets, en het is niets. Iets dat niet eens altijd iets is, is dat überhaupt te bevatten?

Misschien is het wel het leven in totaal, dacht ik toen, maar volgens mij klopt dat niet. Misschien is het wel de dood, dacht ik toen. De dood is iets en niets tegelijk, toch?

En toen kwam ik erachter dat dat niet zo is. De dood bestaat niet. Je kunt niet dood zijn. Je kan namelijk niet niet bestaan en tegelijkertijd wel bestaan (als dood persoon dus). Aan de zin 'hij is dood' is iets mis, namelijk het woord 'hij'. 'Hij' bestaat niet op het moment dat de zin uitgesproken wordt.
En dat is fijn, want dat betekent dat je er ook niet bang voor hoeft te zijn. De dood, bedoel ik.
Het heeft dus 19 jaar en een improvisatiecursus met een bordje 'chaos' geduurd voordat ik er achter kwam dat de dood ook maar een concept is, een abstractie, zoals alles.

(Iedereen die nu zin heeft om meteen op orkest te gaan of meteen improvisatiecursussen te gaan geven, eet genoeg vis en meld u bij het dichtstbijzijnde pompstation voor minder informatie.)

Wist je dat 'secretaresse' het langste woord is dat je met alleen je linkerhand kan typen? Dat is niet waar, want je kan ook 'secretaressetas' typen, of 'secretaressegeweer', en ik kan ook teletubbie typen met mijn linkerhand, maar dat is flauw, dat is valsspelen, ik bedoel, het langste woord dat in de Van Dale staat, dat je kan typen terwijl je je linkerhand in een normale positie houdt. De Dikke. De Dikke Van Dale.

Oke. //