right-y-o

heeft al, ooit, op mijn blog gestaan.

nog steeds de moeite waard. (?)

dugheart blues

- pauze -
snel! terug naar het aanrecht! denkt de vrouw met het schort opgespannen tot haar harige oksels. ze trekt haar reetveter op als een voetbaltrofee en snelt de trap af, beide handen ritmisch op de leuning meppend.
over de rottende rivieren van rotterdam varen duizenden skeletschepen volgens een vast schema heen en weer. ik geloof dat ze kaviaar aanvoeren, en in elk geval olijfolie - eerste persing premium, echte luxe de luxe - waarmee ze als hun gewicht in dollars binnenslepen.
hij zet de tv aan en zingt de tweede stem mee. alles ruikt naar ei en parfum. maar al te graag laat hij zich vallen op de bank, maar als je eenmaal ligt moet je weer opstaan - wat een moeite! liever liggen dan maar. liggen tot betere dagen vanzelf onder de gesloten deur door druppelen. ze komen heus wel! en desnoods langs de shop voor een blootje.

stiekem denk ik wel eens, sommige van de dagen dat ik op tijd wakker word, dat een butler aan mijn deur klopte. "meneer", zegt hij, 'U bent de rechtmatig opvolger van hare majestestesteit de koningin, wilt u even meekomen naar dat paleis ergens middenin het haagsche bos?'
zachtjes dwingt hij mij uit bed, kamt mijn haar en sleept mij een endje mee, zodat ik uiteindelijk fris en uitgerust doch enigszins bevreemd arriveer op mijn plaats bestemming. wel kan ik met gerust hart beweren dat ik altijd al aangevoeld heb op zijn minst van adel te zijn. men ouvreert de deur uitermate deftig voor mijn persoon, waarbij geöliede hengsels soepel om hun as manouvreren (daarbij weinig tot geen gerucht producerend). de pers vraagt mij wie ik ben. ik kaats keurig terug en men ontvangt nul op rekest.
ik ontmoet mijn rechtmatig moeder handkussend. zij verhaalt van een romantische escapade - inderdaad een jaar of éénentwintig in het verschiet - waarbij er sprake was van buitengewoon harde gemeenschap. zij kleurt rood in haar façade. daarna overhandigt zij mij beheerst haar gulden kroon en vraagt mij vergiffenis, die ik haar verleen - de gebeurtenis bekrachtigend met een fles buitengewoon expensieve port.
nu regeer ik de nederlanden daadwerkelijk, rechtlijning en eensgezind.