Puur Fruit Passievrucht

Altijd ongemakkelijk als andere mensen ruzie gaan maken waar je bij bent.

Want wat moet je dan doen?

Je hebt mensen die kiezen voor de actieve aanpak en meteen opspringen, de boosdoeners uit elkaar halen, kalmeren, voor iedereen thee maken en de leiding nemen in het gesprek om het uit te praten.

Of je kan gewoon blijven zitten. Ja, dat doen de meeste mensen. Dat doe ik denk ik ook. Meestal. Maar het blijft lastig. Een soort van beschamend, om daar bij te zitten.

GOED, jullie hebben het wel begrepen. Dat is mooi, volgende onderwerp dan maar - ik tover wel weer iets uit mijn hoed, tralala, één twéé drié, het gaat nu een tijdje overrrrrr..:

Krasjes.

Je koopt een nieuw mobieltje (natuurlijk, wie koopt er nou een óud mobieltje). Een nieuwe mp3speler. Een horloge. Een fototoestel, een fiets, een auto, een CD.

En je denkt: ik doe er heel voorzichtig mee, want dit is ZO'N mooi ding, jeetje! Dus je doet er voorzichtig mee. En na een week kijk je nog 's van dichtbij.
En er zit een krasje op.
Opzich niet erg.

Maar gewoon ONTZETTEND irritant, want het ding is net nieuw. Het werkt nog perfect, niks aan de hand, niks te klagen, maar er zit WEL een krasje op.

Waarom dat vervelend is snap ik zelf ook niet. Misschien omdat je dan inziet dat niks zo mooi is als het lijkt. Of dat je inziet dat tijd écht verstrijkt, een soort confrontatie met je eigen sterfelijkheid.
Of gewoon omdat een krasje heel lelijk is, en net op dat ene plekje zit waar je het het best ziet.

Maar ik heb de oplossing. Je moet gewoon als je een nieuw ding koopt er metéén zelf een krasje inmaken. Dan is een tweede krasje veel minder erg. En het eerste krasje kan je op een mooi plekje doen, en in precies de goede vorm. Zodat je zelf daar tevreden mee bent.

Dus lekker krassen! Zodat alles uiteindelijk als stof uit elkaar valt. En dan maakt het niet meer uit.

En dan nu nog wat humor getipt uit Nieuw-Zeeland:



Daar. Klaar. Dus. Die. Hoppa.

Hopsaflatsiedosie!

Zure-bommen-taart (één, twéé, drié, viér..)

Wat is eigenlijk humor?

Ik weet het niet.

Een mop kan best grappig zijn - alhoewel dat niet vaak voorkomt -, een opmerking, een situatie. Dus grappige dingen bestaan. Humor bestaat. Daar kan je niet omheen.
Maar WAT het precies is dat iets grappig maakt, daar kan ik eigenlijk geen antwoord op geven.

Soms is iets grappig omdat het onverwacht is. Of omdat het beledigend is. Of bizar, of dubbelzinnig, of verfrissend, of gewoon omdat alle andere mensen er zo hard om moeten lachen. Er is niet één criterium en er zijn tientallen soorten humor, die heel verschillend gewaardeerd worden.
Sommige mensen houden wel van slapstick en andere mensen niet.



Misschien zijn er onder jullie die denken: het is niet belangrijk waaróm het grappig is, wat maakt dat nou uit? Ik lach er gewoon om, en verder hoef je daar niet moeilijk om te doen.

Maar overal moeilijk om doen is juist leuk. Dat maakt het leven juist de moeite waard. Als je alles simpel houdt, dan snap je ook alles, en dan is er niks aan. Als je je bij alles afvraagt wáárom het zo is wordt alles zo moeilijk dat je de weg kwijtraakt.
En verdwalen is leuk.

Nog wat leuke dingen:

• Onzinnige dingen kopen omdat je ze mooi vindt.
• Harmonica spelen, want dat is makkelijk maar je kan het ontzettend moeilijk maken.
• Dat het mooi weer wordt in het weekend.
• Foto's maken van kleine dingetjes die niemand anders opvallen.
• Amelie. Ja, die film vond ik nou wel grappig.
• Vakantie. Ook al vind ik dat het niet echt voelt als vakantie. Maar toch.

En om al dat leuks te compenseren, hier nog wat vieze dingen:

• Baileys.
• Verse hondenpoep die je in een zakje moet doen.
• Dode vogels.
• Droog brood.

En dan nog wat neutrale dingen:

• Een veertje.
• Een batterij.
• De vloer.
• De lucht.
• Een boom.

Morgenochtend ga ik tegen mijn zin naar Groningen.

(P.S.: Dit is pas echte humor!

Ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha!)

Meganisme

Morgen ga ik weer bloggen hoor.

Vandaag heb ik een kater en ben ik duf en moe en niet in vorm en futloos.

Vorm een mening (kreng!)

Wie naar de Matrix gekeken heeft weet dat sommige dingen veranderen en sommige niet. Dat het in die film door het meest oninteressante personage wordt gezegd, dat het leidt tot het slechtste stukje van de film etcetera maakt opzich niet uit. Het is wáár.

Dat soort abstracte uitspraken kunnen nog absolute waarheid bevatten.

Het gebeurt of het gebeurt niet.
Alles of niets. (die klopt niet, volgens mij)
Sommige dingen veranderen en andere niet.

Om op te sommen wat er anders geworden vandaag is onmogelijk. Echter, het opsommen van wat er NIET veranderd is is NOG onmogelijker. Dus denk ik dat ik énkele dingen opsom die vandaag anders geworden zijn.

Allereest: Ik heb sinds vandaag een spiegel in mijn kamer. Nouja, meer een spiegeltje. Hij is enigszins vies, rood aan de rand en gemaakt door een leerling op de school van mijn moeder. Hij heet Wikash. Want dat staat achterop.

Ten tweede: Ik heb mijn zonnebril uit mijn jas gehaald.

En oja, ten derde: Er staat een nieuwe tekening op dat verdoemde krijtbord van me. Die ik zelf gemaakt heb. Ja, wat wil jij dan, dat 'ie er zomaar verschijnt? Zonder dat ik iets doe?

Nouja, goed, dat was het eigenlijk wel. Meer kan ik zo snel niet verzinnen.

Dan nog een groot raadsel, want beneden ligt een DVD van Scary Movie 3, maar hij is niet van ons. Dus wie heel erg houdt van Enge Filmpjes mag 'm van mij op komen halen in ruil voor een lik over Ollie's wang (foto verplicht).

Goed.

Er zijn een paar dingen belangrijk in het leven: genoeg water drinken, altijd je lippenstift bij je hebben (meisjes), altijd een stukje touw bij je hebben (jongens), nooit verkering nemen zonder toestemming van je tante (Jesper) EN, dat is nog veel belangrijker, een basale kennis van Monty Python.

Daarom voor de onwetenden (schaamt U diep) alhier de aller, allerberoemdste (ik zeg niet béste, maar wel beroémdste) sketch ooit.



En onthoud daarbij alsjeblieft dat het nadoen cq quoten van Monty Python een absolute doodzonde is.
Iedereen kent het.
Jij kan het niet grappig overbrengen.
Dus hou je mond.

Waarna ik op het volgende kom: waarom is abortus voor Christenen een doodzonde? Technisch gezien doen zij zelf niks: de vrouw (of man, maar ik stel me zo voor dat vrouwen dat doen) met het stofzuigertje is toch eigenlijk de moordenaar.
Alsof god het wat kan schelen dat er een baby opgeslurpt wordt. Dan maakt ie toch gewoon een nieuwe. Dat is voor de oppermachtige toch geen enkele moeite, joh.

Lijkt je dat trouwens ook niet saai, oppermachtig zijn? Nooit meer een uitdaging, alles binnen een mum van tijd geregeld, wat heeft het dan eigenlijk voor zin? Gaat dat niet ontzéttend vervelen?

Wat een retorische vragen vandaag.

Tijdrover

Vaak fiets ik en bedenk ik dan waar ik over ga bloggen.

Het komt vast niet voor dat jullie rondfietsen en dan opeens denken: jezus, ik wou dat dáár eens over geblogt zou worden door iemand anders!

Begrijpelijk.

Maar waar wou ik ook alweer naar toe.. oja. Inspiratie doe je dus op op de fiets. Ik denk dat dat is omdat je dan nergens aan hoeft te denken. EN omdat je in een soort ritme komt.
Ritme is belangrijk voor inspiratie.
Dus eigenlijk zouden drummers verschrikkelijk innovatieve mensen moeten zijn.

Daarnaast hangt het ook nog af van of je linkshandig of rechtshandig bent. Want als je linkshandig bent (zoals ik) wijst dat er op dat je réchter-hersenhelft juist beter ontwikkeld is, en daarom kan je beter dingen verzinnen en minder goed dingen onthouden.

Schijnt.

Of je inspiratie hebt ligt ook nog aan hoeveel je geslapen hebt, met welke mensen je uithangt of gepraat hebt, of je zin hebt, of je bier hebt, of er enige druk op staat of niet (tijdens het schrijven van werkstukken ben ik bijvoorbeeld ontzettend saai bezig en heb ik leuke muziek nodig om mij op de been te houden), of je muziek op hebt en wat voor soort dan, of je een groot glas verfrissende cola hebt of niet (dat helpt joh!), of je gedoucht hebt, of je verliefd bent, of je je verveelT, of je die dag al inspiratie opgemaakt hebt.

En de lijst is eindeloos. Je kan geïnspireerd raken door een lach van een hond, door de drol die je hond legt (daarbij lacht 'ie trouwens ook), door het haar van je hond, door de geur van je hond, door de beweging van je hond, door de blaf van je hond, door de dood van je hond.

De mensen die denken dat ze geïnspireerd zijn en muziek maken met in de lyrics tig keer het woord 'you' en 'love' en 'baby', die moet je mijden als de pest.
En ik kan je als historicus verzekeren dat je de pest moet mijden. Want eind dertiende eeuw heeft die rare ziekte zomaar 1/3e van de bevolking afgeslacht.

Sterker nog, ik denk erover om dat mijn nummer-één-criterium te maken bij het beoordelen van nieuwe muziek. Als er te vaak het woord 'you' inzit, kan dat twee dingen betekenen. OF de tekstmaker heeft er niet over nagedacht, en omdat alles rijmt op 'you' (do, glue, flu, moo, kazoo, blue, few (slecht uitgesproken), true), OF hij heeft niks te melden. En in beide gevallen is het een SLECHT nummer en dus niet de moeite waard. Dus je hoeft me niet eens meer muziek te sturen waar vaak 'you' inzit. Vergeet het maar.
Waag het niet, he.

Wat is het toch met meisjes en Labello? En waarom mogen jongens dat niet?
Hun lippen drogen toch ook uit?
Jongens gebruiken wel Labello. Maar dan stiekem, als niemand het merkt. En net zo getimed, dat geen enkel meisje het ziet - dan is het nét opgedroogd genoeg. En bovendien dragen ze het niet mee in hun tasje, want dat kan ook niet, een jongen met een tasje met daarin Labello. Het ligt gewoon thuis op hun bureau. En natuurlijk niet de gekleurde soort.

Wat is toch met meisjes en tasjes?
Waarom moeten meisjes veel meer meenemen dan jongens?
En waarom raken ze die dingen nooit kwijt - dat zou mij ongetwijfeld vele malen gebeuren als ik 24/7 een tas mee zou slepen met tampons en make-up en je telefoon en je portemonnee en briefjes en pennen en nog meer onzinnigheid.

Wat is eigenlijk het verschil tussen jongens en meisjes?

Géén verschil? Dat willen ze zelf, maar toch ook weer niet, maar toch wel, maar toch niet.
En dat is het verschil.
Ze weten het gewoon niet.

Tijd om deze hoop troep af te sluiten met nog een hoop troep.



Hoeveel 'you'-s zitten er in dat nummer? Zou mijn you-theorie standhouden?

Spannend!
Ofzo.

Purple Sthaze

Medische wetenschap.

Nouja, het is natuurlijk allemaal erg knap, wat ze kunnen, tegenwoordig.

Die zin is nu van toepassing maar je kan 'm over honderd jaar nog steeds uitspreken en dan zal ook iedereen gewillig knikken. En daarom heeft zo'n zin zeer weinig betekenis.

Weet je wat het is, medische wetenschap? Het is pure arrogantie.
Het is het verstoren van de natuurlijke selectie. Zomaar zwakken redden, dat verstoort de hele evolutie. Dat doe je alleen maar nadat je concludeert dat je toch niet meer verder kan evolueren. Dat hebben wij dus blijkbaar geconcludeerd. Ergens. Een keer.
En dat is toch vet arrogant. De mens kan best nog verder evolueren. Zo hard kunnen we niet lopen. Zo groot zijn we niet. Zo goed kunnen we niet zien, horen, ruiken. Het enige dat we doen is rechtop lopen (nergens goed voor) en een beetje nadenken enzo. Maar met dat nadenken komen we dan in de knoop. En dat vinden we dan leuk.

Nee hoor, grapje. Iedere dokter is best een toffe peer. En dokteressen bestaan niet. Je hebt ze wel, maar je noemt ze niet zo.

Net zoals je geen fietsenmakeressen hebt, of secretaria's. Wel directrices, maar dat is dan ook wel een verschrikkelijk vies woord. Een directrice, dat klinkt als een ontzettende zuurpruim. En zuurpruimen zijn nergens goed voor.

Sommige mensen zeggen dan dat je ook het slechte moet kennen, voordat je het goede kan waarderen. Maar ik vind dat persoonlijk dikke onzin. Waarderen is namelijk nergens goed voor - als je geen slechte dingen hebt HOEF je het goede ook niet te waarderen. Dat scheelt toch een slok op een borrel.

Voor veel Hyvers was hyven hyven niet meer.

Juist ja. Goed. Die stomme mensen van hyves.nl hebben het bezoeken van hun website gewoon een zelfverzonnen werkwoord gegeven. Hyven. Spreek uit: haiven.
Klinkt niet echt als een leuke bezigheid, haiven. Of nouja, het lijkt misschien wel een beetje op surfen ofzo. Skydiven. Lijkt me ook niks.

Of we leren allemaal pentricks. Maar dan wel met het geluid uit. Stront-Jamie-Cullum (sorry voor iedereen die op die gast geilt hoor. Mijn oprechte excuses. Normaal beledig ik bijna nooit iemand, maar dit keer moest het er gewoon even uit.).



En dan nu nog aandacht voor het volgende:

De toekomst.

Want jullie moeten allemaal maar eens goed nadenken over de komende twee jaar.

Wordt dat eigenlijk wel zo fijn allemaal?
Wordt dat wel zo vrolijk?
Zo geweldig?
Zo speciaal?
Volgepropt met lekker eten en fijne momenten en goede muziek en goede vrienden en kauwgom?

Mmmah, je bent een pessimist of je bent het niet.

NOU?

De aanstekelijke lach

Waarom kopen wij nog CD's?

Alleen om kado (cadeau) te geven. Of ik koop soms een CD omdat ik daar zin in heb. Of om heel bewust de artiest te steunen omdat ik vind dat hij/zij (meestal hij) zó'n mooi nummer gemaakt heeft dat het in mijn persoonlijke top 100 zou moeten staan. Ik weet nog dat ik een keer gezegd heb dat ik die ging maken, maar dat is er toch nooit echt van gekomen. Ik bedoel natuurlijk: daar wordt nog aan gewerkt.

Ik vind trouwens dat we allemaal CADEAU moeten schrijven en niet KADO. Ten eerste is het correcter, want het is Frans. En ten tweede lijkt 'kado' op 'karton', en dat is een vervelend woord (want karton stinkt en je moet het altijd platstampen, maar dan weigert het plat te worden - echt een heel gedoe). En cadeautjes zijn leuker.
En ten derde is het een goed woord voor schoolmeesters. Bij een dictee komt cadeau, samen met chauffeur en enigszins, altijd erg van pas. Of parachute. Ofzo.

Ik heb even een inspiratieloos moment. Ik denk dat het nog een minuut of 10 gaat duren, daarna schrijf ik wel weer verder. Gewoon zo'n leeg hoofd, weet je wel. Verschrikkelijk. Zit je zo'n beetje te bloggen, en dan opeens *plop* komt er niks meer. Dat is geen writers block, want ik kan wel gewoon doorschrijven, dat zie je maar weer. Ik kan gewoon schrijven over dat ik niks te schrijven heb.

DAT KOMT, dat komt, omdat jullie niet zo'n veeleisend cq zeurderig publiek zijn.

CQ? Ik typte daar automatisch cq, maar ik weet niet eens helemaal precies wat dat betekent. Het is latijn. De 'q' zal wel quo zijn.. even opzoeken.

c.q. (vw.)
1 of anders, of eventueel [casu quo] => casu quo

Nou, ok. Dan heb ik het nog best goed gebruikt.

Ik ben vóór inburgering van cq. Nu is het Nederlands, maar niemand gebruikt het, behalve rechters en ministers. Ik wil het gewoon overal om mij heen horen. Dus wil iedereen dat voortaan minstens één keer per dag gebruiken?
Dank u vriendelijk.

En wat is het toch met Nirvana? Iedereen kent Teen Spirit maar weigert ooit naar de rest te luisteren, behalve natuurlijk mijn vrienden. Dus zijn jullie ook op de hoogte van het feit dat er betere nummers zijn dan Teen Spirit.
En DJ's die Teen Spirit draaien maar dan een domme remix doen. Die kan ik wel schieten.

Come As You Are.

Maar dit moet wel echt de raarste cover óóit zijn (afgezien van die kleuters die het proberen te spelen maar het dan in maat 3 al kwijt zijn.. maar die tellen niet.).



Ik vind dit dus niet slecht.. ik vind dit bizar. En wel geestig.
Die danseressen doen het 'm wel, he.
En dat dansje van de zanger op het eind. Geweldig.

En het nummer past ook totaal niet bij die oude man.

And I swear
That I dont have a gun
No I dont have a gun
No I dont have a gun
Memory..

Kan iedereen muziek maken?

Stom petje.

Hoe word je iets?

Er zijn op de hele wereld misschien 1000 mensen die iets zijn. Kofi Anan, George Bush, Osama bin Laden. Van die mensen die iedereen kent, en die hele werelddelen vertegenwoordigen. Of stromingen. In elk geval zijn ze een soort boegbeeld voor een hele groep mensen die samen iets willen.
George Bush is niet eens meer een mens, hij is een soort.. ja, hoe noem je dat. Een begrip. Niemand ziet George Bush als een normaal mens. Hij doet geen normale dingen. George Bush gaat niet naar de WC. George Bush poetst zijn tanden niet. Hij staat niet in de file. Hij is gewoon een representatie van conservatief Amerika.

En wij? Wij zijn niks.

Wij zijn volk.

Wij hebben heel andere dingen aan ons hoofd, we functioneren op een heel ander niveau. We maken ons druk over of we niet te dik zijn, en over of onze fiets niet gejat wordt, en we gaan WEL naar de WC en we staan WEL in de file. En we poetsen WEL onze tanden.

Overigens moet ik toegeven dat ik soms mijn tanden maar één keer per dag poets in plaats van twee keer. 's Ochtends wel altijd, hoor. En 's avonds meestal ook wel, maar soms komt het er gewoon niet zo van. Eigenlijk zonde, want tandenpoetsen is wel grappig.

Je moet eens tandenpoetsen en kijken naar je (electrische) wekker. NU! Als je dat doet snap je opeens wel wat daar grappig aan is.

En dat was het weer voor vandaag. Ik hou het kort, omdat er nu een film van een uur aankomt.

Nouja, film.
Nouja, een uur.

Ladys and gents: Lewis Black (dat is een van de betere Amerikaanse cabaretiers - hij lacht niet om zijn eigen grapjes).



I woke the same as any other day
Except a voice was in my head
It said seize the day, pull the trigger
Drop the blade, and watch the rolling heads

The day I tried to live
I stole a thousand beggar's change
And gave it to the rich

Antigua

Het gebeurt mij regelmatig. Ik bedoel: met enige regelmaat.

Je staat ergens in een club, of je zit in een café, kortom: je bent ergens waar de muziek keihard aanstaat. Ze draaien uiteraard alleen maar slechte muziek, dat is een soort ongeschreven regel voor mensen die muziek in uitgaansdingen mogen kiezen.
Er begint een nieuw nummer en nu heb ik er genoeg van en ik roep heel hard: GODVERDOMME, weer zo'n kutnummer!

En dan is het een goed nummer.

Maar dat hoor je niet. Want de bas staat ZO hard dat je alleen BRRRR hoort. En nou ben ik persoonlijk zo ingesteld dat ik hou van nummers waar ook nog een beetje melodie inzit. Niet altijd, maar meestal. En voor een DJ is het natuurlijk not done om de bas zachter te zetten. Dat is te veel gevraagd. Dat is te moeilijk. Een knopje omdraaien, stel je voor, daar hebben ze toch geen tijd voor! Ze moeten stoer doen met hun koptelefoon (alsof je daar wat aan hebt) en hun domme scratcher (die ze niet gebruiken OF die zorgt voor een irritant pokkelawaai).

Weet iemand een plek waar dat beter is?

Haha, ik keek net naar buiten en er staat een soort motor-gang in mijn straat. Drie mensen met een motor staan.. te praten in mijn straat. Apart. Wat moeten motormensen nou weer in mijn straat? Ga toch lekker motorrijden, joh. Beetje stilstaan in mijn straat - niet acceptabel.

Ohja, er is nog iets. Maar daarvoor moet ik even iets scannen.

















Kan je dat onderschrift lezen? Nouja, het komt er op neer dat die Palestijnse man het lijkt van een jongen draagt en struikelt.

Ik denk dat ie struikelde over dat witte sliertige ding. Maar het is een onsmakelijke foto. Ten eerste omdat ik het altijd zo vreemd vind dat die fotografen niet gaan helpen, maar dat ze met hun arrogante kop gewoon zo'n foto kunnen maken, in plaats van die mensen te helpen met hun problemen. En ten tweede is het onsmakelijk omdat je voor je kan zien hoe die man neer gaat komen. Ik denk dat hij de rug van dat lijk gaat breken in zijn val. En dan lig je daar bovenop een lijk.

Maar verder vind ik het wel een mooie val. Ik denk niet dat ik zo gracieus zou kunnen vallen (alhoewel ik eigenlijk geen idee heb hoe goed ik kan vallen).

Filmpjestijd (oh, wat leuk he, die rare filmpjes de hele tijd op mijn blog):



Let vooral op de vreselijke bril van Eric Clapton (zo zie je maar dat mensen met rare brillen soms wél goede muziek kunnen maken) en het orgastische hoofd van die ene neger op 15 seconden.

Zeer apart. Maar wel goede muziek.

Pilletjes, pilletjes. Pilletjes.

Ok, ok.

Ik heb gister naar het WK gekeken. Een half uur lang.

Nou blij?

Nee, niet naar Nederland - Servië-Montenegro, want Nederland wint dat toch wel en bovendien kijkt iedereen daar al naar. En het was mooi weer. En ik ga pas naar een wedstrijd van Nederland kijken als:

1. Ik gedwongen word.
2. Vrienden een voetbalkijken+bier-feestje regelen (en ik uitgenodigd word)
3. Nederland in de finale komt (FAT CHANCE, haha).
4. Ik me ontzettend verveel en Nederland toevallig speelt.
5. Ik een excuus nodig heb.

Dus ik keek Mexico-Iran.

Mij valt dan meteen van alles op he, als ik zoiets kijk. Bijvoorbeeld dat er altijd een gast komt die dan vanalles weet over Mexico en Iran, en dat ie DOET alsof ie dat gewoon paraat heeft, maar eigenlijk heeft ie het natuurlijk gewoon net zitten lezen. En dan maar slim doen.
En arrogant.
Hij zei (ik weet niet wie het was, een of andere trainer): "In Iran denkt men dat ze gaan winnen, ook al hebben elke keer verloren." (En dat dan met zo'n genoegzaam lachje.)
De arrogantie. En dat gedoe van 'wij, Nederlanders'. Moeten we dan trots zijn op 'ons' team omdat 'wij' winnen enzo? Waarom?

En toen kwamen de beide teams het veld op. Elke speler vergezeld van een klein jongetje. Wat een troep kleine kinderen komt daar aan te pas, zeg. Ongelofelijk. En al die vlaggen met Fair Play enzo erop worden óók rondgedragen door kindertjes.
En dan geven de aanvoerders elkaar een kadootje. De Iranees kreeg een soort Mexicaans vlaggetje en de Mexicaan kreeg een soort Iranees tapijtje.

Waar laat je dat terwijl je voetbalt?

En Iranese vrouwen mogen niet naar het voetbal kijken. Daarom was er geprotesteerd tegen de deelname van Iran.
Dat vind ik dus echt dikke onzin. Wat heeft dat nou te maken met voetbal? Al waren het kannibalen, als je een WERELD-kampioenschap houdt moet je iedereen op de WERELD gewoon mee laten doen. Als ze willen. Lekker boeiend of hun vrouwen dan wel of niet mogen kijken. Als ze kunnen voetballen mogen ze meedoen, punt.

Nouja, Mexico won dus met 3-1, en ik heb alleen de 1-0 gezien. Was niet echt bijzonder. Allebei die teams voetbalden ontzettend chaotisch. Beiden gaan het WK niet winnen. Maar het WK is toch nog niet echt begonnen, vond die ene trainer-achtige gast die meepraatte, zonder Brazilië. De KANARIES, want dat is de bijnaam voor het Braziliaanse team, die maken het tournooi de moeite waard.

Oh.

Genoeg over dat stomme voetbal. Daar is het veel te warm voor.

Ik heb iets geleerd! Als je een bloedneus hebt moet je een koude sleutel in je nek leggen. Dat werkt als volgt: door de kou trekt de ader samen en laat hij minder bloed door, waardoor het bloeden stopt.

Waarom een sleutel? Omdat een sleutel iets magisch heeft. Er is iets met sleutels. Een zekere flair, een soort mystiek. Je doet het in een slot, je draait wat en opeens gaat de deur ópen. Of de fiets. Of de locker. Of de kluis. Of het laatje.

Magie, magie.

(Filmpje gekozen op de vreselijke muziek.)

En oja. Ik moest niet niezen. Er zat een vlieg op het plafond.

Waar is je kadootje?

De spannende fietstocht gaat verder!

Op zoek naar rare dingen langs de weg, #2:

Ik fiets verder.

Dit wordt opeens een stuk serieuzer: op weg naar Zoetermeer ligt een stuk levensgevaarlijk terrein. Op de achtergrond zie je een trein die iets vervoert, ik denk zand ofzo.















Wat mij het meeste zorgen baart is dat het er rechts van het fietspad nét zo uitziet als links van mij (waar het dus levensgevaarlijk is). Blijkbaar is het niet zo makkelijk om levensgevaarlijk terrein te herkennen. Je denkt dan aan een stuk grond met allemaal kuilen erin en lava en enge beesten en lawines enzo, maar nee, levensgevaarlijk land ziet er heel normaal uit.
Eigenlijk zou ik moeten proberen wat er gebeurt als je er gewoon dwars doorheen gaat lopen. Maar ik ga het niet proberen, ik fiets nu gewoon maar door.
Weiter weiter soll'n wir ge'n!

Ik ging net het weiland op omdat er een schaap op de grond lag. Ik dacht dat het schaap dood was, maar hij leefde nog wel. Dus hij was óf ziek, óf heel erg moe. Beterschap/Slaap lekker.
Toen ik terugklom over het hek bleek dat 3 schapen mij gevolgd waren.















Ze blèren - of hoe heet dat bij schapen, ze maken een schaapgeluid. Geaaid willen ze niet worden. Gras hebben ze genoeg. Dus ik concludeer dat ze me niet nodig hebben en ik rij verder.

Dan spot ik opeens mijn vriend de maan. Soms zie je die opeens overdag. Nu blijkt dat de maan op een foto een stuk lastiger te zien is dan in het echt. Eigenlijk is dat heel raar.
















Maar je kon 'm écht zien. Werkelijk waar. Ik lieg zelden. Nooit over de maan.

****

Verder wilde ik het nog even hebben over een vreemd verschijnsel dat te maken heeft met plaats en functie. De plaats van iets kan zeer bepalend zijn voor de functie van iets. Dat klinkt lekker abstract, dus voor ons aller heil zal ik nu een voorbeeld geven van wat ik bedoel.

Je heb een pak sinaasappelsap. Ik weet niet waarom het sinaasappelsap is, daar heb ik gewoon iets mee, ik heb van mijn vader gehoord dat sinaasappelsap ook helpt tegen blowen. Omdat er veel Vitamine C in zit. Dus als je heel erg stoned bent en je oma komt opeens op bezoek, dan moet je heel veel sinaasappelsap met suiker drinken.
Maar daar ging het helemaal niet om. Een pak sinaasappelsap. Daarin zit sinaasappelsap. Als je dat wil drinken schenk je het in een glas (of een beker). Je drinkt het niet uit het pak want dat is 1) smerig voor andere mensen en 2) onhandig, want het soort opening laat dat niet toe.

Sinaasappelsap in een glas drink je op, en sinaasappelsap heeft de functie: drank.

Maar stel dat je een klein beetje morst als je het inschenkt. Dat is óók sinaasappelsap, wat daar nu op het aanrecht ligt. Maar het heeft niet meer de functie 'drank', het heeft de functie 'rotzooi die je moet opruimen omdat anders het hele aanrecht plakkerig wordt'.
Maar het is wel dezelfde sinaasappelsap. Het enige verschil is dat het niet met nóg meer sinaasappelsap in een glas zit.
Dus misschien kan je wel concluderen dat sinaasappelsap alleen zin heeft, alleen nuttig is, als het in een bepaalde hoeveelheid bij elkaar zit.

Dat is toch raar.



"Hardboiled eggs and nuts..! Mm!"

Hollandiae Antiquorum Catthorum Sedis Nova Descriptio.. (1574)

Aha. Blogger doet het weer. Het was niet mijn bedoeling hoor, om helemaal niet te bloggen een week lang, maar hij deed het gewoon niet. Dan houdt het natuurlijk al snel op.
Maar je kan niet zeggen dat ik m'n best niet gedaan heb, de laatste paar dagen.

Dan volgt hier het eerste deel van mijn fietstocht:

Op zoek naar rare dingen langs de weg, #1:

Ik zit hier op de bagagedrager van mijn fiets. Het is wel lekker weer - dat je zegt van: wel lekker. Best lekker. Haar waait voor mijn ogen, maar dat doet het al de hele dag. Niks aan te doen. Het is trouwens opvallend hoeveel mensen hier langsfietsen (en mij strak aankijken). Hé, die man had een sigaar op de fiets.
Als ik naar links kijk zie ik dit:















Het eerste opvallend - of laten we zeggen, de eerste rare samenstelling van objecten waar ik langsgekomen ben. Drie stukken beton die op elkaar liggen met een hek eromheen. Terwijl je er makkelijk naar toe kan, als je een plank meeneemt om over de sloot heen te lopen. En dan nog, het zijn stukken beton, wat moet je er mee? Waarom zou je er een hek omheen zetten? Waarom zou je ze bewáren?
Ik ga mijn jas uitdoen en dan verderfietsen.















Dit is toch ook maar een gek paaltje. Met een geel hoedje. Zou dat nog enig nut hebben, dat gele hoedje? Of is het gewoon zomaar een raar paaltje - met een geel hoedje?

Er fietsen trouwens écht veel mensen langs. Even een minuut lang tellen.

9 mensen. 8 fietsers en één brommer. Ik denk 4 racefietsers.
Eén mooie vrouw.
Ik denk dat k naar Zoetermeer ga fietsen. Dat is nog 8 kilometer.
















Hier is de snelweg. Er komen veel, véél meer auto's langs dan fietsers net. Even een minuut tellen. Een richting, de voorste 2 banen, anders wordt het zo lastig tellen.

34 auto's. 1 vrachtwagen (meer een soort truck).
Waar gaan al die mensen naar toe, joh? En waarom nemen ze de trein niet gewoon?
Verder.

***

Ze laten je maar 3 foto's uploaden per blog. Dus daarom: morgen verder (het wordt nog veel spannender, geloof ik).

En dan wil ik nu van de gelegenheid gebruik maken om door heel hard te roepen:

WAT EEN VRIJHEID HIER IN ONS LAND!

Zo. En dan maar hopen dat het ergens goed voor is. In elk geval heb ik het geroepen.
Zou het ook nog wáár zijn?

Als ik in de gevangenis kom hoop ik dat ik mijn klarinet mag houden. En een gitaar, kan ik dat eindelijk eens leren. En ik wil ook een oneindige hoeveelheid boeken. En de krant. Zodat ik, als ik er uit kom, zo slim ben dat ik overal over mee kan praten.
En ik wil wel leren schilderen. En houtsnijden - dat is zo'n lekker zinloze hobby waar je volgens mij heel veel voldoening uit kan halen. Als je een mooi vogeltje gesneden hebt uit een stuk hout.
En ik wil papier en een pen. En een goed bed. En een goede WC. En een goede douche. En uitzicht op een meer ofzo.

Ik zou maar een verwende gevangene zijn.

Plus Mr. Johnny Cash voor U.

Kap nâh, boèâh dy ju dâ ben

Om geld te maken heb je geld nodig. Ik bedoel, het kost geld om geld te laten drukken, of om munten te slaan.

Maar wie heeft dan het eerste geld gemaakt?
Zomaar gratis?

Sowieso vind ik ruilen met schelpen veel leuker klinken dan betalen met geld. Mooie schelpen zijn natuurlijk méér waard dan lelijke schelpen. Met geld is het dom, want een briefje van 5 is mooier dan een briefje van 10. En je kan ze gewoon oprapen op het strand.
Dus om miljonair te worden ga je op het strand wonen, in plaats van andersom.
En schelpen ruiken ook lekker. Geld ruikt vies. Dat doen ze expres, zodat je het liever uitgeeft. En daar gaat de economie lekker van lopen. En die pinpassen, daar is ook iets mee. Ze hadden natuurlijk ook makkelijk een soort scan-ding kunnen maken waar je je pasje zo langs kon halen. Maar daar is niks aan, dan wil niemand meer pinnen. Dus hebben ze iets leuks verzonnen met een gleuf waar je dat ding doorheen mag raggen.
Dat is grappig, nu ik dat opgeschreven heb, krijg ik opeens heel andere associaties bij pinnen.

Ik kreeg ook nog een heel grappig mailtje, dat ik hier even zal reproduceren (alsof dat mij enige moeite kost.. maar reproduceren, dat klinkt duur en daarom dus goed.):

Hai,
Zojuist zag ik je weblog http://jeeeps.blogspot.com en het leek me wel leuk om linkjes uit te wisselen.
Wederzijdse promotie zeg maar.
Mijn blog staat hier:
http://wieman.blogspot.com
Lijkt het je wat?
Groeten, Ellen

Vijf opvallende punten (nu ik vijf opgeschreven heb, moet ik er natuurlijk ook echt vijf verzinnen - dat wordt nog een hele klus) wat betreft dat mailtje:

• Ik heb nog nooit een mailtje gekregen dat begon met 'hai'. Zelf zou ik dat nooit doen, maar ik vind het wel geestig eigenlijk. Ik ga het alsnog niet zelf doen.
• Ik weet zelf ook wel het adres van mijn weblog, maar toch heeft Ellen dat er nog bij gezet. Netjes. Pietje Precies.
• Ik krijg de groeten van iemand die ik niet ken.
• Blijkbaar staat mijn emailadres in m'n profiel (had ik niet zo paraat).
• Shit, nog één punt.. ah! Ik was zo dichtbij.

Nou goed. Dus nu moeten jullie allemaal Ellen's blog lezen en regelmatig bezoeken enzo, dat is eerlijk. Bovendien schrijft ze best grappig - ik heb het even doorgelezen, en ze schrijft leuk.

Op mijn smaak kan je gewoon vertrouwen hoor. Dus kóóp, of download, of jat, of rip, of bemachtig anderszins de CD van Bob Dylan: Live in 1966: Royal Albert Hall concert.

En doe er iets mee. Luisteren ofzo, jeweetwel. Zó veel dingen kan je nou ook weer niet met een CD. Je kan 'm gebruiken als spiegel, of als doelwit (het spat leuk uit elkaar, zo'n CD). Of je kan ze kado geven - mensen zijn nooit ontevreden met een CD als kado. 'T is ook redelijk veilig geven. Als je 'm geeft is de kans heel klein dat 'ie meteen geluisterd wordt, en als je dan de volgende dag thuis zit en je wordt opgebeld met de mededeling dat die CD toch wel érg bagger is, dan zeg je gewoon:

Ik vind dat echt heel mooie muziek, maar ik denk dat je er aan moet wennen.

En dan ga ik nu 4 dagen op orkestkamp. In die 4 dagen ben ik belbaar, maar niet blogcapabel. Niet dat iemand mij gaat bellen. Niet dat iemand het een ramp vindt dat ik 4 dagen niet blog. Behalve ik.

Dus terwijl ik weg ben kunnen jullie lekker ruzie maken tijdens het commenten. Ik zie dat mensen nu al gewoon hele comments kopiëren en er dan hun naam niet bij zetten, zodat we ze niet kunnen pakken voor plagiaat.

Ah! Dat doet me er aan denken: meer video's, toch?



Nou. Ga dan maar ruzie maken over of Bob Dylan geniaal is of juist helemaal niet kan zingen.

Kom op! Discussie! Geef je mening!