18-10-2007

Het moment dat voorbij banjert

Dus daar zat ik met mijn vreemde minderwaardigheidscomplex op een voetenbankje twintig bladzijden te lezen uit HOWL (en andere gedichten) van Allen Ginsberg; dus daar zat ik in de trein met mijn rillingen en opkomende hoofdpijn en verplichte draagbare telefoon rijdend in de richting van mijn rug naast een vrouw met een spijkerbroek; dus daar zat ik aan tafel met mijn ochtendjas en wild woest schuimend haar en strepen onder mijn ogen en ik at aardappels en kleine maïskolven; dus nu is het licht aan en de muziek aan en Socrates kijkt mij streng aan terwijl ik denk over moslima's en make-up - you're only real with your make-up on - en Bob Dylan en de schoonheid van mijn lakens en het boek dat ik las en het boek dat ik lees en het boek dat ik ga lezen; en zonder mij is het te koud maar met mij wordt het te warm van binnen; en ik wou dat ik in New York woonde of Brooklyn of Memphis of New Orleans omdat het lijkt alsof die namen van die steden hun eigen wereld zijn waar sommige mensen die ik ken goed in zouden passen en anderen niet; en inmiddels realiseer ik me beter dat ik anders ben dan vorig jaar en vraag ik me af of verandering in jezelf niet hypocriet kan zijn terwijl je verandering in anderen wel hypocriet vindt - vooral als het snel gaat -; en wie vraagt zichzelf net als ik af wat er zou gebeuren als ik dit aan iemand zou laten lezen terwijl ik er naast zou staan - confrontatie met geforceerd publiek zal wel niet tot grote successen leiden, want mensen moeten lezen als ze dat willen en niet als ze dat moeten (dat geldt trouwens ook voor luisteren en voelen)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dit zijn de stappen. Men ontdekt een interesse, ontwikkelt het, maakt het tot hobby, ontdekt het al sinds de geboorte verborgen maar nu in de openheid gebrachte talent, ontwikkelt het verder, maakt het eventueel tot passie, vergaart (bewust, onbewust of beide) kennis over de werkwijze van anderen met dezelfde passie, maakt keuzes, voegt toe, vergeet, herontdekt, past aan, en creeert zo langzamerhand een identiteit. De identiteit begint bewuster door te dringen in iemands passie, en zodra dat bewuster begint te worden past het geheel zich verder aan, verbreedt zich, vernauwt zich. Gelijktijdig is er de wil anderen deel uit te laten maken van de non-materieele, zo men wil, fictieve wereld die men om zich heen bouwt, men wil meningen, toevoegingen, ridiculisatie. gezien de verdeelde aard der mensheid, zijn er meningen in de extremen en neutrale standpunten welke laatste op hun beurt weer aan tonen dat de interesse der groep die een dergelijk standpunt aannemen in een ander gebied ligt. Zo wordt men gehaat, geliefd of genegeerd.
Gehaat, geliefd, genegeerd. Wanneer je voornamelijk gehaat wordt ligt er een toekomst voor je open. Wanneer je voornamelijk geliefd wordt,ligt er een verleden achter je. Wanneer je voornamelijk genegeerd wordt en dat feit voor jezelf duidelijk en niet te ontkennen is, wanneer dat moment eindelijk aanbreekt heb je de keuze om het genegeerd worden op je beurt weer te negeren, of om je er bij neer te leggen of om te sterven. In het eerste geval ben je de rolling stones, in het derde geval ben je jimi hendrix. Maar wat ben je in het tweede geval?
Er is hier een prijs mee te winnen, voor elk origineel antwoord een verrassingspakket.

Anoniem zei

jaja...
hoe dan ook ik heb een blog jesper.
http://thedelicateproject.blogspot.com