De reden dat mijn moeder niet in een hotel werkt (ROOMSERVICE!)

Als..

Nee. Wanneer..

Oh, er is natuurlijk altijd tijd genoeg. Maar als de tijd dringt en iets echt móet, en je het meeste haalt uit elke minuut - dat doe ik nu dus duidelijk niet, maar dat kán -, dan valt opeens op hoe ijverig alles om je heen zijn gewone gang gaat.

Ook probeer ik wel eens één ogenblik als eeuwig te beleven. Opzich (ik blijf dat toch maar aan elkaar schrijven, dat vind ik logischer staan), opzich zou het mogelijk moeten zijn, omdat een ogenblik ondeelbaar is, en daardoor dus vanzelf oneindig, maar op de een of andere manier lukt het niet om je daar

(een intermezzo)

Kent iemand die film, "Fellini Satyricon"? Ik stond laatst op het punt om dat boek te kopen, Petronius' Satyricon dan dus, het originele Latijnse fragmentarische boek. Het was 10 euro. Ik vind het dan raar dat zoiets nog geld op moet brengen, bovendien was het wel een dún boekje maar leek het me toch vrij stevige lectuur, dus niet gekocht (het werd het Pnin) - maar het staat op mijn lijstje.
Nouja, niet dat ik echt een lijstje maak, maar het staat op mijn lijstje, net zoals Sartre, Wittgenstein, shit, wat stond er ook alweer nog meer op - Descartes.. ik weet alleen de filosofen nog, de officiële versie is wat gevarieëéërder, natuurlijk. Zo is er ook ergens een lijstje met muziek die ik moet luisteren, met films, met albums die ik wil kopen, met dure dingen, met

(we lezen verder)

aan te houden, je kan niet ophouden met het beleven van tijd. Net zoals je niet op kan houden met zien, met het laten kloppen van je hart, luisteren, met voelen, met ruiken. Ademen, ja, maar daar wordt niemand blij van. Ik heb verhalen gehoord over uitgebreide, geavanceerde vormen van yoga waarbij de beoefenaars zóveel controle over hun lichaam hadden dat ze hun hartritme konden bepalen, net zoals men kan bepalen hoe en wanneer je inademt - maar of dat echt zo is, weet ik niet.
Wel fascinerend, dat soort inzichten, dat het hart ook een spier is die opzich gecontroleerd zou kunnen worden. Net zoals alles dat je ziet zeg maar, licht is dat dóór je ooglens heen moet en dan pas ergens in je oog wordt omgezet in 'zicht', als het ware: wat ik bedoel, wat je ziet is eigenlijk een hele hoop doorzichtige cellen (van de lens van je oog) en daardoorhéén kijk je dan zo'n beetje. Of hoe, en dat heb ik opgezocht, het menselijk geheugen voor muziek 5 seconden lang is.

Ik vind trouwens die protesterende monniken in Birma (of hoe heet dat land, nouja, he, dus) een enorme charme hebben. Volgens mij kunnen zóveel Bhoeddistische monniken nooit ongelijk hebben, met hun sinaasappeloranje gewaden en kale hoofden, tanig, pezig, vastberaden en dan ook nog eens voor meer democratie en openheid, wat een klassiek plaatje.

Jammer dat het allemaal langs ons heen glijdt, de ene dat waait het en de andere niet, de ene dag worden er monniken afgeslacht bij bosjes en de andere dag weer Afrikanen, een of andere orkaan, een overdosis wordt vanzelf een overkill. Aan de andere kant, de vraag is hoe erg het is als er soms eens iemand doodgaat.

JA, dat is een vraag ja. Vrij onbeantwoordbaar omdat alle morele systemen die wij kennen, hoe divers dan ook, vanuit een menselijk perspectief zijn opgesteld, maar toch een vraag, geen belangrijke, ook niet relatief belangrijk, het is tijd voor een muzikale onderbreking en minder komma's,

The whole world is shaking now, can't you feel it?
A new dawn is breaking now, can't you see it?

(Toevalligerwijzerwijs gaap ik nu.)