Liefdesperikelen van de eenzame Caballero

Bij ons op de WC hangt de stemlijst. Noem je dat ding zo? In elk geval, het overzicht van alle partijen en de mensen die zich verkiesbaar stellen enzo.
Dus vandaag zat ik op de WC (zelfs IK zit daar wel eens, stel je voor.. niet zo vaak natuurlijk, maar toch) en ik zag op deze lijst, op nummer 73 ofzo bij het CDA, de naam Kolodziejak, A. staan.

Meneer Andre Kolodziejak (zelfs volgens zijn persoonlijke website zónder streepje op de é van André).
Ja.
Je leest het goed, hoor.

Nou ben ik geen taalkundige, maar ik weet wel genoeg van etymologie (aetimologie, whatever) om te weten dat het bij woorden afleiden altijd gaat om de medeklinkers. Dus als we (we, ja, want JIJ doet ook mee!), vrolijke en ijverig als wij zijn, de medeklinkers van Kolodziejak op een rijtje zetten krijgen we:

K L D Z K

Als je dan naar willekeur wat klinkers invoegt en wat D's vervangt door T's, krijg je toch gewoon het woord klootzak, of niet?

Jawel.

En hoe kan je nou het land besturen als je partij volzit met klootzakken? Het lijkt me een duidelijke hint om vooral geen CDA te stemmen. Maar goed, eigenlijk is het ook een overbodige hint. Er waren er al genoeg, zeg maar.

Het is overigens grappig hoe je een soort onbewuste volgorde hebt om dingen te doen. Ik kan me vaag herinneren dat ik het, in een paars verleden, een keer heb gehad over de volgorde waarin je je wast onder de douche. Iets soortgelijks doe je als je naar de WC gaat. Tenminste, ik. Zonder er bij na te denken voer ik een hele reeks handelingen uit: deur open - daar denk ik trouwens nog wél bij na -, *knip* het licht aan (op de tast), deur dicht slot omdraaien en.. nog wat, maar dat zal ik jullie besparen.
Zodra er iets misgaat in die keten (bijvoorbeeld, je ramt op de tast het licht aan maar je mist en verpletterd je hand op de muur) moet je opeens gaan nadenken. Shit, wat komt hierna ook alweer? Oja, oja, dat ding op slot, poeh poeh, wat een gedoe. Als het niet op de automatische piloot kan, is zelfs naar de WC gaan (relatief) moeilijk.

Trouwens, wie ooit heeft gezegd dat dieren niet kunnen nadenken is écht een malloot van de eerste orde geweest.
Eh, dat was dan geloof ik mijn vader. Of Aristoteles ofzo. Hm, misschien heb ik het dan toch bij het foute eind.
De grap is natuurlijk dat nog nooit iemand serieus geprobeerd heeft om een hond te leren praten, dus misschien kán het best. Hij kan in elk geval wel zijn naam herkennen, bevelen opvolgen, en bijvoorbeeld dingen als stoppen bij een stoeprand. Mijn hond begroet mij ook als ik thuiskom met een soort lage brom. Tja. Het is waarschijnlijk een kwestie van je definitie van 'nadenken' en wij mensen geven onszelf graag een unieke positie, dus zeggen we dan maar dat wij de enige zijn die kunnen denken. Het zal best. Volgens mij lukt het lang niet iedereen even goed, hoor.
Bovendien, mensen (vooral vrouwen eigenlijk) gaan nogal eens af op hun 'instinct'. Wat dat dan precies te betekenen heeft weet ik niet, maar het lijkt wel alsof die mensen iets krijgen ingefluisterd door moeder Natuur herself. En dat is dan een soort heilige ervaring: ze vóelen gewoon dat er nog iemand leeft in dat brandende flatgebouw, dat hun kind in gevaar is, dat..

Kunnen we nadenken, gaan die sukkels weer af op hun gevoel. Die weten ook niet wat ze willen, he.

Om het maar weer over een andere boeg te gooien: ik ben verkouden. Nou is dat nog eens éxtra vervelend omdat ik dan, om de een of andere reden, véél vaker een bloedneus krijg. Tijdens college bijvoorbeeld, dat komt altijd handig uit - vooral als je geen zakdoekje bij je hebt. Of als je aan het fietsen bent. Of als je slaapt. Op talloze gelegenheden komt het gewoon heel slecht uit om opeens een warme rode golf uit je neus te laten stromen.
En omdat verkoudheid niet overgaat door éxtra vitamine C (dankuwel, Keuringsdienst van Waarde) of door zo'n leuke neus-spuit-dinges, probeer ik het eens met Ierse whiksey.
Nee, ik denk niet dat het helpt.. maar ja, zo erg is dat in dit geval niet.

Tot slot:

Klik!

Zo, die zit dicht.