Er is weinig schattiger dan.. een verloren waterflesje.

Het bloggersinstinct in mij roept weer. Jammer genoeg heb ik dit keer écht niks om over te bloggen. Het lijkt wel alsof ik inspiratieloos ben, maar dat kan natuurlijk. De ongeïnspireerde Jesper wil ik nog een keer meemaken (dan bedoel ik dus op het gebied van blóggen, he). Ja, goed, op zondagen is het natuurlijk een heel ander verhaal - maar het is midden in de week. Dat weet iedereen.

Hoe zou dat er uitzien, het mechaniek van een grasmaaier?

Nee, nee, dat is een heel fout onderwerp. Godverdorie zeg, wat is dit lastig!

Oja.

Steeds meer besef ik dat het leven bestaat uit keuzes maken. Of die nou onbewust zijn of bewust, of het eerlijk is of niet: het is altijd een keuze. Soms is de keuze onmenselijk en soms is de keuze eigenlijk geen keuze, omdat je geen keus hebt, maar tóch. De Beatles of de Rolling Stones? Ja of nee? SP of PvdA? Wel kaas of geen kaas? De kogel of de strop?
En als dat echt zo is, kan je dus wel zeggen dat mensen die slecht zijn in kiezen ook slecht zijn in leven. Nou is dat geloof ik niet helemáál waar - mensen die heel veel slechte keuzes maken, kunnen alsnog enorm genieten van het leven en erg oud worden en iedereen om zich heen vrolijk maken, maar dat zijn uitzonderingen. Dat zijn namelijk popsterren of hele rijke mensen. En aangezien ik niet heel rijk ben en (vooralsnog) ook nog steeds niet doorgebroken ben als de volgende Bob Dylan (iets dat ik natuurlijk wel nastreef, aangezien ik óók niet kan zingen), zit dat er voor mij niet in.

Wil nou het geval dat ik keuzes maken soms enorm lastig vind, en soms heel simpel. Ja, shit? Wat heb je dan aan zo'n enorme theorie over keuzes maken, als je niet eenduidig bent in je houding ten opzichte ván die keuzes? Laat het hele geval dan maar zitten. Het leven zal toch wel gewoon draaien om zoveel mogelijk seks en hier en daar een goed boek.

Sadam Hoessein (zo schrijf ik het op, en ik doe het lekker zoals ik het zelf wil!) krijgt de strop, maar pas over een jaar ofzo. Zelf wil hij liever de kogel, want hij is een echte soldaat natuurlijk. Volgens mij wil 'ie dat gewoon omdat het dan sneller gaat. Zo dapper is dat niet, vind ik. Een echte soldaat zou toch juist de zwaarste, pijnlijkste dood willen, waarbij hij zichzelf zo góed mogelijk zou kunnen bewijzen - een duik in een poel bloeddorstige haaien, radbraken, een doolhof met mijnen, een concert van Robbie Williams. Niet de kogel, want de kogel is clean en swift. Eigenlijk een dood voor watjes.

Gelukkig is Balkenende het er mee eens, dus dan zal het wel goed zijn dat ze die man ophangen. Hier in Nederland is de doodstraf natuurlijk moreel niet te verantwoorden, en iedereen die daar vóór is is eng/extreem rechts, maar ja, die man is geen Nederlander, dus dan telt dat niet. En bovendien, de uitzondering bevestigt de regel, toch?
Ofzo.

Snappen jullie waarom mensen paddestoelen kapot trappen? Op de een of andere manier is dat echt de eerste reactie die het zien van paddestoelen oproept bij alle mensen (ik denk alleen jongens) onder de 14: maak het kapot! Alsof mooie, intacte paddestoelen de vleeswording van het pure Kwaad zijn. Alsof ze 10 euro krijgen per kapotte stoel. Alsof het moet van hun ouders.
Ik snap er niks van, want ik vind paddestoelen mooi - of nouja, dat is niet het goede woord, maar ik vind er niks mis mee, en zo'n heel groepje is best een leuk gezicht.

Rare jongens.

Laat ik er dan hier maar een eind aan breien.
Insteken, overhalen, af laten glijden..