Drie hulpeloze omaatjes

Tot voor kort snapte ik ook niet wat er zo interessant is aan de sportpagina in de krant. Hele katernen worden volgeschreven met die sportonzin, minstens twee mensen die ik ken willen later sportjournalist worden (maar het is heel moeilijk om in dat wereldje te komen, dus veel succes daarmee) en er zijn tal van bladen die alléén maar over sport gaan en toch makkelijk het hoofd boven water houden. Duizenden Nederlanders lezen graag over sport.
Nooit heb ik dat gesnapt. Immers, lezen over sport is saai, omdat je het niet ziet gebeuren, je mist alle actie. Bovendien word je overgoten met een hoop analytische rotzooi die je niet wil horen. Maar het ergste is dat het mij niet interesseert. Wat kan het mij nou schelen, dat 'wij' Nederlanders 24e geworden zijn bij het kampioenschap tijdrijden?

Maar zoals ik al zei, dat was tot voorkort. Want gisteren sloeg ik in de trein nietsvermoedend een gevonden Metro (niet dat het moeilijk is om een Metro te vinden als je in de trein zit natuurlijk) open op de sportpagina, en viel mijn oog op het eerste interessante sportartikel in jaren.
Eigenlijk was het ook geen artikel; het was meer een plaatje met bijschrift.

Natuurlijk dacht ik meteen aan jullie, lezers: dat kan ik jullie niet onthouden. En dus heb ik de desbetreffende gratis krant meegenomen en ingescant. Leve de technologie en mijn scanner.



Even klikken en op ware grootte bekijken maakt vast een hoop duidelijk.

Het is misschien grof en smerig, maar het is in elk geval aansprekend en het geeft aanleiding tot een hoop gepeins: zou die vrouw dat overleefd hebben, hoe los je dat op als dokter (gewoon eruit trekken?), wat grappig dat je geen bloed ziet - dat is natuurlijk door die schoen.. en vooral: wat doet die hand op de kont van mevrouw scheidsrechter(es)?

Maar dat was nog niet alles, beste mensen.
Bij het omslaan van de pagina viel mijn ook op een foto van een hockeyster. Dat mijn oog op die foto valt in plaats van op de tekst spreek voor zich, want hockey zelf interesseert me geen hol. Dus komt het niet eens in me op het artikel te lezen: in plaats daarvan kijk ik snel naar het plaatje. Om een lang verhaal kort te houden, ik was al bezig de bladzijde om te slaan, toen me iets opviel.

Alhier de desbetreffende afbeelding:



Met het getraind oog dat élke man natuurlijk heeft valt me hier toch iets op.

Hebben hockeysters soms geen onderbroeken aan?
Of bedriegt de schijn, en is het een slipje met patroon ofzo?
De mening van trouwe (en zelfs ontrouwe) lezers zou zeer welkom zijn: zelf weet ik het eigenlijk ook niet zeker. Dat hockeysters rondlopen zonder onderbroek rondlopen en dan zo in een gratis krant met een miljoen oplagen terecht komen, zou toch een grote grap zijn. En vooral dat bijna niemand anders het gezien heeft - maar dat weet je natuurlijk nooit zeker. Ik heb er niemand over gehoord. Maar dat zegt niks.

Kortom, de sportpagina's zijn misschien tóch wel de moeite waard. In elk geval is de eeuwige strijd tussen Metro en Spits - welke gratis treinkrant is beter? - eindelijk beslist. Want Metro heeft bloed (ook al zie je dat niet) en naakt (ook al weet ik dat niet zeker), en de Spits heeft.. tja.

De Spits heeft helemaal niks.