Een kort vestje is geen goed idee

Heb je dat ook wel eens, dat je een hele tijd nadat iemand je een bepaalde vraag gesteld heeft, of een hele tijd nadat je een bepaald gesprek gevoerd hebt, of iets meegemaakt hebt OPEENS bedenkt wat je in die situatie had willen zeggen? Een maand, een jaar, tien jaar later?

Ik heb dat in elk geval vrij vaak. Aan de ene kant is het wel grappig dat je opeens weet wat je had moeten zeggen natuurlijk, maar aan de andere kant is het ook enorm frustrerend en kan je echt maanden rondlopen met het gevoel dat je een soort nederlaag geleden hebt - dat je op dat specifieke moment niet scherp genoeg geweest bent, terwijl je, als je dat wél geweest was, op dat moment had kunnen uitblinken.

Toen ik bijvoorbeeld lang, lang geleden mijn hond uitliet, mijn vorige hond, Morris (die trouwens óók echt übercool was), en die besloot in de tuin van een of andere man te plassen die net naar buiten zat te kijken, toen die man ontzettend boos werd en riep dat ik op moest rotten met mijn hond, toen had ik gewoon moeten zeggen dat 'ie niet zo raar moest doen. In plaats daarvan heb ik iets van een excuusje gemompeld en ben ik doorgelopen - maar als ik heel boos teruggedaan had, had mij dat veel meer voldoening opgeleverd. Tenminste, achteraf.

Of toen ik van school naar huis fietste opeens bijna tegen een jongen aanreed die midden op straat stond - dat was niet mijn schuld, want hij was expres voor mijn fiets gaan staan hoor -, en dat deze jongen zei dat 'ie een mes had en dat ik van mn fiets af moest stappen (hij had overigens ook een veel grotere, stoerder-uitziende vriend die van een afstandje toekeek maar klaar leek om in te grijpen als ik te brutaal zou doen), toen had ik moeten zeggen dat 'ie dat mes dan maar eens moest laten zien, en dat 'ie niet zo tof moest doen. In plaats daarvan zei ik dat ik niet van mijn fiets af zou stappen maar vond ik het toch wel een soort van eng, want je weet maar nooit met die rare VMBO-leerlingen.
Uiteindelijk gaf 'ie trouwens wel op en zei 'ie dat het een grapje was, en dat 'ie alleen mn slot wilde lenen omdat ie zijne kwijt was, dus toen zei ik dat ik dat niet zo'n goed idee vond (ik had natuurlijk moeten zeggen dat 'ie op moest flikkeren, maar goed) en fietste ik verder.
Overigens, het was misschien wel een Marokkaanse jongen maar dat vind ik niet belangrijk. Het had net zo goed een of andere Harrie kunnen zijn, compleet met Aussie en vieze brommer, en eigenlijk had ik dat enger gevonden.

Verder schiet mij nu niks te binnen, maar wel kan ik me voorstellen dat jullie trouwe lezertjes OOK zulke opgekropte antwoorden hebben, dus ik bied jullie de gelegenheid dat allemaal van je af te schrijven in een comment.

Dat is vrij aardig van mij, hoor.