You'll Miss This Point

We beginnen vandaag met een verhaaltje onzin.

Soms moet je het persoonlijke strikt scheiden van het zakelijke. Met sommige mensen wil je wel zakelijk omgaan, maar persoonlijk heb je een afkeer van ze.
Maar het is problematisch als je niet weet wat precies de scheiding is tussen persoonlijk en zakelijk. Of als je persoonlijk een afkeer hebt van iemand waarmee een vriend of vriendin persoonlijk een betere band heeft. Of als je geen zin hebt om over dit onderwerp door te typen, omdat het veel te abstract is.

Het schijnt dat in elk grapje een kern van de waarheid zit. Ik vind dat vergezocht. De waarheid is sowieso al ver te zoeken, en om die dan te zoeken in elke flauwe opmerking die ik maak, dat gaat wel erg ver.

Mijn fiets is kapot - weer eens - en dus rij ik nu rond op mijn oude fiets. Dat ding is een inmiddels een oud stuk roest, maar heeft eens in een vorig leven (ons beider) zeer nobele taken verricht. Denk aan het vervoeren van zeer delicate vrachtjes, het werken onder een zeer grote druk, het feit dat het ding nooit gestolen is. Nu is er weinig meer over van die glorie, en rest er niets dan een zeer hard rammelend geval met twee wielen (dat wel, ja). En aan dat rammelen erger ik mij kapot, dus gaat mijn Placebo, of Peppers, of Raconteurs op vol volume.

Zie je dus een dezer dagen een fiets langskomen die een enorm kabaal maakt, met daarop een berijder die hard aan het rocken is, dan zal ik het wel zijn.

Zie je daarentegen iemand met een baard en een petje over straat lopen, dan zal ik het wel niet zijn, aangezien ik mij vanochtend nog grondig geschoren heb. Maar laat dat de pret niet drukken - mannen (of vrouwen) met baarden zijn zeer bijzonder, en als je er eentje ziet lopen moet je zeker eens vragen of dat nou veel werk is, zo'n baard. Volgens mij is het een hels karwei daar constant alle klitten en stukjes vis uit te halen.

Lees!
Vandaag ben ik (zwaar, heel zwaar natuurlijk) beledigd. Ik hoef hier niet op te schrijven waar het over gaat, sommige dingen zijn gewoon, hoe zeg je dat, te gek voor woorden. Maar ik verwacht wel dat dat rechtgezet wordt, hoor. Het probleem is dat je dat soort dingen vaak zélf moet ontdekken, en daarna zélf moet rechtzetten, of op z'n minst aan moet dringen zodat andere mensen het rechtzetten. Wat zou het toch handig zijn als ándere mensen meteen hun fouten doorzien, of beter nog - die niet maken. Want fouten nodigen gewoon uit tot een hoop ellende, frustratie, verdriet en gefriemel. En omdat het nooit weg is om te proberen de wereld een stukje beter te maken, hierbij een oproep om vooral nóóit meer een fout te maken, ooit, ooit. Dus denk beter na over alles wat je doet.

Over wat je opschrijft hoef je niet na te denken, want dat leest toch niemand. Maar met wat je doet moet je uitkijken.

UIT JE DOPPEN JA!