friesche accordeaon

na 10:45

er staan zeven zoemende koelkasten om mij heen. in het midden zit ik zelf te hameren op een typewriter. rond de koelkastkring danst the wild bunch. the mad ones. niet lang meer want om het hoekje wacht voor hen een gapend gat waar ze één voor één inspringen. in het gat wacht mandy. onder mij grond klef van een lekkende douche. buiten de wilde cirkel wijde vlakten circuszand. in het circuszand mensen met hun gezicht geplet na de lange val van het slappe koord. het slappe koord zit aan beide kanten vast aan het hekje van een balkonnetje, met een dubbele knoop. ongeveer in het midden van het koord hangt de lekkende douchekop met chocoladepapiertjes eromheen gewikkeld. op het koord lopen dames die zwaaien met hun kettingen en luide negers afgewisseld balancerend. om hen heen vliegt, begeleidt door een luide woosh, een indrukwekkende, constante zwerm witte kraaien.

nog voor twaalven

opeens houdt iedereen op met bewegen en luistert gespannen. ik neem een aanloop en smijt met alle macht de typemachine tegen de meest noordelijke koelkast. die valt om en vermorzelt wiliam holden knapperig. de rest van de dansers bots tegen elkaar aan en kiepert dan als een dominostel in het gat. het gat houdt op met gapen en doet zijn mond eindelijk dicht. een dalende baslijn maakt een snoeiharde entree. het zand trilt weg en verhult een metalen onderlaag. met dikke benen spant mandy het koord aan. de douchekop wiegt zachtjes heen en weer. dames en negers vullen het luchtruim. witte kraaien kiezen het ruime sop.

later die dag

ik pak mijn spullen ik pak de trein van vijf over. op elk stoeltje ligt een lege tafel. mijn poison headache zit naast mij met mijn hoofd in zijn handen en leest iets belangrijkers. gouden stromen die door de open raampjes binnendringen vangen mijn aandacht. we zijn nog niet weg of ik krijg het al benauwd. ik worstel me een weg door het gangpad maar ik struikel over mijn eigen veters. our love's gonna grow oe ah oe ah. mijn hand boort zich door de bodem van de rijdende trein en ik schaaf mijn knokkels vier keer aan de rails. mandy trekt me overeind. bibberig mompelt iemand een bedankje. ik veeg mijn jas af met bloed en leg hem over het gat in de treinvloer. groen slijm druipt in klodders van de wanden. mijn stoel zoent mijn jeans. stiekem strik ik mijn veters.

enkele nummers doorgespoeld

de wind waait hoog boven de bomen. blondie rent vrolijk hijgend rondjes om mij heen en bijt soms in mijn enkels. de bruine stank trekt weg en maakt plaats voor roze geluk. ik maak een opmerking die mij nog een minuut of twintig achtervolgt op hoge hakken. klik klik klik klik. ik heb het visioen van mandy. een simpele man van de straat probeert me zijn bril te verkopen en tegelijkertijd mijn pruik te stelen. mijn huis baadt voluit in het lentezonnetje. iedereen maakt zich nuttig.

nu

de goddelijke machine draait op volle toeren. bzz. ik krijg antwoord op elke vraag die ik stel. het borrelt van binnen en soms knapt er een bel die uiteen spat tegen de wangen van mandy.