Semi-requiem for the Carpenters

HOLY SHIT!

Kan dat?

Dat je bijvoorbeeld een fout maakt die je niet meer kan herstellen? Daar heb ik nog nooit aan gedacht! Wat nou als alles wat je doet, of sommige dingen die je doet, gewoon zo zijn zoals ze zijn en niet meer..

HOLY SHIT! Als dat zo is betekent het dat tijd ook echt loopt, dat de klok tikt -

Acties hebben gevólgen?
Beslissingen hebben consequenties? (Gevolgen en consequenties betekent precies hetzelfde? Welk woord is dan beter? Of kan je dat niet beoordelen, objectief óf subjectief? Ik vind consequenties leuker, dat heeft een q. En het klinkt alsof je jezelf er nog enigszins uit kan lullen, daar hou ik van geloof ik ik ik ik ik ik heb net vijf keer 'ik' getypt zonder dat ik het door had.)

Moet je dan ook NADENKEN voordat je iets DOET of ZEGT? Maar ik doe dat nooit, ik lul altijd maar wat in het rond, oh crap, OH CRAP.
Dat is dom.
Jézus, dat is dom.
Volgens mij ben ik dom.

Then again, volgens anderen 'praat ik als een "profesor" met moeilijke "worden"'. Hmhm. Uh-uh. Yeye. Maar ik wil helemaal geen professor worden, en ik wil helemaal geen moeilijke woorden zeggen, ik wil zeggen wat ik nodig vind (toch?) en doen waar ik zin in heb (ja?)..

Ik wil doen waar ik zin in heb, is dat dubbelop?

Wil ik luisteren naar de muziek waar ik naar luister? Wil ik zijn wie ik ben? Kan ik dat veranderen? Kan ik een verhaal schrijven? Wat zou er gebeuren als ik serieus zou proberen een nummer te schrijven? Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Schrijf ik dit alleen maar of besef ik ook echt wat ik schrijf en verandert het iets? Wat is besef überhaupt? Is er een Nederlands woord voor 'überhaupt'?

Waarom voelt het alsof er een laag isolatiemateriaal tussen mij en 'de wereld' zit?
(Is dat de whisky? Misschien.)

Is spellingscontrole niet het meest domme dat er bestaat?

He. Eindelijk een blog waar ik zélf tevreden mee ben. Een blog vol vragen zonder antwoord, het lijkt het leven zelf wel. Kan je je voorstellen dat ik dit nu zit te typen?

Het licht in de kamer is aan. Het raam staat open maar het rolgordijn (zwart) is dicht (gedeeltelijk). Ik zit op een stoel. Er staat een glas whisky (The Balvenie, DoubleWood (d.w.z. gerijpt in twee tonnen, een 'traditional whisky oak'-ton en daarna in een 'original sherry oak'-ton, waardoor het een soort gelaagde smaak krijgt), nog een klein laagje over). Het glas whisky staat op een kladblok (notepad, zeg je dan in het Engels). Ik draai Bob Dylan - "Before The Flood", een live-album (1974). Het nummer 'Ballad Of A Thin Man'. Het is niet z'n beste live-album, maar toch vrij goed en wél met The Band - hij schrééuwt de lyrics bijna, vrij intens (dat is een raar woord). Ik typ met m'n handen vrij dicht bij elkaar, vrij snel maar ik maak veel fouten - die ik dan weer verbeter, natuurlijk. Anders wordt dit onleesbaar.

Mijn moeder roept, mijn gedachtegang onderbroken. Ik zou cartoons moeten maken (als ik kon tekenen helemaal!), maar zolang ik dat idee niet oppik (ik zie mezelf wel achter m'n bureau zitten tekenen eigenlijk, in plaats van studeren ofzo.. OH! dat ik net NU met dat idee moet komen, als ik woensdag een tentamen heb) moet je deze strip checken.

(Ik heb wel eens, één keer, een strip gemaakt, trouwens, en gepost op deze blog. Even.. zoeken.. wie wat bewaart die heeft.. wat? Bah, hij is lame, ik zou grappigere strips moeten kunnen maken. Aan de andere hand, mijn beste grap heb ik al jaren geleden gemaakt, is mij laatst toevertrouwd. Olé vooruitgang!