De maan als ieders vriend

Volgens mij is niets bijzonder. Dingen zijn zoals ze zijn en mensen geven daar dan betekenis aan - maar als een ding afwijkt is dat extra bijzonder, en moet er extra aandacht aan besteed worden, en daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. Een geit met 6 poten is niet WAUW EEN GEIT MET ZES POTEN, maar dat is gewoon een geit met 6 poten.

Deze houding probeer ik ook echt vol te houden in het dagelijks leven, en dat heeft als gevolg dat ik zelden enorm verbaasd of verrast reageer. Bijkomend is een beetje dat je ook niet erg vaak heel enthousiast kan zijn over dingen. Je hebt van die mensen die elke dag weer blij zijn dat ze onder een warme douche staan - nou, dat heb ik dus niet. Een warme douche is een warme douche. En op het moment dat je opeens geen warm water meer hebt om de een of andere onverklaarbare reden die waarschijnlijk iets te maken heeft met luie, sjaggerijnige Grieken, dan is dat ook geen reden om keihard te gaan huilen of schelden, de deur in te slaan (dat is sowieso pijnlijk natuurlijk), nee - dan is dat gewoon een koude douche.

Koud douchen duurt trouwens langer omdat het echt een soort gevecht met jezelf is om er onder te gaan staan. Eerst een been, maar jezus christus, dat is koud, dan maar dat andere been ofzo, helemaal eronderuit, wat water spatteren, maar dat helpt geen flikker want het blijft koud, natuurlijk, en dan besluiten dat het zo wel genoeg is, of om een andere douche te zoeken, of om je verder te wassen aan een wastafel (die ook koud water geeft, maar goed, dan hoef je er niet ónder te staan). Normaal douchen is eronder staan, wat heen en weer bewegen tot je voor je gevoel goed nat bent (onzin natuurlijk, want na een halve minuut ben je al zo nat als het gaat worden, maar ja), iets rommelen met douchegel of shampoo en dat nog afspoelen, nog een tijdje nagenieten, wat schrijven op het beslagen glas en dat weer uitvegen, en klaar.

Het is al 9 uur.