Het is een leuk idee, maar.. (maar wat?)

De tekenaar, de schrijver, de schilder, de muzikant, kortom - kunstenaars, zij verdienen hun geld op een rare manier. Ze stoppen hun ziel in hun werk, hun visie, hun boodschap, alles wat ze waard zijn, en die verkopen ze dan zomaar. Niet dat ze er veel voor terug krijgen - je moet wel een verdomd goeie kunstenaar zijn om er van te kunnen leven.

Topsporters doen aan een sport. Daar zijn ze toevallig goed in, ze hebben geen andere interesses, besluiten dat ze hun leven lang achter een bal aan willen huppelen of andere mensen in elkaar willen meppen en vangen daar stuk voor stuk miljoenen mee. De domste hoofden krijgen enorme bedragen uitgekeerd voor het spelen van een spelletje. Volksstammen moorden elkaar uit om een spelletje dat door ándere mensen gespeeld wordt.

Elke dag leer je weer wat nieuws.
Sommige mensen roepen dat heel hard en ik doe het soms ook wel eens, als iemand zegt: "Oh, dat wist ik niet, hihi!". Het klinkt heel positief en vooruitstrevend, maar ook onmogelijk en streberig. Maar misschien is het voor mij toch ook wel zo dat ik elke dag iets nieuws leer.
Gister heb ik bijvoorbeeld geleerd dat ik wel hou van italiaanse klassiekers, nadat ik Una Giornata Particolare gekeken had. En dat Radiohead waarschijnlijk binnen een jaar met een nieuw album komt.
Vandaag heb ik bijvoorbeeld geleerd dat schilderijen van Hieronymos Bosch niet makkelijk te interpreteren zijn. Ik dacht altijd dat 14/15/16e eeuwse schilderijen niet zo moeilijk te interpreteren waren als je gewoon de bijbel uit je kop kent, maar blijkbaar ligt dat toch anders. En dat AIM een slechter programma is dan MSN. Dat het niet handig is om met een markerpen op álle ondergronden te schrijven (pluizig of net geverfd en nog maar half opgedroogd is bijvoorbeeld niet handig). Dat pizzabroodjes wel lekker zijn maar dat twéé pizzabroodjes achter elkaar teveel van het goede is. Dat je in Australië scooters kan huren voor weinig geld. Wat het engelse woord pulpit betekent. Dat mijn hond het niet leuk vindt als je lang achter elkaar op zijn buik trommelt. Dat je dingen die andere mensen niet gebruiken best zomaar kan pakken, maar dat je nóg beter kan vragen of je het mag hebben.

Dat je theoretisch gezien best aan zou kunnen bellen bij oude mensen en om een kopje koffie zou kunnen vragen, en een goed gesprek zou kunnen houden, maar dat je dat nooit doet, omdat je bang bent dat je misschien hele rare oude mensen treft. Dus zou je het wel kunnen doen met een vriend, maar geen enkel oud mens is zo gek dat hij of zij twee tieners binnen zou laten die een kopje koffie willen. Veel te riskant. //