"Maar.. Potassium-Cyanide brengt ernstige schade toe aan uzelf en de mensen om u heen!"

Oliebollenorgie of vuurwerkfestijn, de meest hersenloze gewoontes van het jaar zijn al in volle gang. Maar er komt een einde aan 2006 en het nadert rap. Grote kans dat als je dit leest, het einde al geëindigd is en het begin al begonnen.

Elk jaartal heeft een eigen bijklank. 2007 klinkt saai - het klinkt als het jaar tussen 2006 en 2008, het heeft geen karakter, geen eigen waarde, het is meer een staartje van het vorige jaar en een aanloopje naar het volgende jaar. Sowieso ben ik persoonlijk meer een fan van jaartallen met een even nummer. Even nummers zijn veel fijner dan oneven nummers. Gelukkig wordt alles al snel even, als je begint met rekenen: even plus even is even, oneven plus oneven is ook even. Alles wordt even. Even even even.

Toch kan 2007 nog wel wat voorstellen. De jaarindeling en waar dat jaar eindigt is natuurlijk maar arbitrair gedoe, gegoochel, zodat de menselijke geest ergens een start kan maken en ergens een einde aan kan brengen. Het geeft overzicht en rust. Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Fouten kunnen worden vergeven, relaties hersteld, men maakt voornemens, ik sta elke dag om 9 uur op, ik ga me elke dag 100 keer opdrukken, ik ga elke dag van dit jaar beter proberen te maken dan de vorige.
Chinezen hebben pech, want hun nieuwe jaar begint ergens eind januari, begin februari: die moeten nog een tijdje wachten voordat ze weer met frisse moed en een schone lei het leven tegemoet kunnen gaan. Een Chinees zit nu dus eigenlijk voor zijn gevoel ergens in november. De horror. November is de vervelendste maand van het jaar. De hele dag regent het mentaal, in november.

2007 brengt mij, ijs en weder dienende, dingen als Bob Dylan, Incubus, een verjaardagsfeestje, een reisje naar Griekenland, er wordt nu gesproken over een reisje naar Tokio, wat nieuwe kennissen, nieuwe vrienden en vriendinnen, meer muziek, meer films, meer hoedjes, minder gezeik aan m'n hoofd, minder zoekgeraakte balpennen, minder schuldgevoel. Maar ik denk dat het vooral van jezelf afhangt wat een jaar brengt. Het nieuwe jaar komt niet aankloppen met zakken vol kadootjes, zoals Sinterklaas. Je moet het jaar van achter besluipen, op het hoofd meppen met een gummiknuppel en dan pakken wat je pakken kan voordat iemand het doorheeft. De mens is de tijd een wolf, als je het zo bekijkt.

Als iemand nog begrijpt wat ik bedoel.

Hoe dan ook, ik heb besloten weer elke dag te gaan bloggen. Dat is natuurlijk geen slim besluit, want niemand kan dat bijhouden. Ik zal wel wat minder lang schrijven, dan. En hopen dat ik er zelf zin in heb.

Het maakt ook niet uit, want alles stort langzaam in. Zelfs wij jeugdigen worden daardoor aangetast: elke keer dat je ademhaalt roest je langzaam weg vanbinnen, alles staat op drijfzand, wordt vermorzeld, klef en bruin, en het hout waar de fundering van het Alles van gemaakt is, rot langzaam weg. En in die Hades-achtige wereld, waar alles wit ziet van de schimmel, moeten wij onze weg maar weer zien te vinden.

Start!

U ontvangt geen 20.000 gulden.