"How many? I think about 136."

Denk je dat je, als je het bij zou houden, per dag de leukste uitspraak op zou kunnen schrijven, en daarmee een heel boekje zou kunnen vullen?
Of zouden er dagen, weken voorbij gaan zonder uitspraken die de moeite waard zijn, ook als je er op let?
En wat zou je er eigenlijk mee moeten, al die uitspraken in een boekje? Kan je ze nog eens teruglezen en denken aan hoe leuk dat toch wel niet was? Dan kan je ook een dagboek bij gaan houden. Je kan er misschien wel een boek van maken ofzo, maar dan moet je zorgen dat die uitspraken niet alleen voor jouzelf grappig zijn maar voor iedereen die ze leest - bovendien zou het een heel eentonig, saai boek worden. Dus dat is ook al geen idee.

Nee, ik denk dat het zinloos is om zoiets bij te houden.

De grond is altijd vies.
Het is echt verbazingwekkend hoeveel haren er opeens op de grond blijken te liggen als je een stukje appel laat vallen. En niet alleen haren, maar ook allerlei ander spuk kleeft opeens vast aan dat stukje appel. Alsof al het vuil op de grond zijn kans ruikt en er massaal op gesprongen is. Niet meer te eten, of je moet het een tijd onder de kraan houden. Water maakt immers alles schoon, water is een soort inherent schoon, is als het ware de bron van schoonheid. Zolang het maar genóeg water is, komt alles goed.
Hoe dan ook, je kan wel volhouden dat de grond eigenlijk de bron is van heel veel, zo niet alle viezigheid. Misschien dat mensen daarom meteen aannemen dat alles wat van bóven komt, heel schoon en goed is. De hemel is mooi helderblauw. Daarboven, daar zit dan natuurlijk ook god, lekker schoon zal het daar wel zijn, op die wolken. Ga je iets verder omhoog, dan kom je in het heelal. Planeten enzo. En die zijn ook niet vies, die zijn juist bijna mathematisch schoon. Het heelal is de schoonste plek die er bestaat, lijkt het wel. Zelfs als er brokstukken door de ruimte vliegen, komt het er altijd op neer dat die weer op de een of andere manier samensmelten tot een perfecte bol.

Goed opgeruimde boel, dat heelal.