Hangman

Een prijsvraag uitschrijven voor wie er meegaat naar Haarlem, zoals ik voorstelde in een comment op mijn vorige post, is overbodig. Iedereen had kunnen zeggen dat hij of zij mee wilde. Er zijn drie mensen die gezegd hebben dat ze mee zouden willen eventueel.

Mieke, Maaike, Miriam.

Uitstapjes naar een dinomuseum, gefinancierd worden door de Donald Duck, zijn blijkbaar zeer gewild bij de doelgroep 'meisjes met een M'. Dat is een interessant gegeven waarnaar (vind ik) onderzoek gedaan zou moeten worden. Maar ik ben te lui om dat onderzoek zelf te doen.

Maar goed, ter zake. Er kan maar één persoon (gratis) mee; daarom heb ik besloten te loten. Dat is eerlijk en weinig werk. Het enige probleem is dat het misschien dat ik niet heel makkelijk kan bewijzen dat ik eerlijk geloot heb. Daarom heb ik het gehele proces vastgelegd met mijn trouwe cameraadje (woordgrap = applaus).

Stap 1: De lootjes zijn gemaakt.















Stap 2: De lootjes worden gevouwen en in een hoed gedaan. Ja, ik heb een hoed. Kijk, ze zitten er al in.















Stap 3: De lootjes worden geschud. Daar ben ik heel goed in. Kijk: ze liggen anders, nu zijn ze dus geschud en ik had al geen idee welk lootje welke naam bevatte, maar nu is het mij al helemaal een raadsel. En dat is ook de bedoeling.















Stap 4: Ik kies een lootje. Het lootje waar ik het meest mee heb? Het lootje dat mij het meest aanspreekt? Nee. Het lootje dat het dichts bij mij ligt? Ook niet. Of misschien wel. Gewoon een willekeurig lootje. Dat is nog lastiger dan het lijkt, trouwens, willekeurig zomaar iets kiezen. Want als je kiest doe je dat toch bewust. En ik kan mijn ogen niet dichtdoen want ik moet een foto maken. Maar ik doe mijn best - het is redelijk goed gelukt, al zeg ik het zelf. Willekeurig kiezen, bedoel ik, niet de foto maken. Alhoewel er ook niks mis is met de foto. Ik heb alleen een natte mouw. Het regent buiten. Sorry.















Stap 5: Nu begint het echt spannend te worden! Dat was het natuurlijk al de hele tijd - maar ik bedoel, nu is het écht spannend. Van dit moment is alles afhankelijk. Hier draait het toch wel om hoor. Dit is hét hoogtepunt van deze post. Wauw. Daar moeten we even bij stilstaan. Dit wordt het hoogtepunt van deze post. Zit je al op het puntje van je stoel? Zoniet, ga daar dan nu op zitten.

En de gelukkige winnares is geworrrrrdennnnn:















Gefeliciteerd!

Wauw! Ik ben helemaal hoteldebotel! Ongelofelijk! Wat een geluk! Wat een geweldig moment! Ik zou spontaan in lachen uit kunnen barsten! Geweldig! Wat een techniek! Wat een klasse!

Kortom, Maaike en ik gaan naar een of ander vaag gratis dino-museum in Haarlem.

Nu hoef ik alleen nog maar die aflevering van de Donald Duck te vinden waar die bon in zit, want die is dus ehm.. nouja, niet kwijt, ik heb wel een vermoeden waar ik 'm kan vinden. Maar dat betekent wel zoeken in de diepe krochten van de hel (lees: mijn broertjes kamer). Door hellevuur voor een gratis cadeautje in een of ander raar museum in Haarlem. Is het de moeite waard?

JA!

En dan nu nog twee curieuze.. nee, wacht. Drie curieuze dingen die mij overkwamen.

Gisteren wilden de deuren van de trein niet open toen we aankwamen op station Den Haag Laan van NOI (vandaag zat ik trouwens in de trein met een gare omroeper.. die zei het echt tergend langzaam: Den.. Haagggg.. Laannnn.. van Nieuw Oost Einnnnnndde.. Maar dat terzijde.). Het duurde een minuut of 5 voordat een of andere NS-gast met zo'n speciale sleutel de deur open kon maken. In die 5 minuten werden al mijn mede-uitstappers behoorlijk geirriteerd en zenuwachtig. Eentje was een beetje raar en die zei: "Wat nou als er brand uitbreekt? Wat nou als er brand uitbreekt?". Een ander begon te schelden op de NS. Zo makkelijk, om de NS de schuld te geven als het ook de schuld van de NS is. Onder mijn niveau.

Ten tweede: vandaag ging ik een spreekbeurt houden en ik werd tijdens mijn eigen spreekbeurt 4 keer gesmst. 4 keer. Je kan ook moeilijk tijdens een heel ingewikkeld en uiterst interessant verhaal waarbij iedereen aan mijn lippen hing (not) opeens aan je mobiel gaan zitten kloten, dus.. maar.. hallo, 4 keer! Dus toen ik klaar was ging ik snel kijken wie dat allemaal waren, en het bleek dat het maar 1 smsje was - alleen stond dat ding op herhaal ofzo, dus ging ie elke keer opnieuw zo'n geluidje dingesen. Oja, inmiddels is dus mijn nieuwe mobiel in bedrijf, hij doet het, het nummer is overgezet enzo, ik ben weer modern op telecommunicatief (lastig woord) gebied. Die instelling staat nu (uiteraard).. anders. Maar het was wel uiterst irritant. Niet erg hoor, Maaike. Mijn eigen schuld. Maar toch raar.

Ten derde: toen ik naar het station liep zag ik drie zwanen opstijgen uit het water. Misschien weet je wel hoe dat gaat - ze nemen een enorme aanloop waarbij ze het water nog aanraken en toch al flapperen en dan gaan ze langzaam de lucht in. Overigens haalde maar één zwaan het om ook echt op te stijgen (of misschien hadden die andere twee geen zin meer). Ik vraag me af of ik daar wat in moet zien, of dat een symbool is voor iets, of dat het gewoon drie zwanen waren die zin hadden om te vliegen (maar dat twee van de drie toch maar niet wilden ofzo).

Nou goed.

Oja. Hoogtepunten zijn vervelend. Daarna kunnen er alleen dieptepunten komen.