Rolling Stones en stukjes vel

Krijt is echt cool.
Zo'n groot struk straatkrijt vond ik laatst op de grond. Blauw. Een centimeter of zeven lang, 4 breed, lag lekker in de hand. De straat was reeds beklad met van die springspelletjes, en mededelingen in de trant van 'Jan is gek' en 'Volg deze pijl'.
Vroeger schreef ik dat ook altijd, 'Dit is het begin van een speurtocht, volg deze pijl', en dan maakte ik twee pijlen, eentje de hoek om, en dan maar hopen dat iemand zo gek zou zijn om de speurtocht te beginnen en grandioos te verdwalen. Trouwens, ik maakte samen met Daan ook wel échte speurtochten, met een beloning die we dan in een of andere prullenbak verstopten ofzo, met schatkaarten en pijlen als aanwijzing, helemaal tot aan het parkje waar ik soms eendjes voer aan toe, echt een enorm lang eind voor een speurtocht.

Maar goed, dat stuk krijt dus. Ik stak het bij me en fietste richting station, toen ik daar een muur zag. Een lege, mooie bakstenen muur. Die bakstenen waren net iets te glad en iets te rood, je kent ze vast wel: nieuw dus, moet nog wennen, zit wat ongemakkelijk strak, niks aan.
Dus ik fietste door naar het station, volgde een (ongetwijfeld zeer intrigerend en interessant) college, kwam weer terug om een uur of 10 's avonds en besloot toen op diezelfde muur iets te schrijven.
Dus dat deed ik.

En drie weken later staat het er nog steeds. Alleen staat er nu onder een opmerking van iemand anders, in het geel, en ik kan het niet lezen. Het is te klein geschreven voor straatkrijt, en ook nog eens niet in hoofdletters maar hoe noem je dat, schrijfletters, dus dat schiet niet op.

Dit alles heeft mij er van overtuigd dat krijt cool is. Niemand vindt het erg dat je ergens met krijt op schrijft, want na een tijdje regent het toch weer weg, en het is ook eigenlijk fijn dat je boodschap niet eeuwig blijft staan, dan kan je om de zoveel maanden weer eens iets anders opschrijven. En dat alles netjes schoon zou moeten zijn vind ik onzin - dat is saai. Mijn hele straat ondergekladderd met krijt, dat lijkt me geweldig. Tenminste, als het nou voor een gedeelde tekst zou zijn met enige inhoud of betekenis, dan lijkt dat me geweldig.

Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat jullie allemaal naar mijn straat moeten komen om te beginnen met krijten. Nee, ik koop krijt morgen of overmorgen of als ik langs de Bart Smit kom ofzo, en dan mag iedereen een stuk krijt van mij hebben om alles te schrijven wat hij of zij wil. En omdat dat niemand is, denk ik, hou ik alle krijt wel zelf en leg ik het ergens op mijn kamer enneh schrijf ik soms misschien eens iets op een muur, want dat vind ik leuk.