Niemandsland (of: "Who threw us all in jail / for carrying harpoons!")

Niemand hoeft iets te zeggen!
Ik neem mijn monoloogrol weer op mij.
En vandaag, beste jongens en meisjes, gaat mijn blog niet over aanstekers, rock 'n' roll, Keith Haring, Bas Haring, 300, het feit dat ik Orange Red een coole bandnaam vind, vleesetende planten, zebrabiefstuk (vrij smakelijk), whisky/whiskey, de kleur roze, kannibalen, Ripley's, kalenders, niemandsland, Pasen, Kerst(mis), Turkije, Griekenland, Transdnustrië (alhoewel dat erg interessant is), 15 Britse vrijgelaten gevangenen in slordig pak, Woodstock, punaises, kartografie, kikkers, comapatienten, rioolwaterzuiveringsinstallatiemonteurspetjesfabriekenmedewerkersbrilontwerperschoolboeken, semi-psychologie, keramisch aardewerk, "Vancouver", het plan dat ik heb voor het maken van een schilderij (ja, serieus), goudvissen, mannelijkheid of het verlies daarvan, geld of het verlies daarvan, mening of het verlies daarvan, tolerantie en de voordelen daarvan, ademen en de nadelen daarvan, aanslagen per minuut, de Bijbel of enig ander boek, La Dolce Vita of enkele andere Italiaanse films, Amsterdam, het verschil tussen rode pennen en zwarte pennen, zintuigen zoals zien of horen, en ook niet over kunst of kunstgebitten.

Vergrootglazen.

Mijn opa gaf mij mijn eerste vergrootglas.
Dat weet ik niet helemaal zeker, maar de kans is in elk geval levensgroot aanwezig en het is een leuk begin van mijn verhaal. Samen met en ook door mijn opa ontdekte ik de wereld van het kleine. Dagenlang speurde ik in boeken die ik allang van achter naar voren uit mijn hoofd kende (denk aan de Atlas der Dinosauriërs, een boek dat hier nog altijd fier en trots in mijn boekenkast staat en kleurige doch waarheidsgetrouwe tekeningen bevat van allerlei soorten prehistorisch leven) naar details die ik nog nooit gezien had, waarvoor het menselijk oog tekort schoot. Ik ontdekte niet veel van dat soort details, maar het was toch fascinerend, en dat vind ik het nog steeds: met een simpel instrumentje als een vergrootglas kunnen opeens hele stukken wereld onthuld worden die nog nooit zo opgevallen waren - alsof er opeens een nieuwe dimensie aan de dingen gegeven wordt: ruimte, tijd, kleinte.
("Dimensies" overigens zijn vrij mysterieus: volgens sommige theorieën bestaan er in het heelal 10 of 11 dimensies, maar kunnen wij er maar 3 waarnemen (de ruimtelijke dimensies, voor/achter, boven/onder en links/rechts) en een vierde berederen maar niet waarnemen (tijd, dus), maar bestaan er nog een stuk of 7 waar wij geen idee van hebben. Het menselijk brein schiet tekort, jammer jammer.)
Een nieuwe dimensie dus: gladde oppervlaktes zitten vol krassen, schone tafels blijken toch vies te zijn, mieren hebben wel degelijk ogen, kortom, er is vanalles aan de hand waar wij totaal geen grip op hebben. Geen wonder dat Sherlock Holmes ook altijd een vergrootglas bij zich had (behalve dan in de films), dat er op elk bureau wel een vergrootglas ligt (als je echt intellectueel bent), en dat ze heel, heel duur zijn.

Met vergrootglazen kan je naast vergroten nog wat meer dingen: verkleinen, maar ja, daar heb je niks aan, en vuur maken, tenminste, dat schijnt maar is mij nog niet gelukt (mede omdat ik het niet zo heel graag wilde misschien), en brandplekken maken in hout. Dat betekent dus dat je op bijvoorbeeld houten tuintafels je initialen achter kan laten, en dat is natuurlijk heel tof. Een goede reden om je vergrootglas mee te nemen op vakantie, want je eigen dingetje achterlaten op een plek waar je nooit, nóóit meer komt, van je leven niet meer, dat heeft iets.

Trouwens een raar idee dat je sommige dingen ooit voor het laatst zal doen, en dat je talloze dingen nu al voor het laatst gedaan hebt (je kan natuurlijk nu niet zeggen welke dingen dat zijn, maar het kan best dat ik nu voor het laatst in New York geweest ben, geslapen heb onder een blauw dekbed, uit het raam gespuugd heb, een brief gestuurd heb) - hoe vergankelijk is toch onze wereld.

Hoe vergankelijk. En toch moet je geduld hebben, en je kans afwachten, want timing is essentieel, geloof ik.