"De Wereld Als Mechaniek"

Wijze raad uit onverwachte hoek fluisterde mij in dat je soms moet proberen wat je niét wil, om zo uit te vinden wat je wél wil. Bij de uitvoering van die trail-and-error-gedachte loop je natuurlijk het risico dat je constant dingen doet die je eigenlijk niet wil doen. Maar je hebt ook de kans dat je daardoor richting het ware geluk drijft, of dat je perongeluk toch ontdekt dat je iets wél leuk vindt, waarvan je dacht dat het vreselijk zou zijn.

Verder denkend, redenerend en verkennend kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk nooit iets doe wat ik niet wil, omdat ik denk dat ik dat niet leuk ga vinden. Het is natuurlijk raar om zwaar teleurgesteld te zijn over het feit dat je nooit iets doet dat je debiel lijkt, maar raar maar waar (en dat rijmt iets van 5 keer ofzo). En wat doe je dan? Dan troostdrink je wat whisky, maak je gekke foto's met een 14-jarig meisje, en dat waren dingen die ik al lang een keer gedaan had respectievelijk niet speciaal nooit had willen proberen, dus dat schoot ook niet op.

Ach, misschien is het ook niet zo belangrijk. Eerst maar eens mijn vakken voor volgend semester kiezen. En de vakantie doorkomen. En leren gitaarspelen. En sushi maken. En nog 14 CD's kopen (dan zit m'n CD-rek vol, weetjewel). En die vieze gewoonte afleren. En wachten op mooier weer.

Wachten op mooier weer gaat vanzelf, daarom is het makkelijk: het kost geen extra tijd: het klinkt vrolijk: laat ik daar dan maar mee beginnen. Een goed begin is het halve werk, een beter milieu begint bij jezelf, eet gezond eet een appel, bob jij of bob ik?

Dat frikandellen gemaakt worden van gemalen koeienkut, dat weet iedereen. Je kan koeienkut vervangen door koeienhersens of schapenballen of stierenoog, natuurlijk. Het lijkt wel alsof iedereen daarvoor een andere versie hanteert, en alsof iedereen zo grappig mogelijk probeert te doen met hun eigen originele vieze vermalen dierenlichaamsdelen. De grap wordt oud, mensen, dus hou daar mee op.
Hoe dan ook, wat ik me nog nooit gerealiseerd had was dat rookworst gemaakt wordt van precies hetzelfde soort afvalvlees. Alleen kieperen ze er dan nog een shitload zout bij.

Wij aten laatst ambachtelijke rookworst. Ambachtelijk rookworst ja. Wat is dat dan, ambachtelijk? Nouja, het klinkt in elk geval sjieker, het is in elk geval duurder - maar het komt er op neer dat je een harder velletje proeft en dat het iets minder zout is. Vast precies hetzelfde vlees, zonder twijfel gemaakt in een fabriek, en daar is natuurlijk niks ambachtelijks aan. Maar dat verkoopt he, dat verkoopt. Eén keer.

Voedsel in stripverhalen ziet er altijd lekkerder uit. Een kippenboutje uit Lucky Luke is echt om op te vreten. In het echt valt dat tegen, vettig gedoe met afkluiven en vieze botjes en ga maar door. Voedsel uit de Middeleeuwen (of is dat niet meer met een hoofdletter? Witte boekje? Groene boekje? Help!) lijkt ook lekkerder. Je krijgt soms de indruk dat men toen nog een soort magisch recept had om graan te veranderen in brood - maar dan niet zomaar brood, maar brood met een geweldige smaak en structuur, daar hoeft geen boter op of hagelslag, dat is als het ware elke dag cake eten, maar dan lekkerder.
En verdomd, op vakantie in Frankrijk stond er op de markt een bakker die klassiek brood bakte, enorme broden, misschien wel anderhalve meter in diameter, en erg zwaar en vullend. Om dat brood te eten, samen met olijven, dat was echt een van de lekkerste maaltijden die ik ooit verschalkt heb.



Niet echt speciaal een Kodak-momentje, maar het geeft toch een indruk van de perfecte maaltijd: men neme een bank, een houten plank, een glas voor de olijfpitten, een zakje zeer goede gemende en bewerkte olijven, en het beste brood dat je ooit gegeten hebt, en op die manier breng je een half uurtje door, luisterend naar je MP3-speler (denk RHCP, de wat minder droefgeestige Buckley (want dat past niet bij eten) en Cash, vooral Johnny Cash..), rustig kauwend op dat enorm harde en vullende maar toch tongstrelende brood, soms eens een olijfje, terwijl je probeert te beslissen of je meer houdt van groene of zwarte olijven.

Want daar heeft iedereen een mening over.

Groen of zwart?