Dark cold Helena..

Vanochtend werd ik wakker met "groente en slijf". Ik bedacht het niet, het was er gewoon, die combinatie van woorden. Groente en slijf. Alsof het een openbaring was. Groente en slijf.

Nou, ik kan je vertellen dat dat niet prettig wakker worden is. Ik heb namelijk, net als de meesten (of allen) van jullie geen idee wat 'slijf' is. Of wat groente er mee te maken heeft. Groente en fruit, oké. Maar slijf? Dus ik begon de ochtend met een verwarde geest.
Erger nog, nadat ik gedoucht had (we zijn dan zo'n 20 minuten verder) was ik nog stééds bezig uit te vogelen wat slijf dan precies is. De eerste tien minuten dacht ik dat ik zo slaperig was dat ik was vergeten dat slijf wel degelijk een woord is. Daarna (het zand uit mijn ogen gewassen, en dat soort dingen meer) begon ik te denken aan andere opties: slijf is misschien wel een samentrekking van sla en olijf (Slaolijf? Släolijf? Sla-olijf? Sssslijf!). Maar ja, eigenlijk denk ik niet dat het dat is. Het is gewoon een raar woord.

En dat was dus de inluiding van een rare dag, zou je zeggen. Nou, dat viel zwaar tegen. Het enige opmerkelijke van de hele dag is dat die kolere-trein weer eens niet op tijd reed. Eigenlijk reed 'ie helemaal niet, want omdat er ergens een defecte trein stond, was er helemaal geen treinverkeer mogelijk.
Dus nu zit ik hier thuis een beetje te bloggen in plaats van naar iemand's spreekbeurt te luisteren over het antieke Sparta. Ik moet zeggen, het heeft ook wel wat, hier thuis zitten. Maar dat neemt niet weg dat de hele NS moet branden in de hel.

Dus zo ziet mijn kamer er uit terwijl ik eigenlijk weg had moeten zijn.
Niet echt heel bijzonder anders.

De grap dat ik overal dubbelgangers heb rondlopen is al tien keer gemaakt. Maar nu heb ik nieuws: mijn echte dubbelganger heet Julian en hij woont in Oostenrijk.

Dus alle andere dubbelgangers, god weet hoe ze mogen heten (andere mensen weten dat vast nog, maar ik ben het alweer vergeten, vooral ook omdat ze niet op mij leken) kunnen nu opflikkeren.
Inpakken.
Oprotten.
Optyften.
Ophoeren.
Opbokken.

Mariah Carey moet dood. Het is zo rond Kerstmis en dan is het tijd dat dat mens sterft. Das wel een eerlijke ruil, toch? Christus steeds opnieuw geboren, Mariah Carey steeds opnieuw dood. Ik hoor het ze nu al draaien op het Haganum.

"All I want for Christmasssss.. is youuuhouuuu.."

Het kan wel liggen aan mijn morbide bui (ik wist nog niet eens dat ik die had!) maar ik wil vandaag graag dat bepaalde mensen heel snel dood gaan. Het is misschien grof en onredelijk, maar dat zijn jullie toch wel een béétje gewend, of niet soms?

Trouwens, als ik soms iets opschrijf dat ik al eens opgeschreven heb moet je het zeggen. Dan ga ik weer eens origineel doen. Zolang ik kan schrijven over dat ik iets al eerder geschreven heb, raken de onderwerpen natuurlijk niet snel op - maar soms verval je in dezelfde patronen en dan heb je wel eens kans dat iets twee keer voorbij komt, ofzo, bijvoorbeeld, wie weet. Ik begin weer een beetje meer te bloggen, dus dan neemt die kans ook nog eens toe, natuurlijk..

Sinterklaas! Want die weet alles. Als hij zijn Boek niet kwijtraakt.