Togadragers besluiten anders

Bekogeld worden met drek, dat klinkt best onschuldig. Het klinkt zelfs wel grappig. Tenminste, in de derde persoon -hij werd bekogeld met drek, klinkt geestig en onschuldig, als in een kinderverhaaltje (ik realiseerde me later trouwens pas dat in kinderverhaaltjes gesproken werd van moord en doodslag, terwijl ik dat als kind helemaal niet zo voor me zag. Boze boeven, die wilden hooguit iemand beroven ofzoiets, toch?) Maar drek is niet zo onschuldig. Het is, denk ik, voor zover ik weet, in mijn beleving, een mengsel (niet een mix, dat is net alsof je gaat koken) van poep en pis.
Vraag ik me toch af hoe je daar dan mee wil gooien. Waarschijnlijk rechtstreeks uit de pot, want daar ga je niet met je handen in zitten. Dus dan is het een kwestie van goed mikken, want je hebt maar één kans.
Ik zie de volle treffer voor me: recht op het hoofd of de torso van desbetreffend achterbaks persoon; alles spettert en spat rond; alles is bruinig en plakt; het verbaasde gezicht op het moment van de aanslag.
Wat het niet Pim Fortuyn die een tijdje geleden (zeg maar, toen de man nog rondliep) een taart met poep daarin in z'n gezicht gedrukt kreeg?

Wiens poep? Wie heeft er zin om zo'n taart te bakken? En - waarom geen drek? Dat lijkt me veel viezer. Amateurs.
Als er amateurs zijn, zou er dan ook een drekdeskundige zijn?

Dames en heren u merkt het wel, ik dwaal af. Dit is een dood spoor. Dat komt omdat ik niet oplet, ik ben multifunctioneel bezig, terwijl alleen vrouwen dat kunnen - dat zou ik moeten weten en accepteren, maar ja, moderne maatschappij, iedereen is gelijk, iedereen gelijke kansen en capaciteiten. Ik luister muziek, draai met mijn stoel, bijt op een plectrum, blog, online-poker, MSN en SMS tegelijkertijd. Alle opa's die mijn blog lezen zijn inmiddels al twee keer afgehaakt. Een keer om de opmerking dat alle oude mensen aardappels eten, en de tweede keer door alle moeilijke afkorting en woorden. Dat is natuurlijk zo handig van mij. Zo verlies ik lezers.
Ik ben bang dat ik niet schrijf voor alle leeftijden. Sterker nog, ik schrijf voor een heel specifieke doelgroep. Maar dat kan me eigenlijk zeer weinig tot niks schelen. Ik heb net nog geleerd dat het gros van de webloggers vroeger schreef over hun eigen leven, maar zich nu gaat specialiseren: zo komen er logs over het fout gebruik van de spatie in de Nederlandse maatschappij, logs over het recyclen van papier, logs over borstvoeding, logs over..
En dat terwijl ik gewoon maar een eind in het weg lul zonder structuur, plan, doel, idee, besef, benul, vernuft. Ja, ik kan me wel voorstellen dat je dan geen zin hebt om dat te gaan zitten lezen, als oude opa. Dan heb je wel betere dingen te doen.

Het lijkt trouwens wel alsof oude mensen altijd wat te doen hebben en druk bezig zijn. En dat terwijl ze eigenlijk niks doen. Ik vraag me soms af hoe dat is, oud worden, en volgens mij is het zo ongeveer hetzelfde als de hele tijd ontzettend moe zijn. Je wil iets optillen maar je hebt er even geen fut voor. Je wil het wel optillen, maar laat eigenlijk maar zitten. Je wil wel naar buiten lopen, maar laat eigenlijk maar zitten. Je wil wel traplopen, maar god, moet dat nou? Doe ik straks wel. Even uitrusten. Even op de bank liggen. Even een middagdutje. Jeetje, is het nu al avond? Weer aardappels. Jeweetwel, beetje dat idee.

Nou goed, ik moet morgen vroeg opstaan. Ik weet wel dat velen van jullie het veel zwaarder hebben, en ik zeg ook niet dat ik het moeilijk heb, of zwaar, ik zeg gewoon dat ik vroeg op moet staan. Het was een feitelijke mededeling, niet een beoordeling van mijn situatie in relatie tot jullie situatie. Begrijp je wel. Dus trek het je niet aan.