Chopbustin' and Docdustin'

Vandaag een blog waar jullie allemaal iets aan hebben. Allemaal. Behalve sommige mensen natuurlijk, maar dat spreekt toch voor zich, lijkt me?

Microsoft heeft namelijk een nieuwe versie van Internet Explorer uitgebracht. En dat is niet zomaar een update-je (wat een woord.. ik spel het vast fout. Het lijkt wel zo'n Groot Dictee.), nee, het is echt anders. En ik word er heel blij van, omdat het er heel fris en vrolijk uitziet.

Dus even downloaden!

Het leukste is dat de lettertypes vernieuwd zijn dus dat alles er opeens veel leuker.. ja, nouja, in elk geval ánders uitziet. Dat vind ik (persoonlijk) het leukste. Zelfs nu ik zit te typen geniet ik ervan dat er opeens heel andere letters tevoorschijn komen dan éérst. Maar er zit nu ook RSS in, en je hebt Tabs, en je hebt een keer een hándige zoekbalk in je toolbar, kortom, het is wel oké.
En omdat ik altijd merk dat mensen niets willen weten van nieuwe dingen totdat ze het met eigen ogen gezien hebben, hier een screenshot voor jullie.



Kijk dat lettertype, dat is toch grappig.

Nou goed. Dan is het nu tijd om mijn plannen uit de doeken te doen.

Ik loop al een tijdje rond met het idee om een hele dag (24 uur dus) niks te eten en te drinken. Niet dat dat zo'n enorm extreem plan is, maar gewoon omdat ik tot de conclusie kwam dat ik dat eigenlijk nog nooit gedaan heb en ik wil gewoon weten hoeveel honger of dorst je nou krijgt van één dag niks eten en drinken. Dus ik weet nog niet wanneer, maar dat ga ik een keer doen, en dan laat ik jullie wel weten of dat heel vervelend of juist best uit te houden is. Wat jullie dan met die kennis moeten weet ik ook niet, maar in elk geval hoef je het dan niet zelf te proberen. Behalve als je denkt dat ik soms lieg. Maar ik lieg nooit (kijk uit!).
Daarnaast ben ik ook nog steeds van plan om een week rond te gaan lopen met een fototoestel en alles te fotograferen wat ik de moeite waard vind, of wat mij opvalt. Het enige probleem is dat ik me altijd óf een enorme toerist voel als ik iets wil fotograferen, óf ik me heel opdringerig voel, óf gewoon compleet debiel. Daar moet ik me dan dus maar eens overheen zetten.
Ten derde bestaat er nog het inmiddels bejaarde plan om willekeurige mensen op straat drie willekeurige vragen te stellen en een foto van ze te nemen, en deze informatie vervolgens op mijn blog te plaatsen. Hiervoor heb ik echt waarschijnlijk twee dingen nodig: iemand die dat met mij wil doen, want iemand interviewen terwijl je foto's neemt is echt heel moeilijk en iemand aanspreken op straat als je met z'n tweeën bent is veel minder raar en verdacht; en ten tweede stickers met daarop het web-adres van mijn blog, zodat ik die kan uitdelen aan mensen die geïnterviewd zijn (en zodoende bouw ik natuurlijk stiekum een enorme fanbase op, hoe sneaky). Tot ik die twee dingen niet heb denk ik niet dat dit plan ooit uitgevoerd zal worden. Maar je weet maar nooit.

Mensen hebben het trouwens altijd over toekomstplannen, maar zijn niet alle plannen voor de toekomst? Je gaat toch geen plan maken voor vorige week vrijdag, lijkt me. Misschien moet het hele woord 'toekomstig' maar geschrapt worden uit de Nederlandse taal. Ik krijg het er altijd een beetje benauwd van, namelijk. Als mensen (voornamelijk ouders, en dan niet mijn éigen, maar die van jullie!) beginnen over mijn 'toekomstige baan' of 'toekomstige huis' of 'toekomstige ziektes' of 'toekomstige salaris' loopt het zweet mij over de rug, beste mensen. En omdat dat als het opdroogt enorm gaat stinken, en het er dan voor zorgt dat ik dat T-shirt meteen in de was moet flikkeren, vind ik het een zeer vervelend woord.

Een hoogleraar zei laatst: "[...], ja, daar heb ik zó'n hekel aan. Bijna net zo erg als mensen die regelmatig 'eigenlijk' zeggen." Volgens mij zeg ik best vaak 'eigenlijk'. Ik praat gewoon in nogal vage termen (zie je, daar heb je het al. De twee zinnen hiervoor zitten tsjokvol twijfelende woorden zoals 'volgens mij', 'best', 'vaak', 'nogal'. Sorry he.). Dat komt omdat ik weet dat sommige (veel) dingen die ik zeg of opschrijf niet helemaal zéker waar zijn. Dus dan is de conclusie dat deze hoogleraar misschien wel een persoonlijke hekel aan mij heeft. Dat kan ik natuurlijk op mij laten zitten.

Dus bij deze: ik vind die man een lúl.

Eigenlijk.

Als iemand hier anoniem een (zijn/haar) verhaal kwijt wil, kan dat altijd. Mail me maar even.