Tijdrover

Vaak fiets ik en bedenk ik dan waar ik over ga bloggen.

Het komt vast niet voor dat jullie rondfietsen en dan opeens denken: jezus, ik wou dat dáár eens over geblogt zou worden door iemand anders!

Begrijpelijk.

Maar waar wou ik ook alweer naar toe.. oja. Inspiratie doe je dus op op de fiets. Ik denk dat dat is omdat je dan nergens aan hoeft te denken. EN omdat je in een soort ritme komt.
Ritme is belangrijk voor inspiratie.
Dus eigenlijk zouden drummers verschrikkelijk innovatieve mensen moeten zijn.

Daarnaast hangt het ook nog af van of je linkshandig of rechtshandig bent. Want als je linkshandig bent (zoals ik) wijst dat er op dat je réchter-hersenhelft juist beter ontwikkeld is, en daarom kan je beter dingen verzinnen en minder goed dingen onthouden.

Schijnt.

Of je inspiratie hebt ligt ook nog aan hoeveel je geslapen hebt, met welke mensen je uithangt of gepraat hebt, of je zin hebt, of je bier hebt, of er enige druk op staat of niet (tijdens het schrijven van werkstukken ben ik bijvoorbeeld ontzettend saai bezig en heb ik leuke muziek nodig om mij op de been te houden), of je muziek op hebt en wat voor soort dan, of je een groot glas verfrissende cola hebt of niet (dat helpt joh!), of je gedoucht hebt, of je verliefd bent, of je je verveelT, of je die dag al inspiratie opgemaakt hebt.

En de lijst is eindeloos. Je kan geïnspireerd raken door een lach van een hond, door de drol die je hond legt (daarbij lacht 'ie trouwens ook), door het haar van je hond, door de geur van je hond, door de beweging van je hond, door de blaf van je hond, door de dood van je hond.

De mensen die denken dat ze geïnspireerd zijn en muziek maken met in de lyrics tig keer het woord 'you' en 'love' en 'baby', die moet je mijden als de pest.
En ik kan je als historicus verzekeren dat je de pest moet mijden. Want eind dertiende eeuw heeft die rare ziekte zomaar 1/3e van de bevolking afgeslacht.

Sterker nog, ik denk erover om dat mijn nummer-één-criterium te maken bij het beoordelen van nieuwe muziek. Als er te vaak het woord 'you' inzit, kan dat twee dingen betekenen. OF de tekstmaker heeft er niet over nagedacht, en omdat alles rijmt op 'you' (do, glue, flu, moo, kazoo, blue, few (slecht uitgesproken), true), OF hij heeft niks te melden. En in beide gevallen is het een SLECHT nummer en dus niet de moeite waard. Dus je hoeft me niet eens meer muziek te sturen waar vaak 'you' inzit. Vergeet het maar.
Waag het niet, he.

Wat is het toch met meisjes en Labello? En waarom mogen jongens dat niet?
Hun lippen drogen toch ook uit?
Jongens gebruiken wel Labello. Maar dan stiekem, als niemand het merkt. En net zo getimed, dat geen enkel meisje het ziet - dan is het nét opgedroogd genoeg. En bovendien dragen ze het niet mee in hun tasje, want dat kan ook niet, een jongen met een tasje met daarin Labello. Het ligt gewoon thuis op hun bureau. En natuurlijk niet de gekleurde soort.

Wat is toch met meisjes en tasjes?
Waarom moeten meisjes veel meer meenemen dan jongens?
En waarom raken ze die dingen nooit kwijt - dat zou mij ongetwijfeld vele malen gebeuren als ik 24/7 een tas mee zou slepen met tampons en make-up en je telefoon en je portemonnee en briefjes en pennen en nog meer onzinnigheid.

Wat is eigenlijk het verschil tussen jongens en meisjes?

Géén verschil? Dat willen ze zelf, maar toch ook weer niet, maar toch wel, maar toch niet.
En dat is het verschil.
Ze weten het gewoon niet.

Tijd om deze hoop troep af te sluiten met nog een hoop troep.



Hoeveel 'you'-s zitten er in dat nummer? Zou mijn you-theorie standhouden?

Spannend!
Ofzo.