Puur Fruit Passievrucht

Altijd ongemakkelijk als andere mensen ruzie gaan maken waar je bij bent.

Want wat moet je dan doen?

Je hebt mensen die kiezen voor de actieve aanpak en meteen opspringen, de boosdoeners uit elkaar halen, kalmeren, voor iedereen thee maken en de leiding nemen in het gesprek om het uit te praten.

Of je kan gewoon blijven zitten. Ja, dat doen de meeste mensen. Dat doe ik denk ik ook. Meestal. Maar het blijft lastig. Een soort van beschamend, om daar bij te zitten.

GOED, jullie hebben het wel begrepen. Dat is mooi, volgende onderwerp dan maar - ik tover wel weer iets uit mijn hoed, tralala, één twéé drié, het gaat nu een tijdje overrrrrr..:

Krasjes.

Je koopt een nieuw mobieltje (natuurlijk, wie koopt er nou een óud mobieltje). Een nieuwe mp3speler. Een horloge. Een fototoestel, een fiets, een auto, een CD.

En je denkt: ik doe er heel voorzichtig mee, want dit is ZO'N mooi ding, jeetje! Dus je doet er voorzichtig mee. En na een week kijk je nog 's van dichtbij.
En er zit een krasje op.
Opzich niet erg.

Maar gewoon ONTZETTEND irritant, want het ding is net nieuw. Het werkt nog perfect, niks aan de hand, niks te klagen, maar er zit WEL een krasje op.

Waarom dat vervelend is snap ik zelf ook niet. Misschien omdat je dan inziet dat niks zo mooi is als het lijkt. Of dat je inziet dat tijd écht verstrijkt, een soort confrontatie met je eigen sterfelijkheid.
Of gewoon omdat een krasje heel lelijk is, en net op dat ene plekje zit waar je het het best ziet.

Maar ik heb de oplossing. Je moet gewoon als je een nieuw ding koopt er metéén zelf een krasje inmaken. Dan is een tweede krasje veel minder erg. En het eerste krasje kan je op een mooi plekje doen, en in precies de goede vorm. Zodat je zelf daar tevreden mee bent.

Dus lekker krassen! Zodat alles uiteindelijk als stof uit elkaar valt. En dan maakt het niet meer uit.

En dan nu nog wat humor getipt uit Nieuw-Zeeland:



Daar. Klaar. Dus. Die. Hoppa.

Hopsaflatsiedosie!