Bite me in the heart

Existentialisme.

Lastig he, om dat uit te spreken. Zelfs hoogleraren struikelen daarover. Meerdere malen. Wel drie keer. Ik kan het wel in één keer zeggen maar daar moet je filosofie voor gehad hebben. Tijdens filosofie oefen je dat. Die uitspraak. Als je dat niet kan sta je voor lul voor de rest van de klas. Het is gewoon een kwestie van overleven. Als je dat niet kan word je door de rest van de klas, die zich dan gedraagt als een stelletje blinde apen, opgeknoopt. Die hoogleraar heeft het overleefd. De universiteit is toch wel weer heel anders.

Er zijn twee soorten regen.

Nee, niet hard of zacht. Nee, ook niet lang of kort. Ook niet stormachtig of rustig. De tweedeling die IK maak is vruchtbaar of gewoon water.
Er zjn regenbuien waarbij je denkt: het is niet erg dat ik nu zeiknat wordt, want het is goed voor de natuur. Al dit water wordt opgezogen door die bomen en planten enzo en dan wordt alles groen en vrolijk, en er komt bloesem aan de bomen.
Er zijn regenbuien waarbij je denkt: godverdegodverrrdomme, nu ben ik helemaal nat, klerezooi, en waar was dat goed voor, want het was gewoon een plens water van ZO'n grote mate van smerigheid dat je je niet kan vóórstellen dat bomen of planten of bloemetjes het willen hebben. Dat laten ze links liggen. Dan maar grondwater, als je begrijpt wat ik bedoel. Desnoods hondenpis. Alles behalve dat smerige water.

En natuurlijk moet het in Nederland bijna áltijd op de tweede manier regenen. Ga je naar het buitenland, Italië ofzo, dan komt de eerste (en veel leukere) soort veel meer voor. Die stomme Italianen hebben het maar goed. Pizza en nuttige regen. En donkerharige vrouwen. En bergen. En scootertjes. En een echte cultuur (een échte, niet zo'n slappe, neppe zooi als wij hier).

Kortom, kap met roken.

En wat ik nog wilde zeggen: sommige dingen zijn gewoon niet om aan andere mensen te vertellen.

Dus nee, dat ga ik dan ook niet doen, he. Snap je. Logisch. Te verklaren. Enzovoorts.

Er zijn ook dingen die je wél aan andere mensen kan vertellen en DOE dat dan ook. Al die rare geheimpjes en dingetjes die je niet vertelt omdat je denkt dat het beter is om dat niet te doen - vergeet het maar. Zorgt alleen voor verwarring.
Dus vertel het maar snel. (haha.)

En dit is de engste clip die ik ooit gezien heb. Ziet iemand er ergens een geheime boodschap in, trouwens? Ik kan me heel goed voorstellen dat die er ergens in zit. Zo sneaky. In een hoekje. Vooropgesteld dat je dit af kan luisteren (prestatie) en dat je niet flauwvalt of verandert in een dwergmenskabouterachtig beest - kan je daar dan even op letten en mij laten weten of je iets ziet? Niet dat jullie het gaan kijken, dat weet ik nu al. Maar toch. Je kan het proberen. Overigens is dit niet mijn muzieksmaak maar die van Martijn. Niet mijn schuld.

Het is soms wel mijn schuld maar NU niet. Bijvoorbeeld, wat mijn schuld was, die vlekken op mijn placemat.. pleesmet.., van de aardbeienjam. Ja. Op dat gebied neem ik ook alle verantwoordelijkheid op me.
Dat worden herstelbetalingen.

En tot slot:



















Hoe flauw.