Roeren, malen, roeren, metafysiek.

Het nestelt zich diep, diep daarbinnen ergens op een warm plekje en het blijft er een tijdje zitten. Zeg dat het zich misschien een maandje in leven kan houden, zonder problemen.

En dan krijgt het honger.

Eten is misschien wel het enige dat zó verschillend kan zijn. Soms is het geweldig om te doen en soms is het verschrikkelijk. Nu heeft het honger, dus is het geweldig. Aantrekkelijk. Het probeert om zich heen te kijken, maar dat lukt niet. Geen bewegingsvrijheid, totaal ingeklemd. De enige optie is dat het zich een weg baant dwárs door datgene wat er recht voor hem ligt, dat is immers binnen bereik.
De eerste hap is taai, stug. Vlees. Levend vlees, maar dat maakt nu niet meer uit. Het eten is begonnen. En als het begint, is het niet meer te stoppen, tot het bij het einde komt. Langzaam maar zeker vreet het zich een weg naar buiten.

Wat voor zin heeft het nu nog, nu alles opgegeten is? Het was onvermijdelijk vanaf het begin, dat is achteraf duidelijk te zien, en was misschien van tevoren al te zien.

En als het klaar is en het bloed gevloeid heeft, de pijn geleden is, de woorden gezegd, de ruzie gemaakt, dan blijft er niks over.

Think that you're on the brink?
The shit hasn't even began to hit the fan..
Consequence you'll see will be stranger than a gang of drunken mimes.
Situation has a stink.
Better clear the air before your son becomes a man..

of misschien nog beter:

And oftentimes, to win us to our harm,
The instruments of darkness tell us truths,
Win us with honest trifles, to betray's
In deepest consequence.
- William Shakespeare, "Macbeth", Act 1 scene 3

Het is tijd voor Mortal Kombat.

Choose.. your destiny..

[...]

Fíght!

[...]

Finish him!

(Links Rechts Links Rechts Spatie Spatie Spatie)

Fatality..

-----

Hey, wat is dit!

George Carlin!

Oh, trouwens: het is een worm.