Mani Pull

Ik moet er weer even aan denken dat ik een blog heb. Dat bewustzijn moet weer even groeien. Gelukkig denk ik er nu aan - anders zou het wel eens fout afgelopen kunnen hebben worden zullen zijn is was geweest zijn. Maar nu is mijn blog weer gered - tenminste, voor vandaag.

En daarom zal ik het hebben over..

Shit, da's nog best moeilijk. Wat doe je als je geen onderwerp hebt? En als je bovendien afgeleid wordt door mensen die je kamer binnenkomen, die je aanspreken op MSN, die je smsen, door muziek?

Dan forcéér je een onderwerp.

Het is heel makkelijk te herkennen, een geforceerde blog. Het eerste kenmerk is dat het verhaal van het ene onderwerp naar het andere schiet zonder ergens iets boeiends over op te merken. Ten tweede zitten er vaak onzinnige links tussen, omdat de blogger (als opvulling dus) dan nog maar wat rare links plaatst om mensen toch in elk geval éven bezig te houden. Een ander kenmerk is dat de lengte van de blog óf heel beperkt, óf juist veel te groot is. In het ene geval valt er gewoon weinig te zeggen, en in het andere geval denkt de blogger zijn of haar publiek te kunnen foppen door gewoon heel véél onzin op te schrijven. Meestal werkt dat toch niet zo goed en kijk ik daar als oplettende lezer (en dat zijn jullie natuurlijk óók) zo doorheen.

Maar door wie wordt een geforceerde blog dan geforceerd? Wat een interessante vraag.

Het lijkt er op dat een blog zijn eigen leven gaat leiden en dat het enige dat de blogger (in dit geval IK, dus) doet het 'voeren van het beest' is, als het ware. Zeg maar. Overdrachtelijk, dat wil zeggen figuurlijk gezien. Jullie voeden het beest verder met jullie comments (en Français, très bien Afro) en dan begint het om zich heen te klauwen, uit zijn verband te groeien, en stukken te bijten uit mijn vrije tijd en die van jullie.

Nou zie ik dat beest ongeveer zo voor me:

















Ik weet niet of die voorstelling iets toevoegt, maar dat maakt het verhaal wat levendiger, wat interessanter, wat vrolijker, hey! kijk een plaatje, daar kan ik wat mee! Je fantasie erop loslaten. Hoe zou het er uitzien als dat beest een hap uit mijn been zou nemen? Daar kan ik ook wel plaatjes van vinden, maar dat staat meteen een stuk minder sympathiek. Dus laat dat maar zitten.

Kortom, we hebben hier te maken met een monster en de enige logische oplossing lijkt het monster dan maar af te maken. Helaas, helaas, daar hebben wij Sint Joris voor nodig en die is er even niet. De enige Sint die hier wel eens komt is Sint Maarten, maar die heeft het zo druk dat hij niet eens op mijn feest was. Op goddelijke of semi-goddelijke interventie kunnen en mogen we daarom niet hopen. Dit klusje zullen we zelf aan moeten pakken.

Iemand suggesties?

P.s.: hij ziet er wel gemeen uit, he. Hij heeft zeker ook een stuk chocolade.